Johannes Wolf

Johannes Wolf
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1869
Berlin

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

25 maja 1947
Monachium

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

muzykolog

Johannes Wolf (ur. 17 kwietnia 1869 w Berlinie, zm. 25 maja 1947 w Monachium[1][2]) – niemiecki muzykolog.

Życiorys

W latach 1888–1892 studiował muzykologię na Uniwersytecie Berlińskim u Philippa Spitty i Heinricha Bellermanna, jednocześnie uczył się u Woldemara Bargiela w berlińskiej Hochschule für Musik[1]. W 1893 roku uzyskał na Uniwersytecie w Lipsku pod kierunkiem Hugo Riemanna stopień doktora na podstawie pracy Ein anonymer Musiktraktat des 11. bis 12. Jahrhunderts[1][2]. Pod koniec lat 90. XIX wieku odbył liczne podróże naukowe, zbierając i studiując materiały w najważniejszych bibliotekach europejskich[1]. W latach 1899–1903 pełnił funkcję sekretarza Międzynarodowego Towarzystwa Muzykologicznego[1]. Habilitował się w 1902 roku na Uniwersytecie Berlińskim na podstawie dysertacji Florenz in der Musikgeschichte des 14. Jahrhunderts[2], w tym samym roku objął na tej uczelni wykłady z historii muzyki[1]. Od 1908 do 1927 roku wykładał w Berlin Akademie für Kirchen- und Schulmusik[1][2]. Od 1915 roku był pracownikiem Preussische Staatsbibliothek w Berlinie i kierownikiem jej zbioru muzyki dawnej, w latach 1927–1934 kierował natomiast całym oddziałem zbiorów muzycznych[1][2]. Od 1918 do 1926 roku był współwydawcą „Archiv für Musikwissenschaft”[1]. Był jednym ze współzałożycieli Deutsche Musikgesellschaft (1917)[1]. W 1934 roku na znak protestu przeciwko polityce nazistów zrezygnował z zajmowanych stanowisk[1].

W swojej pracy badawczej zajmował się muzyką średniowiecza i renesansu[2]. Opublikował podręcznik z zakresu paleografii muzycznej i trzytomową historię muzyki menzuralnej, jako pierwszy historyk muzyki podejmował głównie problemy notacji tabulaturowej[1]. Był pierwszym badaczem, który opisał włoską muzykę okresu trecenta[1]. Przygotował edycje źródłowe dzieł Heinricha Isaaca i Jacoba Obrechta[1][2].

Wybrane prace

(na podstawie materiałów źródłowych[2])

  • Geschichte der Mensuralnotation von 1250 bis 1460 nach theoretischen und praktischen Quellen (Lipsk 1904)
  • Handbuch der Notationskunde (2 tomy, Lipsk 1913 i 1919)
  • Musikalische Schrifttafeln (Lipsk 1922–1923, 2. wydanie 1927)
  • Die Tonschriften (Wrocław 1924)
  • Geschichte der Musik in allgemeinverstandlicher Form (3 tomy, Lipsk 1925–1929)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 244–245. ISBN 978-83-224-0935-0.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3966. ISBN 0-02-865571-0.

Media użyte na tej stronie