Johnny Ramone

Johnny Ramone

Koncert Ramones w Seattle w The Eagle Hippadrome w 1983
Imię i nazwisko	John William Cummings
Data i miejsce urodzenia	8 października 1948 Forest Hills, Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	15 września 2004 Los Angeles, Kalifornia
Przyczyna śmierci	rak prostaty
Instrumenty	gitara
Gatunki	punk rock
Zawód	muzyk, autor tekstów, gitarzysta, aktor, autor
Aktywność	1974–1996
Wydawnictwo	Sire Records Radioactive Records Chrysalis Records
Instrument
Mosrite Fender Stratocaster Fireglo Rickenbacker
Zespoły
Ramones
Strona internetowa

Johnny Ramone, właściwie John William Cummings (ur. 8 października 1948 w Long Island w Nowym Jorku, zm. 15 września 2004 w Los Angeles^[1]) – amerykański gitarzysta, współzałożyciel zespołu Ramones, w którym występował (wraz z wokalistą Joeyem Ramone) aż do jego rozwiązania (1996). Został umieszczony na 28. pozycji w rankingu 100 Greatest Guitarists of All Time magazynu Rolling Stone^[2].

Kariera

Johnny Ramone i jego żona – Linda

Wychowywał się w Forest Hills w nowojorskiej dzielnicy Queens. W latach młodzieńczych słuchał muzyki rockowej^[3]. Jako nastolatek grał w zespole Tangerine Puppets razem z Tamásem Erdélyi’m (znanym później jako Tommy Ramone)^[4]. Później stał się zagorzałym fanem zespołu The Stooges oraz drużyny baseballowej New York Yankees – w tym czasie pracował w firmie budowlanej swojego ojca jako hydraulik.

Na początku lat 70. w swojej pracy poznał Douglasa Colvina (później znany jako Dee Dee Ramone), z którym połączyła go wspólna fascynacja muzyką The Stooges i MC5. W jednym ze styczniowych dni 1974 roku wybrali się razem do „Manny’s Guitar Emporium” w Nowym Jorku, gdzie Cummings kupił za 54$ używanego Mosrite’a Ventures II w kolorze niebieskim, a Colvin gitarę basową Danelectro. Wraz z Jeffreyem Hymanem (później znanym jako Joey Ramone) utworzyli zespół, do którego wkrótce dołączył również Erdélyi. Grupa przyjęła nazwę Ramones, a każdy z członków zespołu nazwisko Ramone (pomysł Colvina) – Jeffrey Hyman stał się Joeyem Ramone, Cummings – Johnnym Ramone, Colvin – Dee Dee Ramone, a Erdélyi – Tommym Ramone^[5]. Chociaż Johnny nie angażował się zbyt w twórczość zespołu (materiał tworzyli głównie Dee Dee i Joey), jego styl gry był kluczową częścią brzmienia Ramones.

W latach 80. pogorszyły się jego relacje z Joeyem, kiedy poślubił jego byłą dziewczynę – Lindę. Chociaż zespół pozostał razem jeszcze przez długie lata, kontakt pomiędzy nimi prawie zupełnie zanikł^[6].

Wiele lat później, kiedy Joey umierał w szpitalu na raka, Johnny odmówił zatelefonowania do niego – jak potem wyjaśniał w dokumentalnym filmie End of the Century: The Story of the Ramones – ta próba byłaby daremna. Wspomniał również, że w pierwszych chwilach po śmierci Joeya pogrążył się w depresji. W książce Monte’ego Melnicka (byłego tour–menedżera Ramones) On the Road with The Ramones: Updated Edition tak wyraził się na temat współpracy z nim: „Bez niego nie robię nic. Był moim partnerem. Tęsknię za tym (za współpracą)”.

Johnny Ramone wystąpił również w kilkunastu filmach (w tym Rock ’n’ Roll High School) – w większości dokumentalnych.

Przekonania polityczne

Johnny Ramone, jako jeden z niewielu wśród punkowej społeczności, był konserwatystą. Jego przekonania polityczne poznał cały świat w 2002 roku, kiedy zespół Ramones został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Podczas wystąpienia na uroczystości – ubrany w T-shirt, podarte dżinsy i skórzaną kurtkę – wypowiedział słowa: God bless President Bush, and God bless America (Boże, błogosław prezydenta Busha i Amerykę)^[7]. Pytany w wywiadzie o konserwatyzm stwierdził: Myślę, że Ronald Reagan był najlepszym prezydentem moich czasów. Kiedy zespół wydał w Wielkiej Brytanii singla Bonzo Goes to Bitburg (z tekstem krytykującym Ronalda Reagana, który w czasie pobytu w Niemczech złożył wizytę na wojskowym cmentarzu w Bitburgu, gdzie pochowani są m.in. oficerowie SS), Johnny położył nacisk na zmianę tytułu piosenki, znajdując w niej obraźliwą wymowę dla Ronalda Reagana – w efekcie czego piosenka trafiła na amerykański rynek z tytułem „My Brain Is Hanging Upside Down (Bonzo Goes to Bitburg)”. W tym samym wywiadzie stwierdził, że punk jest prawicowy.

Innym razem w wywiadzie dla gazety The Observer powiedział: Młodzi ludzie kierują się ku socjalliberalizmowi, i mam nadzieję, że zmieni się to, kiedy zobaczą, jaki świat jest naprawdę^[8].

Śmierć

Pomnik Ramone’a na cmentarzu Hollywood Forever

Johnny Ramone zmarł 15 września 2004 w swoim domu w Los Angeles, w wieku 55 lat, po blisko 5-letniej walce z rakiem prostaty^[9]. Po jego śmierci ciało zostało poddane kremacji, a prochy zostały złożone w grobowcu na cmentarzu Hollywood Forever Cemetery (w pobliżu znajduje się grób Dee Dee Ramone, który zmarł dwa lata wcześniej)^[10].

Dedykacje

W 2006 remake horroru The Wicker Man (w Polsce znany pt. Kult) został zadedykowany zmarłemu gitarzyście. Dokonał tego Nicolas Cage (odtwórca głównej roli i zarazem producent filmu), z którym Johnny się przyjaźnił. Eddie Vedder jadąc na pogrzeb Ramone’a napisał piosenkę „Life Wasted”, która później ukazała się w 2006 roku jako singel Pearl Jam^[11].

Magazyn Rolling Stone umieścił Johnny’ego Ramone’a na 28. pozycji w rankingu 100 Greatest Guitarists of All Time („100 najlepszych gitarzystów wszech czasów”)^[2].

Sprzęt

Gitara Johnny’ego Ramone, marki Mosrite

Praktycznie przez całą swoją karierę używał gitar firmy Mosrite i wzmacniaczy firmy Marshall. Jego ulubione modele to Marshall JCM 800 Master Volume 2203 i 2204 oraz JMP Master Volume i SLP 1959. Używał też tunera firmy BOSS.

Technika

Znany był ze swojego własnego stylu. Najbardziej charakterystyczne było kostkowanie z góry i gra na pełnych akordach. Piosenki komponował na zasadzie zwrotka, refren, zwrotka, głównie w metrum 4/4.

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona zespołu Ramones
• Wywiad z Johnnym Ramone’em w Scram Magazine, 2000. scrammagazine.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-07)].
• Profil Johnny’ego Ramone’a w serwisie IMDB