Jon Fitch

Jon Fitch

(c) The Doppelganger at the English language Wikipedia, CC BY-SA 3.0 Fitch podczas oficjalnego ważenia przed galą UFC 111 (26 marca 2010)
Pełne imię i nazwisko	Jonathan Parker Fitch[1]
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1978[1] Fort Wayne[1]
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone[1]
Wzrost	183[1] cm
Masa ciała	77[1] kg
Styl walki	brazylijskie jiu-jitsu, zapasy[1]
Kategoria wagowa	półśrednia[1]
Klub	American Kickboxing Academy (AKA)[1]
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	40[1]
Zwycięstwa	31
Przez nokauty	5
Przez poddania	6
Przez decyzje	20
Porażki	7
Remisy	1
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 12.05.2018.

Jonathan Parker Fitch (ur. 24 lutego 1978 w Fort Wayne) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), wieloletni zawodnik UFC, mistrz World Series of Fighting w wadze półśredniej z 2016. Czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu. Od marca 2018 zawodnik Bellator MMA

Kariera MMA

W MMA zadebiutował 13 lipca 2002 przegrywając z Mikiem Pylem przez poddanie^[1]. 14 listopada 2003 na amerykańskiej gali Shooto pokonał Shoniego Cartera. 17 grudnia 2004 wygrał szesnastoosobowy turniej w meksykańskim Ciudad Juárez^[1]. W 2005 związał się z UFC, a w debiucie 3 października tego samego roku wypunktował Brocka Larsona^[1].

Ultimate Fighting Championship

Od swojego debiutu w UFC, aż do 2008 roku był niepokonany w ośmiu pojedynkach. Pokonywał w tym czasie m.in. Josha Burkmana (UFC FN 4), Thiago Alvesa (UFC FN 5) czy Diego Sancheza (UFC 76). W związku ze świetną passą, stał się pierwszym pretendentem do pasa mistrzowskiego wagi półśredniej który był ówcześnie w posiadaniu Kanadyjczyka Georges’a St-Pierre’a^[1].

9 sierpnia 2008 na gali UFC 87 doszło do zaplanowanego starcia St-Pierre vs. Fitch. Amerykanin jednak nie sprostał mistrzowi i wysoko przegrał na punkty (50–44, 50–43, 50–44)^[1].

W kolejnych latach zwyciężał takich zawodników jak Akihiro Gōno czy ponownie Alves oraz zanotował remis z byłym dwukrotnym mistrzem UFC B.J. Pennem^[1]. Mimo dobrych wyników (od porażki z St-Pierre’em 5 zwycięstw i 1 remis) nie otrzymał kolejnej szansy walki o tytuł. Prezydent UFC Dana White argumentował to tym, iż Fitch powinien zdecydowanie pokonać Penna (ówcześnie walczącego kategorię niżej) oraz że nie daje emocjonujących pojedynków^[2].

Lata 2011–2013 przyniosły szybką porażkę przez nokaut z Johnym Hendricksem, wygraną na punkty z Brazylijczykiem Erickiem Silvą i przegraną z mistrzem świata w brazylijskim jiu-jitsu Demianem Maią. Po przegranej z tym ostatnim Fitch nieoczekiwanie został zwolniony z UFC^[3].

World Series of Fighting

Po zwolnieniu znalazł zatrudnienie w założonej przez byłego kickboksera Raya Sefo World Series of Fighting. W pierwszym pojedynku w nowej organizacji przegrał w rewanżowym starciu z Joshem Burkmanem przez poddanie (duszenie gilotynowe) w 1. rundzie. Następnie wygrał dwa pojedynki, w swoim stylu dominując rywali zapaśniczo, za co otrzymał szansę stoczenia walki o mistrzostwo WSOF wagi półśredniej z Brazylijczykiem Rousimarem Palharesem. Fitch przegrał równie szybko co z Burkmanem w 1. rundzie, przez dźwignię na kolano.

17 października 2015 wygrał z faworyzowanym Japończykiem Yūshinem Okamim, po czym kolejny raz otrzymał szansę walki o zwakowane mistrzostwo wagi półśredniej (w sierpniu tego samego roku Palhares został zawieszony za niesportowe zachowanie i odebrano mu pas^[4]). Nominalnie w walce o pas miał się zmierzyć z byłym mistrzem Strikeforce Jakiem Shieldsem, lecz ten, w związku z zawirowaniami kontraktowymi opuścił organizację^[5], a jego miejsce zajął finalista turnieju WSOF wagi lekkiej z 2015 Brazylijczyk João Zeferino. 2 kwietnia 2016 na WSOF 30 Fitch pokonał na punkty po 5. rundowym starciu Zeferino i został mistrzem wagi półśredniej^[6]. 31 grudnia 2016 podczas sylwestrowej gali WSOF 34 zmierzył się w zaległej walce z Jakiem Shieldsem który wcześniej doszedł do porozumienia z organizacją, podpisując z nią nowy kontrakt. Fitch ostatecznie pokonał Shieldsa jednogłośnie na punkty, broniąc tym samym mistrzostwo WSOF^[1].

Bellator MMA

1 marca 2018 podpisał kontrakt z Bellator MMA^[7], natomiast pierwszy swój pojedynek dla organizacji stoczył 12 maja 2018 pokonując na punkty Brytyjczyka Paula Daleya^[8].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki:

• 2002: Extreme Challenge 48 – 1. miejsce w turnieju w kat. -86 kg
• 2004: MMA Mexico – 1. miejsce w turnieju wagi półśredniej
• 2016–2017: mistrz World Series of Fighting w wadze półśredniej

Zapasy^[9][10]:

• NCAA Division I
• 1996: Indiana High School – drużynowy złoty medalista
• 1997: Indiana High School – 3. miejsce w kat. seniorów
• 2002: kapitan akademickiej drużyny Purdue Wrestling Team

Grappling:

• 2004: Pain Inc Grappling Tournament – 1. miejsce^[11]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalny rekord i statystyki w MMA