John Isner
_(48522000702).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1985 |
| Wzrost | 208 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2007 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | David Macpherson |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 16 |
| Najwyżej w rankingu | 8 (16 lipca 2018) |
| Australian Open | 4R (2010, 2016) |
| Roland Garros | 4R (2014, 2016, 2018) |
| Wimbledon | SF (2018) |
| US Open | QF (2011, 2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 8 |
| Najwyżej w rankingu | 14 (18 lipca 2022) |
| Australian Open | QF (2009) |
| Roland Garros | 3R (2008) |
| US Open | 2R (2009) |
| Strona internetowa | |
John Robert Isner (ur. 26 kwietnia 1985 w Greensboro) – amerykański tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, zdobywca Pucharu Hopmana z 2011 roku.
Status profesjonalnego tenisisty otrzymał w 2007 roku, jednak jego pierwsze starty w gronie zawodowców miały miejsce w 2005 roku. Pierwszy zawodowy mecz rozegrał z Robem Steckleyem podczas rozgrywek futuresowych w Joplin z lipca 2005 roku. Spotkanie zakończyło się wygraną Isnera 6:1, 7:6(2).
W grze pojedynczej ma w swoim dorobku szesnaście tytułów w zawodach rangi ATP Tour z trzydziestu rozegranych finałów. Isner jest również uczestnikiem najdłuższego meczu w historii tenisa. Spotkanie odbyło się między 22–24 czerwca 2010 podczas I rundy Wimbledonu, a rywalem Amerykanina był Nicolas Mahut. Mecz zakończył się zwycięstwem Isnera. Najwyższą pozycję rankingową w klasyfikacji singlowej osiągnął w lipcu 2018 roku, nr 8.
W grze podwójnej zwyciężył w ośmiu turniejach kategorii ATP Tour oraz przegrał sześć finałów. Najwyżej w zestawieniu deblistów był na 14. pozycji w lipcu 2022 roku.
Życie prywatne
Urodził się w Greensboro, w stanie Karolina Północna jako syn Karen (z domu Hobbs), zajmującej się handlem nieruchomościami, i Roberta „Boba” Stuarta Isnera, pracującego w budownictwie[1]. Ma dwóch braci, Nathana i Jordana. W tenisa gra od dziewiątego roku życia. Wśród zainteresowań Johna Isnera znajdują się poker, golf i koszykówka. Mieszka w Tampie na Florydzie[2].
W grudniu 2017 Isner poślubił swoją wieloletnią partnerkę, projektantkę biżuterii Madison McKinley[3]. Uroczystość odbyła się w Montage Palmetto Bluff w Karolinie Południowej.
Kariera tenisowa
Styl gry i sprzęt
Isner znany jest z potężnego serwisu, w czym wydatnie pomaga mu jego wzrost (208 cm). Dobry pierwszy serwis umożliwia mu skuteczną grę przy siatce, tzw. serw i wolej.
Jego sponsorami są Lacoste i Prince, wyposażające odpowiednio w odzież i rakiety.
Sezon 2007
Zawodową karierę tenisową rozpoczął latem 2007 roku startami w turniejach rangi ITF Futures.
Na początku sierpnia, podczas turnieju rangi ATP World Tour, w Waszyngtonie wystąpił dzięki dzikiej karcie, która pierwotnie przypisana była Fernando Gonzálezowi. Isner otrzymał ją po tym, jak Chilijczyk wycofał się w ostatniej chwili z udziału w turnieju. Amerykanin osiągnął finał zawodów, pokonując po drodze takich graczy jak Tim Henman, Benjamin Becker, Wayne Odesnik, Tommy Haas i Gaël Monfils. W finale musiał uznać wyższość rodaka Andy’ego Roddicka, przegrywając 4:6, 6:7(4)[4]. Dzięki temu wynikowi awansował na 192. lokatę w rankingu światowym, w 6. tygodniu od debiutu w gronie najlepszych tenisistów świata.
Sukces w Waszyngtonie przyczynił się do przyznania Isnerowi dzikich kart do trzech kolejnych turniejów ATP, rozgrywek ATP Masters Series w Cincinnati, New Haven i wielkoszlemowego US Open. W Cincinnati swój udział zakończył na I rundzie, przegrywając z późniejszym ćwierćfinalistą imprezy, Davidem Ferrerem. W następnym tygodniu wystąpił w New Haven, pokonując Benjamina Beckera, a w II rundzie przegrywając po raz kolejny w ciągu ostatnich dwóch tygodni z Ferrerem, tym razem w trzech setach.
W swoim debiucie wielkoszlemowym na US Open pokonał w I rundzie Jarkko Nieminena. W meczu II rundy zwyciężył Rika de Voesta. Swój udział w turnieju zakończył na III rundzie ulegając Rogerowi Federerowi.
Rok ukończył na 107. pozycji w rankingu światowym.
Sezon 2008
Na początku sezonu zadebiutował w Australian Open, odpadając w I rundzie po porażce z Fabrice’em Santoro. W parze z Ivo Karloviciem (najwyższy gracz w rozgrywkach ATP World Tour), Isner wystąpił w I rundzie gry podwójnej, tworząc w ten sposób „najwyższą” parę deblistów w historii touru.
W lutym Isner awansował po raz pierwszy w zawodowej karierze do czołowej 100. rankingu (93. lokata), po osiągnięciu ćwierćfinału turnieju w San José. Pokonał w nim Florenta Serrę i Tommy’ego Haasa. w 1/4 finału przegrał po trwającym ponad 3 godziny meczu z Hiszpanem Guillermo Garcíą Lópezem.
W połowie sezonu Amerykanin wystąpił w Rolandzie Garrosie oraz na Wimbledonie, odpadając za każdym razem w I rundzie, po porażkach odpowiednio z Juanem Ignacio Chelą oraz Ernestsem Gulbisem. W lipcu Isner wraz z Mardym Fishem osiągnął swój pierwszy finał w grze podwójnej rangi ATP World Tour, na trawiastych kortach w Newport. Amerykańska para wygrała spotkanie finałowe 6:4, 7:6(1) z duetem Rohan Bopanna-Aisam-ul-Haq Qureshi.
Podczas US Open Series Isner doszedł do ćwierćfinału w Waszyngtonie, przegrywając z Juanem Martínem del Potro, natomiast na US Open został pokonany w I rundzie przez Andreasa Becka. Pod koniec września Isner wygrał zawody kategorii ATP Challenger Tour w Lubbock, po pokonaniu w finale Franka Dancevicia.
Na koniec roku Isner zajmował 144. miejsce w zestawieniu ATP.
Sezon 2009
Rok Amerykanin zaczął od startu w Auckland, przechodząc najpierw eliminacje. W turnieju głównym Isner pokonał Alberta Montañésa oraz swojego rodaka Robby’ego Ginepriego. W ćwierćfinale odpadł z Robinem Söderlingiem. W Australian Open wystąpił dzięki dzikiej karcie. Swój udział zakończył w I rundzie, odpadając z Dominikiem Hrbatym.
W połowie marca Amerykanin osiągnął IV rundę zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells. Isner po drodze wyeliminował m.in. Gaëla Monfilsa, a także byłego lidera światowego rankingu, Marata Safina. Spotkanie o ćwierćfinał przegrał z Juanem Martínem del Potro.
Na dzień przed rozpoczęciem Rolanda Garrosa Isner zrezygnował z gry w turnieju w powodu zdiagnozowania mononukleozy[5].
W lipcu Amerykanin powrócił do rywalizacji, na turniej w Indianapolis. Isner awansował do półfinału zawodów przegrywając pojedynek o finał z Robbym Gineprim. Podczas zawodów w Waszyngtonie Isner dotarł do półfinału, eliminując m.in. Jo-Wilfrieda Tsongę i Tomáša Berdycha. W półfinale nie sprostał Andy’emu Roddickowi. Na US Open Amerykanin dotarł do IV rundy. W III fazie turnieju po raz pierwszy w karierze pokonał Roddicka, wynikiem 7:6(3), 6:3, 3:6, 5:7, 7:6(5). W meczu o ćwierćfinał zmierzył się z Fernando Verdasco, któremu uległ w czterech setach.
Podczas cyklu turniejów w Azji Isner osiągnął ćwierćfinał w Bangkoku. Mecz o półfinał przegrał z Viktorem Troickim, późniejszym finalistą imprezy.
Sezon Amerykanin zakończył na 34. miejscu w rankingu.
Sezon 2010
Na początku sezonu Isner wystartował w nowozelandzkim Auckland, wygrywając po raz pierwszy w karierze turniej rangi ATP World Tour. Po drodze pokonał m.in. Tommy’ego Robredo, a w finale rezultatem 6:3, 5:7, 7:6(2) Arnauda Clémenta[6]. W Australian Open Amerykanin doszedł do IV rundy, po wygranej m.in. nad Gaëlem Monfilsem. Pojedynek o ćwierćfinał przegrał 6:7(4), 3:6, 2:6 z Andym Murrayem.
W połowie lutego Isner wystartował w turnieju w Memphis. W grze pojedynczej doszedł do finału, w którym nie sprostał Samowi Querreyowi, przegrywając 7:6(3), 6:7(5), 3:6[7]. W deblu wygrał swój drugi turniej ATP World Tour. Wspólnie z Querreyem pokonali w finale 6:4, 6:4 debel Ross Hutchins-Jordan Kerr[8].
Na początku marca Isner zadebiutował w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Davisa, w rundzie przeciwko Serbii. W swoim pierwszym meczu przegrał z Viktorem Troickim, natomiast później w meczu deblowym razem z Bobem Bryanem pokonali parę Janko Tipsarević-Nenad Zimonjić. Trzeci mecz tej fazy rozgrywek przegrał z Novakiem Đokoviciem. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Serbów.
Na kortach ziemnych, na początku maja, amerykański tenisista osiągnął razem z Querreyem finał debla w turnieju rangi ATP World Tour Masters 1000 w Rzymie. Mecz o tytuł przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami 2:6, 3:6. Kolejny start w sezonie Amerykanina miał miejsce w Belgradzie, gdzie osiągnął swój pierwszy singlowy finał na nawierzchni ziemnej. W finale spotkał się z Querreyem, z którym przegrał 6:3, 6:7(4), 4:6, nie wykorzystując w drugim secie piłki meczowej[9]. W wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie Isner doszedł do III rundy, przegrywając z Tomášem Berdychem.
W dniach 22–24 czerwca w I rundzie Wimbledonu Isner rozegrał najdłuższy mecz w historii tenisa, przeciwko Nicolasowi Mahutowi. Pojedynek ten trwał 11 godzin i 5 minut. Isner wygrał go 3:2 (70:68 w ostatnim secie)[10]. W II rundzie przegrał z Thiemo de Bakkerem w trzech setach.
Pod koniec lipca Isner wystartował w Atlancie, gdzie doszedł do finału, w którym przegrał z Mardym Fishem 6:4, 4:6, 6:7(4)[11]. Z US Open odpadł w III rundzie po porażce z Michaiłem Jużnym. Pod koniec października Amerykanin doszedł do ćwierćfinału rozgrywek w Montpellier, przegrywając jednak z późniejszym zwycięzcą, Gaëlem Monfilsem.
Sezon Isner zakończył na 19. pozycji w zestawieniu ATP.
Sezon 2011
Sezon 2011 Isner otworzył od występu razem z Bethanie Mattek-Sands w Pucharze Hopmana. Amerykańska para wygrała ostatecznie całą imprezę[12]. W pojedynkach grupowych Isner pokonał odpowiednio Nicolasa Mahuta i Potito Starace, natomiast przegrał z Andym Murrayem. W finale Amerykanie pokonali zespół Belgii 2:1, a Isner w swoim singlowym pojedynku wygrał nad Rubenem Bemelmansem, natomiast w deblu wraz z Sands nad duetem Justine Henin-Ruben Bemelmans. Tuż przed Australian Open Isner wystartował w Auckland, gdzie grał jako obrońca tytułu. Amerykanin osiągnął w tej edycji ćwierćfinał przegrywając pojedynek o dalszą fazę z Davidem Nalbandianem. Podczas Australian Open Amerykanin doszedł do III rundy, odpadając po pięciosetowym pojedynku z Marinem Čiliciem.
Sezon gry na nawierzchni ziemnej Isner zaczął od startu w Houston, gdzie awansował do finału w grze podwójnej, partnerując Samowi Querreyowi. Pojedynek finałowy przegrali z Bobem i Mikiem Bryanami. W połowie maja Isner razem z Samem Querreyem wygrali rywalizację deblową w Rzymie. W finale wygrali poprzez walkower z Mardym Fishem i Andym Roddickiem, ze względu na kontuzję ramienia jakiej doznał Roddick[13]. Podczas Rolanda Garrosa Amerykanin przegrał w I rundzie po porażce z Rafaelem Nadalem. Z rywalizacji na trawiastych kortach Wimbledonu Isner odpadł w II rundzie z Nicolásem Almagro. Drugi singlowy tytuł Amerykanin wywalczył w Newport. Po drodze Isner nie stracił seta, a w finale wynikiem 6:3, 7:6(6) pokonał Oliviera Rochusa[14].
US Open Series Isner zaczął od startu w Atlancie, gdzie jak w sezonie 2010 osiągnął finał, w którym zagrał z Mardym Fishem. Isner przegrał pojedynek 6:3, 6:7(6), 2:6 nie wykorzystując dwóch piłek meczowych[15]. Podczas zawodów w Waszyngtonie Amerykanin awansował do półfinału, w którym nie sprostał Gaëlowi Monfilsowi. Pod koniec sierpnia, w Winston-Salem, Isner wywalczył trzeci singlowy tytuł w karierze, pokonując w półfinale Andy’ego Roddicka, zaś w finale w trzech setach Juliena Benneteau[16]. Na US Open Amerykanin osiągnął po raz pierwszy w karierze ćwierćfinał rozgrywek wielkoszlemowych[17]. Po drodze wyeliminował m.in. Gilles’a Simona, natomiast spotkanie o dalszą fazę przegrał z Andym Murrayem.
Jesienią Amerykanin osiągnął swój pierwszy półfinał w karierze w zawodach kategorii ATP World Tour Masters 1000, w Paryżu. Isner wyeliminował po drodze m.in. Davida Ferrera. Spotkanie o awans do finału zakończyło się porażką Isnera z Jo-Wilfriedem Tsongą, przeciwko któremu nie wykorzystał trzech piłek meczowych[18].
Sezon Amerykanin zakończył na 18. miejscu w zestawieniu ATP.
Sezon 2012
Pierwszy turniej w 2012 roku Isner rozegrał podczas Australian Open, gdzie doszedł do III rundy. Po drodze wyeliminował m.in. Davida Nalbandiana, przeciwko któremu obronił piłkę meczową[19]. Spotkanie o awans do IV rundy przegrał z Feliciano Lópezem. Pod koniec lutego Isner osiągnął ćwierćfinał imprezy w Memphis, ponosząc porażkę z Jürgenem Melzerem. Następnie Amerykanin wystartował w Delray Beach, gdzie dotarł do półfinału, wyeliminowany przez Kevina Andersona. W marcu doszedł do finału turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells po wygranej nad liderem rankingu ATP, Novakiem Đokoviciem[20]. W meczu o mistrzostwo przegrał z Rogerem Federerem 6:7(7), 3:6[21]. W deblu również doszedł do finału, w którym w parze z Samem Querreyem ulegli Rafaelowi Nadalowi oraz Marcowi Lópezowi[22].
Sezon gry na nawierzchni ziemnej Isner zaczął od startu w Houston. Amerykanin awansował tam do finału, w którym przegrał 2:6, 6:3, 3:6 z Juanem Mónaco[23]. Pod koniec maja Amerykanin awansował do ćwierćfinału w Nicei, w którym uległ Nikołajowi Dawydience. Na Rolandzie Garrosie Isner osiągnął II rundę, w której zmierzył się z Paulem-Henrim Mathieu. Spotkanie zakończyło się pięciosetowym zwycięstwem Mathieu, a ostatni set rezultatem 18:16 dla Francuza. Pojedynek trwał 5 godz. 41 min. i był drugim najdłuższym meczem w historii na paryskich kortach[24].
W czerwcu, na Wimbledonie, Isner odpadł w I rundzie pokonany przez Alejandro Fallę. Wkrótce później obronił tytuł w turnieju w amerykańskim Newport. W ostatnim meczu zwyciężył wynikiem 7:6(1), 6:3 z Lleytonem Hewittem, który do zawodów przystąpił z dziką kartą[25]. Podczas turnieju w Atlancie Isner doszedł do półfinału, ponosząc porażkę z Andym Roddickiem.
Na przełomie lipca i sierpnia Isner wystartował na igrzyskach olimpijskich w Londynie w konkurencji singlowej oraz deblowej. W grze pojedynczej Isner jako jedyny z Amerykanów doszedł do ćwierćfinału, po wcześniejszym pokonaniu Janko Tipsarevicia. Spotkanie o dalszą rundę przegrał z Rogerem Federerem. W grze podwójnej Isner tworzył parę z Andym Roddickiem. Debliści odpadli z rywalizacji w I rundzie po porażce z Brazylijczykami Marcelo Melo i Bruno Soaresem.
W połowie sierpnia Isner dotarł do półfinału zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Toronto, jednak w meczu o dalszą rundę nie sprostał Richardowi Gasquetowi. W kolejnym tygodniu wycofał się z udziału w Cincinnati. Podczas turnieju w Winston-Salem Amerykanin odniósł zwycięstwo. W początkowych fazach wyeliminował Martina Kližana, Jürgena Melzera i Davida Goffina. W spotkaniu półfinałowym wygrał z Jo-Wilfriedem Tsongą, a w meczu o mistrzostwo pokonał Tomáša Berdycha 3:6, 6:4, 7:6(9) po wcześniejszym wybronieniu w trzecim secie trzech piłek meczowych. Na US Open Isner odpadł w III rundzie pokonany przez Philippa Kohlschreibera.
2012 rok zawodnik zakończył na 14. miejscu w klasyfikacji gry pojedynczej.
Sezon 2013
.jpg)
Na początku sezonu Isner wycofał się, z powodu kontuzji kolana, ze styczniowego Australian Open[26].
Po wyleczeniu urazu Amerykanin powrócił na Puchar Davisa przeciw Brazylii. Isner wygrał z Thiagiem Alvesem i przegrał z Thomazem Belluccim. Reprezentacja USA awansowała do ćwierćfinału po ostatecznym triumfie 3:2.
W połowie lutego zawodnik awansował do półfinału w San José, odpadając po porażce z Tommym Haasem. W Delray Beach również osiągnął półfinał, w którym przegrał z Édouardem Rogerem-Vasselinem.
W Indian Wells uległ w swoim pierwszym meczu Lleytonowi Hewittowi. Na turnieju w Miami odpadł w III rundzie, wygrywając najpierw z Ivanem Dodigiem, a następnie przegrywając z Marinem Čiliciem.
Sezon gry na nawierzchni ziemnej Isner zaczął od triumfu w Houston, zwyciężając tym samym po raz pierwszy na tym podłożu. Po drodze pokonał m.in. Juana Mónaco, a w finale wynikiem 6:3, 7:5 Nicolása Almagro. Na Rolandzie Garrosie Isner awansował po zwycięstwach z Carlosem Berlocqiem i po pięciosetowym triumfie z Ryanem Harrisonem do III rundy, w której nie sprostał Tommy’emu Haasowi, ponosząc porażkę 5:7, 6:7(4), 6:4, 7:6(10), 8:10.
Podczas Wimbledonu Isner doszedł do II rundy, eliminując Jewgienija Donskoja. Rywalizację o III rundę poddał po dwóch gemach Adrianowi Mannarino z powodu kontuzji kolana[27]. Po zawodach w Londynie Amerykanin zagrał w Newport, gdzie poniósł porażkę w półfinale z Lleytonem Hewittem.
Pod koniec lipca Isner wygrał zawody w Atlancie. W drodze po zwycięstwo wyeliminował m.in. Lleytona Hewitta, a w finale pokonał 6:7(3), 7:6(2), 7:6(2) Kevina Andersona broniąc w trzecim secie dwóch piłek meczowych[28]. Potem Isner zagrał w Waszyngtonie, gdzie awansował do kolejnego finału. Decydujący mecz przegrał tym razem 6:3, 1:6, 2:6 z Juanem Martínem del Potro[29]. Drugi finał w karierze z cyklu ATP World Tour Masters 1000 tenisista ze Stanów Zjednoczonych osiągnął w Cincinnati. Isner wyeliminował m.in. w ćwierćfinale Novaka Đokovicia i w półfinale Juana Martína del Potro. Przeciwko Argentyńczykowi obronił piłkę meczową ostatecznie wygrywając 6:7(5), 7:6(9), 6:3 i przerywając passę czterech porażek z rzędu w bezpośrednich konfrontacjach[30]. Spotkanie finałowe zakończyło się porażką Isnera 6:7(8), 6:7(3) z Rafaelem Nadalem[31]. Na US Open Isner doszedł do III rundy pokonany przez Philippa Kohlschreibera.
Sezon zakończył, podobnie jak 2012 rok, na 14. miejscu w rankingu ATP.
Sezon 2014
Pierwszy turniej w sezonie zagrał w Auckland, gdzie odniósł końcowe zwycięstwo. Wyeliminował po drodze m.in. w ćwierćfinale Philippa Kohlschreibera, a w finale wynikiem 7:6(4), 7:6(7) Lu Yen-hsuna[32]. Z Australian Open Isner odpadł w I rundzie po porażce z Martinem Kližanem poprzez krecz przy stanie 6:2, 7:6(6) dla Kližana z powodu urazu kostki u nogi[33].
Amerykanin powrócił do rywalizacji w połowie lutego na turniej w Delray Beach, gdzie doszedł do półfinału, pokonany przez Marina Čilicia.
W marcu Isner awansował do półfinału zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells, eliminując m.in. Fernando Verdasco i Ernestsa Gulbisa. Przegrał mecz o udział w finale przegrał z Novakiem Đokoviciem. Potem Isner zagrał w Miami, jednak w IV rundzie pokonał Amerykanina Tomáš Berdych.
Podczas sezonu na kortach ziemnych swój jedyny ćwierćfinał Inser osiągnął w Nicei, gdzie poniósł porażkę z Federico Delbonisem. Na Rolandzie Garrosie Isner dotarł do IV rundy, eliminując m.in. Tommy’ego Robredo, a uległ Tomášowi Berdychowi.
Wielkoszlemowy Wimbledon Isner zakończył na III rundzie pokonany przez Feliciano Lópeza. Potem zagrał w Newport, gdzie poniósł porażkę w ćwierćfinale z Jackiem Sockiem.
Drugi tytuł w sezonie Isner wywalczył w rozpoczynającym US Open Series turnieju w Atlancie. W całych zawodach stracił seta, w meczu II rundy z Robbym Gineprim. Spotkanie finałowe wygrał z Dudim Selą[34]. Kolejny ćwierćfinał w sezonie Isner uzyskał w Winston-Salem, jednak mecz o udział w półfinale poddał walkowerem Lukášowi Rosolowi z powodu skręconego stawu skokowego lewej nogi[35]. Kontuzja ta nie wykluczyła go z występu na US Open. W Nowym Jorku Isner doszedł do III rundy będąc wyeliminowanym przez Philippa Kohlschreibera.
W trakcie jesiennych turniejów w Azji Isner zagrał najpierw w Pekinie, gdzie odpadł w ćwierćfinale z Tomášem Berdychem. Z rozgrywek w Szanghaju został pokonany w III rundzie przez Feliciano Lópeza.
Rok 2014 zakończył na pozycji nr 19. w klasyfikacji ATP.
Sezon 2015
Sezon 2015 Amerykanin rozpoczął od występu razem z Sereną Williams w rozgrywkach o Puchar Hopmana. Amerykanie awansowali do finału, w którym ostatecznie ulegli reprezentacji Polski 1-2[36]. Na Australian Open po wyeliminowaniu Jimmy’ego Wanga i Andreasa Haidera-Maurera odpadł z Gillesem Müllerem.
W lutym Amerykanin doszedł do ćwierćfinału w Memphis ponosząc porażkę po dwóch tie-breakach z Samem Querreyem. Miesiąc później Isner awansował do IV rundy w Indian Wells ulegając Novakowi Đokoviciowi. Podczas zawodów w Miami Isner osiągnął półfinał pokonawszy klasyfikowanych na czołowych pozycjach w rankingu ATP Grigora Dimitrowa, Milosa Raonicia i Keia Nishikoriego. Pojedynek o udział w finale zakończył się porażką tenisisty amerykańskiego z Đokoviciem.
Podczas turniejów rozgrywanych na kortach ziemnych Isner w turniejach ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo, Madrycie i Rzymie najlepszy rezultat uzyskał w stolicy Hiszpanii awansując do ćwierćfinału. Zawody w Monako i we Włoszech kończył na III rundzie. W połowie maja Isner doszedł do półfinału w Nicei, gdzie nie sprostał Dominicowi Thiemowi. Z wielkoszlemowego turnieju French Open odpadł w 2 rundzie, po porażce z Jérémym Chardym.
Na nawierzchni trawiastej Isner osiągnął ćwierćfinał w Londynie (Queen’s), natomiast podczas Wimbledonu przegrał z 3 rundzie 6:7(4), 7:6(6), 4:6, 7:6(4), 10-12 z Marinem Čiliciem.
US Open Series Amerykanin zainaugurował od startu w Atlancie, gdzie zwyciężył po raz trzeci z rzędu, w finale pokonując 6:3, 6:3 Markosa Pagdatisa[37]. Po tym sukcesie Isner awansował do finału w Waszyngtonie, gdzie uległ 6:4, 4:6, 4:6 Keiemu Nishikoriemu[38]. W półfinale tej imprezy przeciwko Steve’owi Johnsonowi obronił 3 meczbole[39]. Na US Open osiągnął IV rundę, w której nie sprostał Rogerowi Federerowi.
Jesienią Isner osiągnął dwa ćwierćfinały, najpierw w październiku w Pekinie i na początku listopada w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu. W III rundzie imprezy w stolicy Francji pokonał Rogera Federera, a następnie uległ Davidowi Ferrerowi.
Na koniec roku Isner zajmował 11. miejsce w światowym rankingu ATP.
Sezon 2016
_vs_J._Isner_(USA)-6.jpg)
Sezon 2016 Isner zakończył mając w swoim dorobku tytuł zdobyty w Szanghaju w konkurencji gry podwójnej[40]. Grał wspólnie z Jackiem Sockiem w finale pokonując 6:4, 6:4 Henriego Kontinena i Johna Peersa.
W singlu Amerykanin osiągnął 2 finały, w sierpniu w Atlancie i w listopadzie w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu. W Atlancie spotkanie finałowe przegrał z Nickiem Kyrgiosem, a w stolicy Francji z Andym Murrayem[41][42].
Isner osiągnął również 1 półfinał, w Houston, i 3 ćwierćfinały.
W rozgrywkach wielkoszlemowych najdalej doszedł do 4 rundy, na Australian Open i French Open. Do 3 rundy awansował na Wimbledonie i US Open. Był to pierwszy sezon w karierze Amerykanina, w którym wygrał co najmniej 10 meczów w turniejach tej kategorii.
Rok 2016 zakończył na 19. miejscu w zestawieniu ATP. Rozegrał łącznie 54 pojedynki, w 33 triumfując.
Sezon 2017
Isner w 2017 roku wygrał dwa turnieje, w Newport i Atlancie. Zawody w Newport zakończył bez straty seta, w finale będąc lepszym od Matthew Ebdena, natomiast w Atlancie pokonał w spotkaniu o tytuł po dwóch tie-breakach Ryana Harrisona[43][44]. Amerykanin był również w dwóch finałach w konkurencji gry podwójnej, w Acapulco wspólnie z Felicianem Lópezem i Pekinie z Jackiem Sockiem.
W zawodach Wielkiego Szlema osiągnął bilans 6 zwycięstw i 4 porażek najdalej dochodząc do trzecich rund French Open i US Open.
Startując w turniejach kategorii ATP World Tour Masters 1000 awansował trzykrotnie do półfinału, najpierw na nawierzchni ziemnej w Rzymie, gdzie wyeliminował m.in. w trzeciej rundzie Stana Wawrinkę (nr 3. ATP) i ćwierćfinale Marina Čilicia (nr 7. ATP). Odpadł z dalszej gry po przegranej z Alexanderem Zverevem. Drugi półfinał zanotował w Cincinnati ulegając Grigorowi Dimitrowowi, z którym zmierzył się ponownie w trzeciej rundzie halowej imprezy w Paryżu, zwyciężając po trzech tie-breakach. W trakcie trwania turnieju w Paryżu Isner był pretendentem do udziału w rozgrywkach ATP Finals i aby zakwalifikować się musiał triumfować w imprezie w stolicy Francji[45]. W ćwierćfinale wygrał trzysetowy mecz z Juanem Martínem del Potrem, również mającym szansę na grę w ATP Finals. W półfinale Amerykanin poniósł porażkę ze startującym z eliminacji Filipem Krajinoviciem[46].
Isner reprezentował również Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa. Na początku lutego zagrał zwycięski singlowy mecz ze Szwajcarem Henrim Laaksonenem, a w kwietniu rywalizował z Australią. Najpierw nie sprostał Nickowi Kyrgiosowi, a potem zdobył punkt wygrywając z Samem Grothem, jednak do półfinału awansowali tenisiści z Australii po triumfie 3:2.
Sezon 2017 Isner zakończył z 28 zwycięstwami i 22 porażkami oraz na 17. miejscu w klasyfikacji ATP.
Sezon 2018
Podczas Wimbledonu Isner awansował do pierwszego w karierze wielkoszlemowego półfinału. W meczu drugiej rundy wyeliminował wynikiem 6:1, 6:4, 6:7(6), 6:7(3), 7:5 Rubena Bemelmansa, broniąc dwóch meczboli i serwując 64 asy[47]. Kolejny 5-setowy pojedynek zagrał w półfinale przeciwko Kevinowi Andersonowi. Mecz zakończył się porażką Isnera 6:7(6), 7:6(5), 7:6 (9), 4:6, 24:26, trwał 6 godz. 36 min. i był drugim najdłuższym w historii Wielkiego Szlema[48]. Na US Open Isner doszedł do ćwierćfinału i jako pierwszy Amerykanin od 2009 roku awansował do dwóch kolejnych wielkoszlemowych ćwierćfinałów[49]. Ostatnim tenisistą ze Stanów Zjednoczonych, który tego dokonał był Andy Roddick.
Dnia 1 kwietnia Isner wygrał pierwszy w karierze tytuł ATP World Tour Masters 1000, w Miami. W wieku 32 lat stał się najstarszym tenisistą, który zdobył tytuł w zawodach tej kategorii, utworzonej w 1990[50]. W meczu czwartej rundy pokonał Marina Čilicia (nr 3. ATP), w półfinale Juana Martína del Potra (nr 6. ATP), a w finale 6:7(4), 6:4, 6:4 Alexandra Zvereva (nr 5. ATP). Podczas turnieju w Madrycie poniósł porażkę w ćwierćfinale. Amerykanin został także mistrzem debla w Indian Wells razem z Jackiem Sockiem.
Uczestnicząc w turniejach z serii 250 i 500 triumfował pod koniec lipca w Atlancie, w ostatnim meczu pokonując 5:7, 6:3, 6:4 Ryana Harrisona. W październiku awansował do półfinału w Sztokholmie.
Sukcesy osiągnięte w sezonie, a także wycofanie dwóch tenisistów klasyfikowanych w rankingu wyżej od Isnera umożliwiły mu premierowy start w ATP Finals[51]. Odpadł po meczach grupowych ponosząc porażki z Novakiem Đokoviciem, Marinem Čiliciem i Alexandrem Zverevem.
Amerykanin przyczynił się także do awansu reprezentacji do półfinału Pucharu Davisa. Zagrał w pierwszej rundzie przeciwko Serbii (wygrana z Dušanem Lajoviciem) i ćwierćfinale przeciwko Belgii (wygrana z Jorisem De Loore). Półfinał Stany Zjednoczone przegrały z Chorwacją, jednak Isner nie wystąpił w tej rundzie.
Sezon 2018 zakończył na 10. miejscu w rankingu ATP.
Sezon 2019
Isner w roku 2019 zwyciężył w jednym turnieju, w lipcu na nawierzchni trawiastej w Newport, gdzie w finale pokonał Aleksandra Bublika[52]. Amerykanin osiągnął także drugi raz z rzędu finał w Miami, ponosząc porażkę 1:6, 4:6 w ostatnim meczu z Rogerem Federerem. W pojedynku ze Szwajcarem, w drugim secie, złamał kość śródstopia w lewej nodze przez co opuścił turnieje na podłożu ziemnym i poprzedzające Wimbledon[53].
W lutym zagrał w trzech turniejach, w Nowym Jorku, Delray Beach i Acapulco, w każdym docierając do półfinału. W półfinałowej rywalizacji w Nowym Jorku z Reillyem Opelką nie wykorzystał sześć meczboli[54]. Wygrywając w pierwszej rundzie w Acapulco z Adrianem Mannarinem odniósł 400. zwycięstwo w karierze.
W Wielkim Szlemie Isner najdalej awansował do trzeciej rundy US Open.
Amerykanin zagrał w sumie 48 meczów, w 30 triumfując, a na koniec roku był na miejscu nr 19.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (16–14)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 sierpnia 2007 | Waszyngton | Twarda |  Andy Roddick | 4:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 1. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda |  Arnaud Clément | 6:3, 5:7, 7:6(2) |
| Finalista | 2. | 21 lutego 2010 | Memphis | Twarda (hala) | Sam Querrey | 7:6(3), 6:7(5), 3:6 |
| Finalista | 3. | 10 maja 2010 | Belgrad | Ceglana | Sam Querrey | 6:3, 6:7(4), 4:6 |
| Finalista | 4. | 25 lipca 2010 | Atlanta | Twarda | Mardy Fish | 6:4, 4:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 2. | 10 lipca 2011 | Newport | Trawiasta |  Olivier Rochus | 6:3, 7:6(6) |
| Finalista | 5. | 24 lipca 2011 | Atlanta | Twarda | Mardy Fish | 6:3, 6:7(6), 2:6 |
| Zwycięzca | 3. | 27 sierpnia 2011 | Winston-Salem | Twarda | Julien Benneteau | 4:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 6. | 18 marca 2012 | Indian Wells | Twarda |  Roger Federer | 6:7(7), 3:6 |
| Finalista | 7. | 15 kwietnia 2012 | Houston | Ceglana |  Juan Mónaco | 2:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 4. | 15 lipca 2012 | Newport | Trawiasta |  Lleyton Hewitt | 7:6(1), 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 25 sierpnia 2012 | Winston-Salem | Twarda |  Tomáš Berdych | 3:6, 6:4, 7:6(9) |
| Zwycięzca | 6. | 14 kwietnia 2013 | Houston | Ceglana |  Nicolás Almagro | 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 7. | 28 lipca 2013 | Atlanta | Twarda |  Kevin Anderson | 6:7(3), 7:6(2), 7:6(2) |
| Finalista | 8. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | Juan Martín del Potro | 6:3, 1:6, 2:6 |
| Finalista | 9. | 18 sierpnia 2013 | Cincinnati | Twarda | Rafael Nadal | 6:7(8), 6:7(3) |
| Zwycięzca | 8. | 11 stycznia 2014 | Auckland | Twarda |  Lu Yen-hsun | 7:6(4), 7:6(7) |
| Zwycięzca | 9. | 27 lipca 2014 | Atlanta | Twarda |  Dudi Sela | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 2 sierpnia 2015 | Atlanta | Twarda |  Markos Pagdatis | 6:3, 6:3 |
| Finalista | 10. | 9 sierpnia 2015 | Waszyngton | Twarda |  Kei Nishikori | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Finalista | 11. | 7 sierpnia 2016 | Atlanta | Twarda | Nick Kyrgios | 6:7(3), 6:7(4) |
| Finalista | 12. | 6 listopada 2016 | Paryż | Twarda (hala) |  Andy Murray | 3:6, 7:6(4), 4:6 |
| Zwycięzca | 11. | 23 lipca 2017 | Newport | Trawiasta | Matthew Ebden | 6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 12. | 30 lipca 2017 | Atlanta | Twarda | Ryan Harrison | 7:6(6), 7:6(7) |
| Zwycięzca | 13. | 1 kwietnia 2018 | Miami | Twarda |  Alexander Zverev | 6:7(4), 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 14. | 29 lipca 2018 | Atlanta | Twarda | Ryan Harrison | 5:7, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 13. | 31 marca 2019 | Miami | Twarda | Roger Federer | 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 21 lipca 2019 | Newport | Trawiasta |  Aleksandr Bublik | 7:6(2), 6:3 |
| Zwycięzca | 16. | 1 sierpnia 2021 | Atlanta | Twarda | Brandon Nakashima | 7:6(8), 7:5 |
| Finalista | 14. | 10 kwietnia 2022 | Houston | Ceglana | Reilly Opelka | 3:6, 6:7(7) |
Gra podwójna (8–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 2008 | Newport | Trawiasta | Mardy Fish |  Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 6:4, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 2. | 21 lutego 2010 | Memphis | Twarda (hala) | Sam Querrey | Ross Hutchins Jordan Kerr | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 2 maja 2010 | Rzym | Ceglana | Sam Querrey | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 3:6 |
| Finalista | 2. | 10 kwietnia 2011 | Houston | Ceglana | Sam Querrey | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 2:6, 5–10 |
| Zwycięzca | 3. | 15 maja 2011 | Rzym | Ceglana | Sam Querrey | Mardy Fish Andy Roddick | walkower |
| Finalista | 3. | 18 marca 2012 | Indian Wells | Twarda | Sam Querrey | Marc López Rafael Nadal | 2:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 4. | 16 października 2016 | Szanghaj | Twarda | Jack Sock |  Henri Kontinen John Peers | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 4. | 5 marca 2017 | Acapulco | Twarda | Feliciano López | Jamie Murray Bruno Soares | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 8 października 2017 | Pekin | Twarda | Jack Sock | Henri Kontinen John Peers | 3:6, 6:3, 7–10 |
| Zwycięzca | 5. | 17 marca 2018 | Indian Wells | Twarda | Jack Sock | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 7:6(2) |
| Zwycięzca | 6. | 24 lipca 2021 | Los Cabos | Twarda |  Hans Hach Verdugo | Hunter Reese Sem Verbeek | 5:7, 6:2, 10–4 |
| Zwycięzca | 7. | 19 marca 2022 | Indian Wells | Twarda | Jack Sock | Santiago González Édouard Roger-Vasselin | 7:6(4), 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda |  Hubert Hurkacz | Wesley Koolhof Neal Skupski | 7:6(5), 6:4 |
| Finalista | 6. | 15 maja 2022 | Rzym | Ceglana | Diego Schwartzman |  Nikola Mektić Mate Pavić | 2:6, 7:6(6), 10–12 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||||
| Australian Open | – | 1R | 1R | 4R | 3R | 3R | – | 1R | 3R | 4R | 2R | 1R | 1R | 3R | – | 1R | 0 / 13 | 15–13 |
| French Open | – | 1R | – | 3R | 1R | 2R | 3R | 4R | 2R | 4R | 3R | 4R | – | 2R | 3R | 3R | 0 / 13 | 22–13 |
| Wimbledon | – | 1R | – | 2R | 2R | 1R | 2R | 3R | 3R | 3R | 2R | SF | 2R | NH | 1R | 3R | 0 / 13 | 18–13 |
| US Open | 3R | 1R | 4R | 3R | QF | 3R | 3R | 3R | 4R | 3R | 3R | QF | 3R | 1R | 1R | 2R | 0 / 16 | 31–15 |
| Bilans spotkań | 2–1 | 0–4 | 3–2 | 8–4 | 7–4 | 5–4 | 5–3 | 7–4 | 8–4 | 10–4 | 6–4 | 12–4 | 3–3 | 3–3 | 2–3 | 5–3 | N/A | 86–54 |
| ATP Finals | ||||||||||||||||||
| ATP Finals | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | RR | – | – | – | 0 / 1 | 0–3 | |
| ATP Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||||
| Indian Wells | – | 2R | 4R | 4R | 3R | F | 2R | SF | 4R | 4R | 3R | 2R | 4R | NH | 3R | 4R | 0 / 14 | 26–13 |
| Miami | – | 1R | 2R | 3R | 4R | 3R | 3R | 4R | SF | 2R | 3R | W | F | NH | 4R | 2R | 1 / 14 | 26–13 |
| Monte Carlo | – | – | – | – | – | – | 1R | – | 3R | – | – | – | – | NH | – | – | 0 / 2 | 2–2 |
| Madryt | – | – | – | 3R | 2R | 2R | 2R | 3R | QF | – | – | QF | – | NH | QF | 2R | 0 / 9 | 15–9 |
| Rzym | – | – | – | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | 3R | – | SF | 2R | – | – | – | 2R | 0 / 9 | 9–9 |
| Montreal/Toronto | – | – | 2R | – | 2R | SF | 1R | 1R | QF | 2R | 1R | 3R | 2R | NH | SF | – | 0 / 11 | 15–11 |
| Cincinnati | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | – | F | 3R | 1R | 2R | SF | 1R | 2R | 3R | 3R | QF | 0 / 15 | 23–15 |
| Szanghaj | 1R | 2R | – | 3R | 2R | 3R | 3R | 1R | 3R | – | 3R | NH | 0 / 9 | 11–9 | ||||
| Paryż | – | – | 2R | 2R | SF | 2R | 3R | 2R | QF | F | SF | 3R | 2R | – | – | 0 / 11 | 17–11 | |
| Bilans spotkań | 0–1 | 2–3 | 7–6 | 8–7 | 9–7 | 11–7 | 9–9 | 12–8 | 20–9 | 9–6 | 15–7 | 10–6 | 11–6 | 2–1 | 12–4 | 7–5 | N/A | 144–92 |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||||
| 106 | 144 | 34 | 19 | 18 | 14 | 14 | 19 | 11 | 19 | 17 | 10 | 19 | 25 | 24 | N/A | |||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
NH, turniej nie odbył się
Przypisy
- ↑ John Isner What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs, 2017-02-14. [dostęp 2022-01-01].
- ↑ John Isner bio. [dostęp 2017-05-14].
- ↑ Wirtualna Polska Media, John Isner zmienił stan cywilny. Amerykański tenisista poślubił wieloletnią partnerkę – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 4 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-04] (pol.).
- ↑ Roddick clinches Washington win. bbc.co.uk. [dostęp 2007-08-05]. (ang.).
- ↑ John Isner – Career Highlights. atpworldtour.com. [dostęp 2011-09-09]. (ang.).
- ↑ Greg Stutchbury: Isner digs deep to win Auckland title. reuters.com. [dostęp 2010-01-16]. (ang.).
- ↑ Querrey tops U.S. teammate Isner. espn.go.com. [dostęp 2010-02-21]. (ang.).
- ↑ Isner-Querrey Team Up For Memphis Doubles Title. barclaysatpworldtourfinals.com. [dostęp 2010-02-21]. (ang.).
- ↑ Sam Querrey Saves Match Point To Beat John Isner In Belgrade Final. tennisnow.com. [dostęp 2010-05-09]. (ang.).
- ↑ Isner beats Mahut in epic 11-hour match. espn.go.com. [dostęp 2010-06-24]. (ang.).
- ↑ Fish beats Isner for Atlanta crown. espn.go.com. [dostęp 2010-07-25]. (ang.).
- ↑ Mattek-Sands and John Isner win Hopman Cup for US. bbc.co.uk. [dostęp 2011-01-08]. (ang.).
- ↑ Isner-Querrey Crowned Champions In Rome. atpworldtour.com. [dostęp 2011-05-19]. (ang.).
- ↑ Tennis-Isner wins Newport title after skipping wedding. uk.reuters.com. [dostęp 2011-07-10]. (ang.).
- ↑ Fish beats Isner for Atlanta crown. espn.go.com. [dostęp 2011-07-25]. (ang.).
- ↑ Streeter Lecka: USA’s John Isner wins Winston-Salem Open. usatoday.com. [dostęp 2011-08-27]. (ang.).
- ↑ Isner Beats Simon To Reach US Open Quarterfinals. newyork.cbslocal.com. [dostęp 2011-09-08]. (ang.).
- ↑ Tsonga Saves 3 MPs To Edge Isner; Meets Federer In Final. atpworldtour.com. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
- ↑ Fish falls; Isner wins a marathon against Nalbandian. firstpost.com. [dostęp 2012-01-21]. (ang.).
- ↑ Staff: Isner Edges Djokovic In Semi-final Battle. atpworldtour.com, 17 marca 2012. [dostęp 2012-03-19]. (ang.).
- ↑ Staff: Federer Renews Reign In Indian Wells. [w:] BNP PARIBAS OPEN 2012 [on-line]. atpworldtour.com, 18 marca 2012. [dostęp 2012-03-19]. (ang.).
- ↑ Staff: Lopez/Nadal Reclaim Indian Wells Title. atpworldtour.com, 18 marca 2012. [dostęp 2012-03-19]. (ang.).
- ↑ Monaco Tops Isner For Houston Trophy. atpworldtour.com. [dostęp 2012-04-15]. (ang.).
- ↑ French Open: Mathieu beats Isner in marathon match. bbc.co.uk. [dostęp 2012-06-25]. (ang.).
- ↑ Isner Stops Hewitt To Retain Newport Title. atpworldtour.com. [dostęp 2012-07-15]. (ang.).
- ↑ John Isner nie zagra w Australian Open. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-02-18]. (pol.).
- ↑ Wimbledon 2013: Injury forces John Isner to retire, „BBC Sport”, 26 czerwca 2013 [dostęp 2018-10-27] (ang.).
- ↑ ATP Atlanta: Twierdza wciąż niezdobyta, Isner obronił meczbole i sięgnął po tytuł. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-08-03]. (pol.).
- ↑ ATP Waszyngton: Isner nie sprostał wyzwaniu, hat-trick Del Potro w stolicy USA. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-08-04]. (pol.).
- ↑ ISNER SAVES M.P. TO BEAT DEL POTRO. atpworldtour.com. [dostęp 2013-08-19]. (ang.).
- ↑ ATP Cincinnati: Nadal obronił się przed bombardowaniem Isnera, 59. tytuł Hiszpana w karierze. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-08-19]. (pol.).
- ↑ Auckland: Isner z ósmym tytułem. tenisportal.com. [dostęp 2014-01-11]. (pol.).
- ↑ John Isner out with ankle injury. espn.go.com. [dostęp 2014-06-22]. (ang.).
- ↑ ATP Atlanta: John Isner pokonał Jacka Socka i o obronę tytułu zagra z Dudim Selą. sportowefakty.pl. [dostęp 2014-07-28]. (pol.).
- ↑ ATP Winston-Salem: Querrey pokonał Garcię-Lopeza i o finał zagra z Janowiczem, kontuzja Isnera. sportowefakty.pl. [dostęp 2015-05-26]. (pol.).
- ↑ Kacper Kowalczyk: Puchar Hopmana: Agnieszka Radwańska i Jerzy Janowicz mistrzami świata!. [w:] Puchar Hopmana [on-line]. sportowefakty.pl, 2015-01-10. [dostęp 2015-01-10]. (pol.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Atlanta: Hat-trick Johna Isnera, 107. deblowy tytuł Boba i Mike’a Bryanów. sportowefakty.pl, 2015-08-02. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Waszyngton: John Isner nie zdobył dubletu, tytuł dla Keia Nishikoriego. sportowefakty.pl, 2015-08-09. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Waszyngton: Nishikori zrewanżował się Ciliciowi za US Open, Isner obronił trzy meczbole. sportowefakty.pl, 2015-08-09. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
- ↑ Marcin Motyka: ATP Szanghaj: chiński dublet Andy’ego Murraya. sportowefakty.pl, 2016-10-16. [dostęp 2016-11-26]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: ATP Atlanta: John Isner bez czwartego trofeum. Nick Kyrgios zakończył amerykańską dominację. sportowefakty.pl, 2016-08-07. [dostęp 2016-11-26]. (pol.).
- ↑ Rafał Smoliński: ATP Paryż: Andy Murray zdobył Paryż. John Isner bez trofeum w 2016 roku. sportowefakty.pl, 2016-11-06. [dostęp 2016-11-26]. (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Newport: John Isner po raz trzeci najlepszy na amerykańskiej trawie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 23 lipca 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Atlanta: John Isner odzyskał tytuł w stolicy stanu Georgia. 114. deblowe mistrzostwo Boba i Mike’a Bryanów – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 lipca 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Miejsca dwa, chętnych – 12. Hala Bercy areną ostatecznej rozgrywki o awans do Finałów ATP World Tour – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Paryż: Filip Krajinović jak Jerzy Janowicz! John Isner nie poleci na Masters – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 4 listopada 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Howard Fendrich | The Associated Press, John Isner hits 64 aces, saves 2 match points, in Wimbledon win, The Denver Post, 5 lipca 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Wimbledon 2018: Kevin Anderson beats John Isner in record-breaking semi-final, „BBC Sport”, 13 lipca 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Associated Press, Isner earns berth in U.S Open quarters, Sports Illustrated [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Fabio Fognini Continues First-Time Masters 1000 Champion Trend In Monte-Carlo | ATP Tour | Tennis, ATP Tour [dostęp 2020-05-02].
- ↑ ATP Finals: Novak Djokovic beats John Isner in group opener, „BBC Sport”, 12 listopada 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ ATP Newport: John Isner beats Bublik to lift record-breaking fourth title, Tennis World USA [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ John Isner withdraws from Roland Garros due to left foot injury, Tennis.com [dostęp 2020-05-02].
- ↑ ATP New York: Reilly Opelka saves 6 MP’s vs John Isner in historic clash, Tennis World USA [dostęp 2020-05-02] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2020-09-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2020-09-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2020-09-23] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flaga Finlandii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: y.caradec, Licencja: CC BY-SA 2.0
John Isner during the 1st round of the 2011 French Open against Nadal
Autor: Emmett Hume, Licencja: CC BY 3.0
John Isner in 2009 US Open match against Fernando Verdasco
Autor: Edwin Martinez from The Bronx, Licencja: CC BY 2.0
John Isner vs Gael Monfils US Open 2013
Autor: MacKrys, Licencja: CC BY-SA 4.0
John Isner (USA) vs. Jan-Lennard Struff (GER) 1st Round at Erste Bank Open ATP World Tour 500 in Vienna 24.10.2016