John Macleod

John Macleod

Pełne imię i nazwisko	John James Richard Macleod
Data i miejsce urodzenia	6 września 1876 Clunie k. Dunkeld
Data i miejsce śmierci	16 marca 1935 Aberdeen
Zawód, zajęcie	fizjolog
Narodowość	szkocka
Alma Mater	University of Aberdeen
Uczelnia	Case Western Reserve University School of Medicine w Cleveland, University of Toronto, University of Aberdeen

John James Richard Macleod (ur. 6 września 1876 w Clunie k. Dunkeld, zm. 16 marca 1935 w Aberdeen) – szkocki fizjolog, laureat Nagrody Nobla w 1923 roku.

Życiorys

W 1898 ukończył medycynę na Uniwersytecie w Aberdeen. Po studiach podyplomowych na Uniwersytecie w Lipsku i pracy w szpitalu w Londynie przeniósł się w 1903 roku do Ameryki, gdzie został profesorem fizjologii na Case Western Reserve University School of Medicine w Cleveland^[1]. W 1918 przyjął podobne stanowisko na Uniwersytecie w Toronto^[1][2]. W 1928 roku powrócił do Szkocji i został profesorem fizjologii na macierzystym Uniwersytecie w Aberdeen^[1].

Zajmował się głównie problematyką metabolizmu węglowodanów^[1][2]. Kierował w Toronto instytutem badawczym, współpracując z Frederickiem Bantingiem, Charlesem Bestem i Jamesem Collipem. W 1922 zespół uzyskał insulinę, która nadawała się do zastosowania w leczeniu chorych na cukrzycę^[1]. W 1923 Banting i MacLeod otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycie insuliny^[1][2]. Banting uważając, że Best został niesłusznie pominięty, podzielił się z nim pieniędzmi ze swojej części nagrody. Tak samo postąpił Macleod w stosunku do Collipa^[1].

Macleod był autorem kilkunastu podręczników naukowych, m.in.:

• Diabetes, Its Pathological Physiology (1913)
• Carbohydrate Metabolism and Insulin (1926)
• Physiology and Biochemistry in Modern Medicine (1918, współautor)

Przypisy

Bibliografia

• Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger: Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna. Warszawa: 1969.