Johnny Buff

Johnny Buff

John Lesky

Data i miejsce urodzenia	12 czerwca 1888 Perth Amboy
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1955 East Orange
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	160 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	musza, kogucia
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	100
Zwycięstwa	31
Przez nokauty	14
Porażki	12
Remisy	3

Johnny Buff, właśc. John Lesky (ur. 12 czerwca 1888^[a] w Perth Amboy, zm. 14 stycznia 1955 w East Orange^[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii koguciej.

Był drugim zawodowym mistrzem świata w boksie polskiego pochodzenia po Stanleyu Ketchelu.

Jako młody człowiek służył w United States Navy. Pierwszą walkę zawodową stoczył w grudniu 1917. Gdy Stany Zjednoczone przyłączyły się do udziały w I wojnie światowej, ponownie zaciągnął się do marynarki wojennej. Służył na pancerniku USS „Wyoming”^[2]. Od września 1918 był aktywnym bokserem, walczył przeważnie w formule no decision, czyli zwycięzcę ogłaszano tylko w razie zakończenia walki przed czasem. W 1919 stoczył 35 walk, w tym remisową zdaniem prasy z ówczesnym mistrzem świata w wadze koguciej Pete'em Hermanem. W 1920 walczył 15 razy; wśród jego przeciwników byli tak znani pięściarze, jak Memphis Pal Moore i Abe Goldstein. Zdaniem prasy z pierwszym z nich przegrał, a z drugim zremisował.

31 marca 1921 w Nowym Jorku po pokonaniu Abe Goldsteina przez techniczny nokaut w 2. rundzie Buff został mistrzem Stanów Zjednoczonych w wadze muszej. W obronie tego tytułu pokonał w kwietniu tego roku Young Zulu Kida. W sierpniu 1921 wygrał na punkty z byłym mistrzem świata wagi koguciej Charlesem Ledoux.

23 września 1921 Madison Square Garden w Nowym Jorku Johnny Buff zdobył tytuł mistrza świata w kategorii koguciej pokonując na punkty Pete'a Hermana^[3]. W obronie nowo zdobytego tytułu pokonał 10 listopada w Nowym Jorku Jackiego Sharkeya na punkty^[4], a 15 grudnia tego roku w Milwaukee stoczył pojedynek no decision z Memphis Palem Moore'em, zdaniem prasy przegrany^[5].

Stracił tytuł mistrza świata wagi koguciej 10 lipca 1922 w Nowym Jorku, gdy były mistrz świata Joe Lynch pokonał go przez techniczny nokaut w 14. rundzie^[6]. W następnej walce utracił również tytuł mistrza USA w wadze muszej po przegranej przez techniczny nokaut w 11. rundzie z Filipińczykiem Pancho Villą 14 września 1922 w Nowym Jorku. Kontynuował ze zmiennym szczęściem karierę bokserską do 1926, ale nigdy już nie walczył o tytuł mistrza świata.

Po zakończeniu kariery ponownie służył w US Navy, tym razem na pancerniku USS „California”. Jego wnukami są konferansjerzy bokserscy i MMA Michael Buffer i Bruce Buffer^[2].

Został wybrany w 1969 do New Jersey Boxing Hall of Fame^[2].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Johnny Buff, New Jersey Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-07-19]  (ang.).
• Johnny Buff (John Lesky), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-07-19]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Buffa, boxrec.com [dostęp 2015-07-19]  (ang.).
• Johnny BUFF, Sport & Note [dostęp 2015-07-19]  (ang.).