Johnny Ekström

Johnny Ekström
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1965 Örgryte
Wzrost	188 cm
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1984–1986 IFK Göteborg 42 (18) 1986–1988 Empoli FC 53 (8) 1988–1989 Bayern Monachium 23 (7) 1989–1991 AS Cannes 32 (4) 1991–1993 IFK Göteborg 40 (21) 1993 Reggiana 9 (1) 1994 Real Betis 7 (2) 1994–1995 Dynamo Drezno 30 (7) 1995–1997 Eintracht Frankfurt 34 (7) 1998 IFK Göteborg 8 (0) W sumie: 278 (75)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1986–1995  Szwecja 47 (13)

Johnny Ekström (ur. 5 marca 1965 w Örgryte) – piłkarz szwedzki grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

Ekström wychował się w klubie IFK Göteborg. Już w 1984 roku zadebiutował w jego barwach w pierwszej lidze szwedzkiej, ale rozegrał tylko jedno spotkanie mając mały udział w wywalczeniu mistrzostwa kraju. W 1985 roku strzelił 5 goli w lidze, a w 1986 z 13 golami na koncie został królem strzelców Allsvenskan. Z IFK dotarł też do finału Pucharu Szwecji.

Latem 1986 roku Ekström po raz pierwszy wyjechał do zagranicznego klubu i został piłkarzem włoskiego Empoli FC. Przez rok strzelił trzy gole pokonując bramkarzy Fiorentiny (1:0), Interu Mediolan (1:2) i Ascoli Calcio (1:0). Z kolei w kolejnym sezonie zaliczył pięć trafień strzelając gole Juventusowi (1:0), SSC Napoli (1:2), Romie (2:1), Sampdorii (2:2) oraz Pescarze Calcio (3:2). Empoli zajęło jednak ostatnie miejsce i spadło do Serie B.

W 1988 roku Ekström przeszedł do niemieckiego Bayernu Monachium. W zespole prowadzonym przez Juppa Heynckesa zadebiutował 23 lipca w wygranym 3:0 domowym meczu z Eintrachtem Frankfurt i w debiucie zdobył gola. W sezonie pełnił rolę rezerwowego dla pary napastników Jürgen Wegmann – Roland Wohlfarth. Rozegrał 23 spotkania, w których zdobył 7 goli (także z VfB Stuttgart, 1. FC Kaiserslautern, Bayerem Uerdingen, ponownie ze Stuttgartem, Borussią Mönchengladbach i ponownie z Uerdingen), a Bayern został mistrzem Niemiec i dotarł do półfinału Pucharu UEFA.

W 1989 roku po zdobyciu mistrzostwa kraju Szwed trafił do Francji i został zawodnikiem AS Cannes. Tam jednak przegrał rywalizację o miejsce w ataku z Yannickiem Stopyrą i Brunem Bellone. W Ligue 1 grał półtora roku, a w 1991 wrócił do IFK. W tym samym roku oraz w 1993 wywalczył dwa mistrzostwa Szwecji. W tym pierwszym przypadku zdobył także krajowy puchar.

Latem 1993 Ekström ponownie zaczął grać w Serie A. Przez pół roku zdobył tylko jednego gola w barwach Reggiany, a w trakcie sezonu odszedł do Realu Betis. W 1994 został piłkarzem Dynama Drezno, jednak jego 7 zdobytych goli nie pomogło Dynamu w utrzymaniu w lidze. Następnie przeszedł do Eintrachtu Frankfurt, ale przez dwa sezony był tam rezerwowym. W 1998 roku wrócił do IFK, a po rozegraniu 8 spotkań zakończył piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1984	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	1	0
1985	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	17	5
1986	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	24	13
1986/87	Empoli FC	Włochy	Serie A	24	3
1987/1988	Empoli FC	Włochy	Serie A	29	5
1988/1989	Bayern Monachium	Niemcy	Bundesliga	23	7
1989/1990	AS Cannes	Francja	Ligue 1	22	4
1990/1991	AS Cannes	Francja	Ligue 1	10	0
1991	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	10	6
1992	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	26	13
1993	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	4	2
1993/1994	Reggiana	Włochy	Serie A	9	1
1993/1994	Real Betis	Hiszpania	Primera Division	7	2
1994/1995	Dynamo Drezno	Niemcy	Bundesliga	30	7
1995/1996	Eintracht Frankfurt	Niemcy	Bundesliga	16	2
1996/1997	Eintracht Frankfurt	Niemcy	Bundesliga	18	5
1998	IFK Göteborg	Szwecja	Allsvenskan	8	0

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Szwecji Ekström zadebiutował 1 maja 1986 roku w zremisowanym 0:0 towarzyskim spotkaniu z Grecją. W 1990 roku został powołany przez selekcjonera Ollego Nordina do kadry na Mistrzostwa Świata we Włoszech. Tam wystąpił we dwóch spotkaniach grupowych: przegranych po 1:2 ze Szkocją oraz z Kostaryką, w którym zdobył gola numer 1400 w historii mistrzostw świata. W 1992 roku zajął ze Szwecją 3. miejsce na Euro 92. Jego dorobek na tym turnieju to trzy mecze: z Danią (1:0), z Anglią (2:1) oraz w półfinale z Niemcami (2:3). W drużynie „Trzech Koron” występował do 1995 roku. Łącznie rozegrał w niej 47 meczów i zdobył 13 bramek.

Bibliografia

• Profil na stronie National Football Teams (ang.)