Jon Drummond
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Jonathan A. "Jon" Drummond (ur. 9 września 1968) – amerykański lekkoatleta sprinter, zdobywca złotego medalu w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 2000 w Sydney; wywalczył również srebrny medal w sztafecie 4 × 100 m na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie oraz 2 razy stawał na najwyższym stopniu podium mistrzostw świata – także jako uczestnik sztafety 4 × 100 m.
Rozpoczął karierę międzynarodową zwyciężając w biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1991 w Sheffield. Zajął 4. miejsce w biegu na 60 m podczas halowych mistrzostw świata w 1993 w Toronto. Na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie wystąpił na 1. zmianie w sztafecie 4 × 100 m, która zdobyła złoty medal (w finale biegła w składzie Drummond, Andre Cason, Dennis Mitchell i Leroy Burrell). Nieudany występ zanotował na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu. Sztafeta amerykańska, biegnąca w składzie Maurice Greene, Drummond, Tony McCall i Michael Marsh, nie ukończyła biegu eliminacyjnego wskutek złej zmiany między Drummondem a McCallem.
Na igrzyskach olimpijskich w 1996 w Atlancie Drummond odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, natomiast sztafeta 4 × 100 z jego udziałem (Jon Drummond, Tim Harden, Michael Marsh i Dennis Mitchell) zdobyła srebrny medal przegrywając ze sztafetą kanadyjską.
W 1997 roku zdobył, jak się później okazało, swój jedyny indywidualny tytuł mistrzowski w zawodach na stadionie otwartym – zajął pierwsze miejsce na mistrzostwach USA. Na mistrzostwach świata w 1997 w Atenach zajął 7. miejsce w finale biegu na 200 m. Po raz drugi został złotym medalistą w sztafecie 4 × 100 m na mistrzostwach świata w 1999 w Sewilli (w sztafecie amerykańskiej biegli Drummond, Tim Montgomery, Brian Lewis i Maurice Greene).
Na igrzyskach olimpijskich w 2000 w Sydney został mistrzem olimpijskim w biegu sztafetowym 4 × 100 m (skład sztafety w finale: Drummond, Bernard Williams, Brian Lewis i Greene). Indywidualnie zajął 5. miejsce w biegu na 100 m. Na mistrzostwach świata w 2001 w Edmonton wystąpił tylko w eliminacyjnym biegu sztafety 4 × 100 m. Doznał w nim kontuzji i w dalszych biegach nie startował (sztafeta amerykańska wygrała finał, ale została pozbawiona złotego medalu po dyskwalifikacji Tima Montgomery'ego za doping).
Drummondowi przez całą karierę sportową brakowało w kolekcji indywidualnego tytułu zdobytego na ważnej imprezie typu mistrzostwa świata czy igrzyska olimpijskie. Szczególnie już jako weteran bieżni podkreślał, iż jego jedynym celem i marzeniem jest zdobycie indywidualnego medalu. Zapowiadał, że dokona tego na mistrzostwach świata w 2003 w Paryżu, po których miał rozstać się z profesjonalnym uprawianiem sportu. Tak się jednak nie stało. W ćwierćfinale biegu na 100 m Drummond – w bardzo kontrowersyjnych okolicznościach – został zdyskwalifikowany za falstart (jak się okazało – tuż przed startem delikatnie zadrgała mu stopa na bloku startowym, co aparatura uznała jako falstart, choć w rzeczywistości reakcja startowa Drummonda była jak najbardziej prawidłowa). Nie mogąc pogodzić się z werdyktem sędziów, Drummond przez kilkanaście minut okupował bieżnię stadionu w Paryżu. W końcu, ze łzami w oczach i pod presją organizatorów, zszedł do szatni (feralny ćwierćfinał nie mógł jednak być jeszcze przez kolejne kilkadziesiąt minut rozegrany, ponieważ za każdym razem, gdy pozostali zawodnicy podchodzili do bloków startowych, z widowni paryskiego stadionu rozlegała się potężna fala gwizdów niezadowolonej z decyzji sędziów publiczności, która uniemożliwiała normalny start). Drummond miał jeszcze wystartować w sztafecie 4 × 100 m., ale rozbity psychicznie wydarzeniami z ćwierćfinału, ostatecznie zrezygnował z tego zamiaru.
W następnym sezonie (2004) Drummond wznowił treningi, ale słabe rezultaty skłoniły go – w wieku 36 lat – do definitywnego zakończenia kariery sportowej.
Oprócz mistrzostwa USA na 100 m w 1997 Drummond dwukrotnie był także mistrzem USA w hali na dystansie 60 m (w 1993 i 2000). Jego rekord życiowy na 100 m to 9,92 s (1997), natomiast na 200 m – 20,03 (1997). Po zakończeniu kariery zawodnika został trenerem. Jego podopiecznym jest m.in. Tyson Gay.
Drummond śpiewał w chórze gospel "Kirk Franklin & The Family", a ich pierwszy album osiągnął pozycję numer 1 na listach przebojów gospel w 1993 roku.
Linki zewnętrzne
- Jon Drummond w bazie World Athletics (ang.).
- Wyniki olimpijskie Drummonda na stronie sports-reference.com (ang.). [dostęp 2009-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 maja 2009)].
- Jon Drummond, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2020-03-26] (ang.).
|
|
| 1906–1979 Amateur Athletic Union |
|
|---|---|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
|
|
| 1876–1878 New York Athletic Club |
|
|---|---|
| 1879–1888 NAAAA |
|
| 1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
