Jolanta Nowak
Data i miejsce urodzenia | 5 maja 1959 Warszawa |
---|---|
Zawód | aktorka |
Lata aktywności | 1978–2005 |
Jolanta Nowak-Pun (ur. 5 maja 1959 w Warszawie[1]) – polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna.
Życiorys
Wczesne lata
Wychowywała się wraz z bratem na warszawskim Muranowie, przy ulicy Miłej. Na srebrnym ekranie zadebiutowała jako 17-letnia uczennica XLV LO im. Romualda Traugutta – w pierwszym odcinku miniserialu Zielona miłość (1978) z Joanną Pacułą w roli głównej. O przesłuchaniu dowiedziała się z prasowego anonsu. Gdy była uczennicą szkoły średniej, zmarł jej ojciec. Wyboru zawodu dokonała stosunkowo późno. Myślała raczej o architekturze. Natomiast jej rodzice marzyli, aby wybrała się na medycynę. Jednak matka aktorki Iwony Głębickiej i instruktorka kółka recytatorskiego działającego przy Domu Kultury na Muranowie skłoniła ją do studiów aktorskich, na które ostatecznie się zdecydowała.
Kariera
Będąc na pierwszym roku studiów pojawiła się po raz pierwszy na kinowym ekranie w czarno-białym filmie psychologicznym Tomasza Zygadły Ćma (1980) u boku Romana Wilhelmiego i Anny Seniuk. Zagrała też w sensacyjnym dramacie wojennym Wyrok śmierci (1980) na podstawie noweli Jerzego Gierałtowskiego.
W 1982, po ukończeniu warszawskiej PWST, związała się z Teatrem Dramatycznym w Warszawie, gdzie występowała w spektaklach: Wesele Figara, Operetka Witolda Gombrowicza, Dziewczynki, Kandyd Woltera i Bezterminowi. W 1987 podpisała angaż z Teatrem Powszechnym w Warszawie.
Zagrała postać Warszulki, wiejskiej dziewczyny o niepospolitej urodzie i przymiotach ducha w melodramacie Soból i panna (1983) na podstawie powieści Józefa Weyssenhoffa. Widzowie zapamiętali ją jednak z komedii erotycznej Romana Załuskiego Och, Karol (1985), gdzie zagrała postać Ireny, zdecydowanej, obdarzonej ścisłym, analitycznym umysłem, bezbronnej wobec potęgi miłości. Można ją było dostrzec w Marka Koterskiego Życie wewnętrzne (1986) i Porno (1989), Radosława Piwowarskiego Marcowe migdały (1989) czy Wojciecha Wójcika Zabić na końcu (1990). Zagrała tytułową rolę sekretarki siedziby głównej NATO w Brukseli w dramacie telewizyjnym DEFA Vera Lenz (Vera - Der schwere Weg der Erkenntnis, )[2].
W 1990 przeprowadziła się do Niemiec i od tej pory bardzo rzadko przyjeżdżała do Polski[3].
W serialu TV4 Pensjonat pod Różą (2005) wcieliła się w rolę Marzeny Paluch, szwagierki jednej z głównych bohaterek, rozwiedzionej pani architekt, która twardo negocjuje warunki, nie licząc się za bardzo z uczuciami swoich klientów.
Filmografia
Filmy
- 1979: Godzina „W” jako dziewczyna w mieszkaniu – szkole podchorążych
- 1980: Ćma jako dziewczyna Marcina
- 1980: Wyrok śmierci jako członkini zespołu muzycznego w lubelskim kabarecie
- 1983: Soból i panna jako Warszulka
- 1985: Och, Karol jako Irena
- 1985: Rośliny trujące (TV) jako gość na weselu Juliusza
- 1986: Życie wewnętrzne jako sąsiadka Blondewcia
- 1986: Trio (TV) jako Anka
- 1988: Schodami w górę, schodami w dół jako Viola
- 1989: Ring (TV) jako klubowa lekarka
- 1989: Galimatias, czyli kogel-mogel II jako Paulina, koleżanka Pawła
- 1989: Marcowe migdały jako nauczycielka
- 1989: Porno jako Ruda
- 1990: Kapitan Conrad (TV)
- 1990: Historia niemoralna jako żona Marka
- 1990: W środku Europy (TV) jako wychowawczyni Wandy
- 1990: Zabić na końcu jako żona reżysera
- 1992: Mau Mau jako przyjaciółka Ferdi’ego
Seriale TV
- 1978: Zielona miłość jako koleżanka „Sarny”
- 1984: 07 zgłoś się (odc. 18) jako sekretarka Ewa, kochanka Kalkowskiego
- 1987: Vera Lenz (Vera – Der schwere Weg der Erkenntnis) jako
- 1989: Odbicia jako Agata Szcześniak
- 1994: Jest jak jest jako Grażyna Felde, dawna znajoma Darka
- 1994: Zespół adwokacki jako prokurator Jola, przyjaciółka Krzysztofa Janickiego
- 1999: Palce lizać jako Jola, matka Wandzi
- 2005: Pensjonat pod Różą jako Marzena Paluch, szwagierka Maryli
Spektakle telewizyjne
- 1984: Kilka scen z życia Glebowa jako córka Glebowa
- 1984: Brudne pieniądze jako Elsie Redfern, córka George’a
- 1985: Selekcja III
- 1988: Sąsiadka jako sąsiadka
- 1989: Małżeństwo Marii Kowalskiej jako matka
Przypisy
- ↑ Personalidade: Jolanta Nowak (Polônia) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2019-12-08].
- ↑ Jolanta Nowak (cz.). ČSFD.cz. [dostęp 2021-07-31].
- ↑ Jolanta Nowak: zapomniana polska seksbomba. Jak dziś wygląda? (pol.). Onet.pl. [dostęp 2019-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-09)].
Bibliografia
- Jolanta Nowak w bazie IMDb (ang.)
- Jolanta Nowak w bazie Filmweb
- Jolanta Nowak w bazie filmpolski.pl
- Jolanta Nowak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- Jolanta Nowak w bazie Discogs.com (ang.)
Linki zewnętrzne
- Jolanta Nowak na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Media użyte na tej stronie
Jolanta Nowak, aktorka.