Johannes Volkelt

Johannes Volkelt
Data i miejsce urodzenia21 lipca 1848
Lipnik
Data i miejsce śmierci8 maja 1930
Lipsk
Zawód, zajęciefilozof

Johannes Volkelt (ur. 21 lipca 1848 w Lipniku, zm. 8 maja 1930 w Lipsku) – niemiecki filozof, przedstawiciel neokantyzmu.

Życie

Studiował w Wiedniu, Jenie i Lipsku. Doktorat obronił w 1871 w Lipsku, na podstawie pracy Pantheismus und Individualismus im Systeme Spinoza’s. Ein Beitrag zum Verständnisse des Geistes des Spinozismus. W 1876 uzyskał habilitację w Jenie na podstawie pracy Der Symbol-Begriff in der neuesten Aesthetik. W 1879 został profesorem w Jenie, a jego zainteresowania przesunęły się od filozofii Hegla ku filozofii Kanta. W latach 1883–1889 pracował w Bazylei, a następnie w Würzburgu (1889–1894) i Lipsku (1894–1921).

Filozofia

Johannes Volkelt był neokantystą, zajmującym się metafizyką krytyczną, czyli warunkami możliwości uprawiania metafizyki. Filozofia krytyczna bazuje na bezwzględnie pewnych przeżyciach bezpośrednich, które przenosi z subiektywnej świadomości do obiektywnej „transsubiektywności”[1].

Pozostawił po sobie również istotne prace z zakresu estetyki.

Dzieła

  • Pantheismus und Individualismus. 1871
  • Das Unbewußte und der Pessimismus. 1872
  • Die Traumphantasie. 1875
  • Der Symbolbegriff in der neuesten Ästhetik. 1876.
  • Immanuel Kants Erkenntnistheorie nach ihren Grundprinzipien analysiert. Leipzig 1879
  • Über die Möglichkeit einer Metaphysik. 1884
  • Erfahrung und Denken. Kritische Grundlegung der Erkenntnistheorie. Hamburg und Leipzig 1886
  • Franz Grillparzer als Dichter des Tragischen. 1888
  • Vorträge zur Einführung in die Philosophie der Gegenwart. 1892
  • Psychologische Streitfragen. 1893.
  • Ästhetische Zeitfragen. 1894
  • Ästhetik des Tragischen. 1897, 1906
  • Zur Psychologie der ästhetischen Beseelung, 1899
  • Arthur Schopenhauer. Seine Persönlichkeit, seine Lehre, sein Glaube. 1900
  • Die Kunst des Individualisierens in d. Dichtung Jean Pauls, Haym-Festschrift, 1902
  • Die entwicklungsgeschichtl. Betrachtungsweise in d. Ästhetik, 1902
  • System der Ästhetik, 3 Bände: I 1905, II 1910, III 1912
  • Die Quellen der menschlichen Gewißheit. 1906
  • Zwischen Dichtung und Philosophie, gesammelte Aufsätze. 1908
  • Gewißheit und Wahrheit, München 1918
  • Phänomenologie und Metaphysik der Zeit 1928

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Kubalica, Problem pewności w neokantyzmie Johannesa Volkelta, 2013, s. 139-140, OCLC 909566723 [dostęp 2022-02-19].

Bibliografia

  • Andrzej J. Noras, Historia neokantyzmu, Katowice 2012.