John Piper

John Piper

John Piper (2008)
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1946 Chattanooga, Tennessee

John Piper (ur. 11 stycznia 1946) – amerykański kaznodzieja protestancki, autor chrześcijańskich książek, teolog reformowanych baptystów oraz pastor Kościoła Baptystycznego „Betlejem” w Minneapolis. Jest autorem licznych publikacji, w tym książek, które zostały nagrodzone Nagrodą Chrześcijańskiej Książki Ewangelikalnego Stowarzyszenia Wydawców Chrześcijańskich, m.in. Czego Jezus domaga się od świata?^[1], Przebity przez świat^[2], Boża Pasja ku Jego chwale^[3], a także kilku bestsellerów, np. Nie zmarnuj swojego życia^[4], Pasja Jezusa Chrystusa^[5]. Jedna z organizacji ewangelicznych (Pragnąc Boga) zawdzięcza swą nazwę książce pastora Pipera z 1986 r. pt. Pragnąc Boga: medytacje chrześcijańskiego hedonisty.

Poglądy teologiczne

Chrześcijański hedonizm

Pastor Piper określa siebie jako chrześcijańskiego hedonistę i naucza, iż „Bóg jest najbardziej uwielbiony w nas, kiedy my jesteśmy najbardziej zaspokojeni w Nim”^[6] oraz że największym pragnieniem Boga, „Jego chwałą”, a także najgłębszym i najsilniejszym pragnieniem człowieka jest radość w Bogu. Myśli te zaczerpnął od Jonathana Edwardsa, Blaise’a Pascala oraz C.S. Lewisa i oparł na wielu wersetach biblijnych, w myśl zasady sola scriptura, m.in. Ps. 16:11, 37:4, Flp. 3:1, 4:4.

Baptyzm i ewangelikalizm

Teologia ewangelikalna i baptystyczna jest źródłem i podstawą przekonań pastora Pipera. Pastor uważa, iż każdy człowiek rodzi się grzesznikiem i potrzebuje pojednania z Bogiem. Ten, kto wyzna w modlitwie Jezusa Chrystusa swoim Panem i Zbawicielem, otrzymuje od Niego za darmo, „z łaski” życie wieczne. Jest on od tej chwili na wieki bezpieczny. Każdy nowo narodzony chrześcijanin powinien przyjąć chrzest w wieku świadomym przez zanurzenie w wodzie, „w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.

Kalwinizm

Pastor Piper jest reformowanym baptystą, a więc wyznaje tzw. doktryny łaski, będące podsumowaniem kalwińskiej soteriologii. Zgodnie z teologią kalwińską uznaje naukę o podwójnej predestynacji, łącznie z doktryną bezwarunkowego wybrania. Podpisuje się też pod poglądem Gottfrieda Leibniza, że Bóg zarządza wszechświatem w ten sposób, iż jest to „najlepszy z możliwych wszechświatów”^[7].

Piper podkreśla, iż usprawiedliwienie grzesznika przez Boga przychodzi przez samą wiarę, bez względu na uczynki^[8], podkreśla kalwińską doktrynę „zachowania świętych” w wierze i uświęceniu, ale także wytrwania w cierpieniach jako oznaki Bożego wybrania i Jego łaski. Raz uzyskanej łaski zbawienia nie można już nigdy utracić, dlatego też każdy człowiek, który wyznaje swą wiarę i teoretycznie wydając się należeć do zbawionych, a następnie porzuca ją, ostatecznie dowodzi faktu, iż nigdy nie był zbawiony, ani nie posiadał prawdziwej wiary^[9].

Eschatologia

Pastor Piper uważa, iż powtórne przyjście Chrystusa nastąpi po okresie wielkiego ucisku. Wówczas też nastąpi pochwycenie Kościoła do nieba^[10]. Uważa, iż zgodnie z 11 rozdziałem Listu do Rzymian, nastąpi zgromadzenie etnicznego Izraela w dniach ostatnich oraz jego zbawienie podczas powtórnego przyjścia, gdy zatwardziałość ich serc zostanie złamana przez Boga. Podkreśla ważność nadziei zmartwychwstania umarłych podczas Chrystusowego powrotu^[11].

Prawo i przymierze

Pastor Piper nie klasyfikuje dokładnie swoich poglądów na prawo i przymierze do żadnej z trzech kategorii poglądów protestanckich: dyspensacjonalizmu, teologii przymierza, ani teologii Nowego Przymierza^[12].

Pastor Piper naucza, iż Bóg zawsze miał jeden lud Przymierza – w Starym Testamencie byli to wierzący Żydzi, zaś obecnie związek Przymierza trwa w Kościele, czyli mistycznym ciele Chrystusa, w skład którego wchodzą wszyscy nowo narodzeni chrześcijanie. Dlatego też Kościół jest prawowitym spadkobiercą wszystkich obietnic złożonych przez Boga Izraelowi, w tym też Królestwa i kraju^[13]. Żydzi, którzy odrzucają Chrystusa nie mają udziału w tych obietnicach^[14]. Klasyfikuje to ten pogląd w ramach tzw. „nauki/teologii zastąpienia”.

Dary Ducha Świętego (charyzmaty)

Piper, pod względem stosunku do charyzmatów, jest kontynuacjonistą^[15]. Wierzy, iż nadnaturalne dary, takie jak prorokowanie, cuda, mówienie nieznanymi językami, czy uzdrowienia z chorób nie ustały w Kościele i są w nim nadal praktykowane, podobnie jak za czasów apostolskich, służąc w ewangelizowaniu i wzmacnianiu Kościoła^[16]. Uznaje istnienie współczesnego daru prorokowania, podkreślając jednocześnie, iż nic, poza Biblią, nie może być traktowane jako nieomylne i autorytatywne^[17]. Pastor Piper, jakkolwiek wierzy, iż charyzmaty nie ustały i są nadal aktualne, odrzuca pogląd ruchu neocharyzmatycznego jakoby urząd apostołów występował obecnie w Kościele.

Poglądy na płeć

Pastor Piper jest komplementarystą, uznając, iż Bóg stworzył i przeznaczył kobietę i mężczyznę do spełniania odmiennych ról w małżeństwie.

Linki zewnętrzne

• Serwis teologiczny po polsku
• 27 lat posługi pastora Johna Pipera on-line

Przypisy