John Barrymore
 | |
| Imię i nazwisko | John Sidney Blyth |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 lutego 1882 Filadelfia |
| Data i miejsce śmierci | 29 maja 1942 Los Angeles |
| Zawód | aktor |
| Współmałżonek | Katherine Corri Harris |
| Lata aktywności | 1903–1942 |
John Barrymore, właśc. John Sidney Blyth[1] (ur. 15 lutego 1882[2] w Filadelfii, zm. 29 maja 1942 w Los Angeles[3]) – amerykański aktor, występujący w repertuarze szekspirowskim, który wsławił się rolą Hamleta.
Życiorys
Wczesne lata
Pochodził z rodziny aktorskiej. Urodził się w Filadelfii jako syn Maurice'a Barrymore i Georgiany Emmy Drew[4]. Podobnie jak jego brat Lionel i jego siostra Ethel, miał zamiar oderwać się od rodzinnej tradycji teatralnej i stać się artystą w „demonicznym” stylu Gustave Doré. Ale aktorstwo zwyciężyło.
Kariera
Grał na Broadwayu w sztukach: Glad of It (1903-1904), Pantaloon / Alice Sit-by-the-Fire (1905-1906), His Excellency the Governor (1907), The Boys of Company "B" (1907), Toddles (1908), Stubborn Cinderella (1909), The Fortune Hunter (1909-1910), Wujek Sam (Uncle Sam, 1911) czy A Slice of Life (1912)[5]. Jego najbardziej znaną rolą na Broadwayu przez wiele lat był pijany operator sieci bezprzewodowej w farsie Dyktator (The Dictator, 1904). Wsławił się na Broadwayu rolą Ryszarda III (1920) i Hamleta (1923); nawet brytyjscy widzowie okrzyknęli, że była to jedna z najlepszych, jeśli nie najlepsza interpretacja melancholii Duńczyka[6]. Ostatecznie Barrymore porzucił teatr i skupił się na rolach kinowych.
Barrymore grał role, które wymagały zniekształcenia fizycznego lub groteskowego makijażu, jego Dr Jekyll i pan Hyde (1920) był o wiele bardziej satysfakcjonujący niż Don Juan (1926). Potem był Grand Hotel (1932), Moby Dick (1930) i Svengali (1931).
Barrymore był uzależniony do alkoholu, a jego osobiste problemy zaczęły się w połowie lat 30. Na planie filmu Romeo i Julia (1936) musiał recytować wiersze z kartki, podobnie było w czasie prób do filmu Wielki profil (The Great Profile, 1940).
W uznaniu zasług dla amerykańskiego przemysłu filmowego otrzymał gwiazdę w Hollywood Walk of Fame.
Był ojcem Johna Drew i dziadkiem Drew.
Wybrana filmografia
- Sherlock Holmes (1922)
- Piękny Brummell (Beau Brummell – 1924)
- Burza – 1928)
- Ostatnia cesarzowa - 1932)
- Ludzie w hotelu (Grand Hotel – 1932)
- Kolacja o ósmej (Dinner at Eight – 1933)
Przypisy
- ↑ John Barrymore (ang.). Turner Classic Movies. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ John Barrymore (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ John Barrymore (ang.). Listal. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ John Sidney Barrymore Genealogia (ang.). Geni. [dostęp 2016-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-29)].
- ↑ John Barrymore (ang.). Internet Broadway Database. [dostęp 2016-11-25].
- ↑ John Barrymore (ang.). AllMovie. [dostęp 2016-11-25].
Bibliografia
- John Barrymore w bazie IMDb (ang.)
- John Barrymore w bazie Filmweb
- John Barrymore w bazie Notable Names Database (ang.)
Media użyte na tej stronie
Portrait of John Barrymore