John Solomon

John Solomon

Pełne imię i nazwisko	Herbert John Solomon
Data i miejsce urodzenia	15 października 1929 Randwick
Data śmierci	16 marca 2020
Rugby union
Pozycja	łącznik ataku, środkowy ataku, obrońca
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1948–1955 Sydney Uni Football Club 44 1948–1955 Nowa Południowa Walia 19 (37)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1949–1955  Australia 14 (15)
Kariera trenerska
Lata Zespół 1956 Nowa Południowa Walia

Solomon niesiony na ramionach przez pokonanych Springboks w 1953 roku^[1]

John Solomon (ur. 15 października 1929 w Randwick, zm. 16 marca 2020) – australijski rugbysta, uniwersalny zawodnik formacji ataku, kapitan reprezentacji kraju, lekarz.

Uczęszczał do Scots College, gdzie przez dwa lata występował w pierwszej drużynie rugby tej szkoły, był także wybierany do międzyszkolnych zespołów^[2]. Związał się następnie z Sydney Uni Football Club podczas studiów w St Andrew's College będącego częścią University of Sydney i w pierwszym zespole tego klubu do roku 1955 wystąpił 44 razy^[3]. Już po pięciu meczach na poziomie klubowym^[3] został wybrany do stanowej drużyny Nowej Południowej Walii, w której w latach 1948–1955, także jako kapitan, rozegrał dziewiętnaście spotkań^[1][4].

W roku 1949 występował w reprezentacji australijskich uniwersytetów, skąd otrzymał powołanie do seniorskiej reprezentacji kraju. Zadebiutował w meczu z New Zealand Māori jako lewoskrzydłowy, a następnie był częścią zespołu, który po raz pierwszy zdobył Bledisloe Cup pokonując Nową Zelandię na wyjeździe. Rok później partnerował na pozycjach łączników Cyrilowi Burke w obu przegranych testmeczach z British and Irish Lions. Jako środkowy zagrał w dwóch przegranych z All Blacks w 1951 roku meczach; w trzecim, w którym ostatecznie nie wystąpił, miał zostać przesunięty na skrzydło ataku. W 1952 roku, w którym Wallabies rozegrali dwumecze z Fidżi i Nową Zelandią – został kapitanem Wallabies i pozostał w tej roli do końca reprezentacyjnej kariery. Podczas wyprawy do RPA w 1953 roku w trzech testmeczach, w których zagrał, jego partnerem na środku ataku był James Phipps. Po drugim z nich, będącym pierwszą porażką gospodarzy od piętnastu lat, Springboks w uznaniu jakości jego gry znieśli go z boiska na ramionach. Zmagając się z kontuzją kolana zagrał jeszcze w trzecim z testmeczów, w ostatnim zaś został zastąpiony przez Herba Barkera. Po powrocie z Południowej Afryki przerwał uprawianie sportu na jeden sezon koncentrując się na ostatnim roku studiów medycznych, powrócił do grania w roku następnym na tournée. Po występie w jednym z testmeczów doznał urazu ramienia w meczu z regionalną drużyną, który wyeliminował go z reszty spotkań. Łącznie w latach 1949–1955 rozegrał czternaście testmeczów w barwach Wallabies^[2][1][5].

Grał na pozycjach łącznika ataku, środkowego i obrońcy. Ceniony był za inteligencję w grze, zręczne zwroty, szybkość i duże przyśpieszenie, gdy pojawiała się luka w obronie rywali^[2]. W roku 1956 trenował stanowy zespół rugby^[1]. W 2016 roku został wprowadzony do Australian Rugby Hall of Fame^[6][7].

Równolegle z rugby uprawiał także krykieta w Sydney University Cricket Club, w pierwszej drużynie występując okazjonalnie w latach 1951–1955 zdobywając wówczas ponad pięćset runów, drugie tyle zdobył w pozostałych drużynach tego klubu grając w zespołach rezerw już od końca poprzedniej dekady^[8].

Pracował jako położnik i ginekolog, wedle własnych szacunków pomagając przyjść na świat ponad siedmiu tysiącom dzieci^[8].

Żona Marcia, synowie Richard i Michael, córki Caroline, Virginia i Georgina^[8][9].

Przypisy