Jonas Björkman
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 marca 1972 |
Wzrost | 183 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 1991 |
Zakończenie kariery | 2008 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 6 |
Najwyżej w rankingu | 4 (3 listopada 1997) |
Australian Open | QF (1998, 2002) |
Roland Garros | 4R (1996, 2007) |
Wimbledon | SF (2006) |
US Open | SF (1997) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 55 |
Najwyżej w rankingu | 1 (9 lipca 2001) |
Australian Open | W (1998, 1999, 2001) |
Roland Garros | W (2005, 2006) |
Wimbledon | W (2002–2004) |
US Open | W (2003) |
Jonas Lars Björkman (ur. 23 marca 1972 w Växjö) – szwedzki tenisista, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową Björkman rozpoczął w 1991 roku. Początkowo łączył występy singlowe z deblowymi, jednak z czasem bardziej skupił się na grze podwójnej. W grze pojedynczej Szwed ma w swoim dorobku sześć tytułów w rozgrywkach rangi ATP World Tour oraz pięciokrotnie był uczestnikiem finałów. W zawodach wielkoszlemowych najdalej doszedł do półfinałów US Open w 1997 roku oraz Wimbledonu w 2006 roku. W 1997 zakwalifikował się do turnieju Masters Cup, gdzie dotarł do półfinału. W rankingu singlowym najwyżej był na 4. miejscu w listopadzie 1997 roku.
W grze podwójnej Björkman wygrał łącznie pięćdziesiąt cztery turnieje kategorii ATP World Tour, w tym dziewięciokrotnie zwyciężał w imprezach wielkoszlemowych, tworząc pary z różnymi tenisistami. Dwukrotnie Björkman był najlepszy w turnieju Masters Cup. Ponadto Szwed czterdzieści trzy razy grał w finałach zawodów ATP World Tour, w tym sześciokrotnie w finałach Wielkiego Szlema. Na początku lipca 2001 roku został sklasyfikowany na pozycji lidera rankingu deblowego.
W grze mieszanej Björkman dwukrotnie był uczestnikiem wielkoszlemowych finałów, najpierw w 1999 roku na Wimbledonie w parze z Anną Kurnikową, a następnie w 2007 roku ponownie na londyńskich kortach tym razem wspólnie z Alicią Molik.
Od 1994 roku był regularnym reprezentantem Szwecji w Pucharze Davisa, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. Przyczynił się do zdobycia trofeum w 1994, 1997 i 1998. Bez większych sukcesów bronił barw Szwecji na igrzyskach olimpijskich w Atlancie (1996), Atenach (2004) i Pekinie (2008).
W 2008 roku Björkman zakończył tenisową karierę[1], chociaż w październiku 2013 roku, w wieku 41 lat, zagrał w Sztokholmie, osiągając finał debla w parze z Robertem Lindstedtem. Björkman był zawodnikiem praworęcznym, bekhend gra oburącz. Preferował tenis ofensywny, z częstymi atakami wolejowymi przy siatce; w szczytowym okresie kariery był jednym z najlepiej odbierających serwis rywala graczy.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (6−5)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
Finalista | 1. | 23 kwietnia 1995 | Hongkong | Twarda | Michael Chang | 3:6, 1:6 |
Zwycięzca | 1. | 12 stycznia 1997 | Auckland | Twarda | Kenneth Carlsen | 7:6(0), 6:0 |
Finalista | 2. | 11 maja 1997 | Coral Springs | Ceglana | Jason Stoltenberg | 0:6, 6:2, 5:7 |
Zwycięzca | 2. | 17 sierpnia 1997 | Indianapolis | Twarda | Carlos Moyá | 6:3, 7:6(3) |
Finalista | 3. | 2 listopada 1997 | Paryż | Dywanowa (hala) | Pete Sampras | 3:6, 6:4, 3:6, 1:6 |
Zwycięzca | 3. | 9 listopada 1997 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jan Siemerink | 3:6, 7:6(2), 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 4. | 21 czerwca 1998 | Nottingham | Trawiasta | Byron Black | 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 5. | 23 czerwca 2002 | Nottingham | Trawiasta | Wayne Arthurs | 6:2, 6:7(5), 6:2 |
Finalista | 4. | 16 lutego 2003 | Marsylia | Twarda (hala) | Roger Federer | 2:6, 6:7(6) |
Zwycięzca | 6. | 2 października 2005 | Ho Chi Minh | Dywanowa (hala) | Radek Štěpánek | 6:3, 7:6(4) |
Finalista | 5. | 25 czerwca 2006 | Nottingham | Trawiasta | Richard Gasquet | 4:6, 3:6 |
Gra podwójna (54−43)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Finalista | 1. | 16 sierpnia 1992 | Praga | Ceglana | Jon Ireland | Karel Nováček Branislav Stankovič | 5:7, 1:6 |
Finalista | 2. | 3 października 1993 | Kuala Lumpur | Twarda (hala) | Lars-Anders Wahlgren | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 5:7, 6:4, 6:7 |
Finalista | 3. | 14 listopada 1993 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Jan Apell | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 1:6, krecz |
Zwycięzca | 1. | 16 stycznia 1994 | Dżakarta | Twarda | Neil Borwick | Jorge Lozano Jim Pugh | 6:4, 6:1 |
Zwycięzca | 2. | 27 lutego 1994 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Jeremy Bates | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:4, 6:1 |
Finalista | 4. | 17 kwietnia 1994 | Hongkong | Twarda | Patrick Rafter | Jim Grabb Brett Steven | walkower |
Finalista | 5. | 5 czerwca 1994 | French Open, Paryż | Ceglana | Jan Apell | Byron Black Jonathan Stark | 4:6, 6:7 |
Zwycięzca | 3. | 12 czerwca 1994 | Londyn | Trawiasta | Jan Apell | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 7:6, 6:4 |
Zwycięzca | 4. | 10 lipca 1994 | Båstad | Ceglana | Jan Apell | Nicklas Kulti Mikael Tillström | 6:2, 6:3 |
Finalista | 6. | 24 lipca 1994 | Waszyngton | Twarda | Jakob Hlasek | Grant Connell Patrick Galbraith | 4:6, 6:4, 3:6 |
Zwycięzca | 5. | 28 sierpnia 1994 | Schenectady | Twarda | Jan Apell | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:4, 7:6 |
Finalista | 7. | 16 października 1994 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Jan Apell | Lan Bale John-Laffnie de Jager | 7:6, 2:6, 6:7 |
Finalista | 8. | 30 października 1994 | Sztokholm | Dywanowa (hala) | Jan Apell | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 6. | 13 listopada 1994 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Jan Apell | Hendrik Jan Davids Sébastien Lareau | 4:6, 6:1, 6:2 |
Zwycięzca | 7. | 27 listopada 1994 | Tennis Masters Cup, Dżakarta | Twarda (hala) | Jan Apell | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:4, 4:6, 4:6, 7:6, 7:6 |
Finalista | 9. | 21 maja 1995 | Rzym | Ceglana | Jan Apell | Cyril Suk Daniel Vacek | 3:6, 4:6 |
Finalista | 10. | 18 czerwca 1995 | Londyn | Trawiasta | Jan Apell | Todd Martin Pete Sampras | 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 8. | 16 lipca 1995 | Båstad | Ceglana | Jan Apell | Jon Ireland Andrew Kratzmann | 6:3, 6:0 |
Zwycięzca | 9. | 8 października 1995 | Tuluza | Twarda (hala) | John-Laffnie de Jager | Dave Randall Greg Van Emburgh | 7:6, 7:6 |
Zwycięzca | 10. | 15 października 1995 | Ostrawa | Dywanowa (hala) | Javier Frana | Guy Forget Patrick Rafter | 6:7, 6:4, 7:6 |
Finalista | 11. | 7 stycznia 1996 | Adelaide | Twarda | Tommy Ho | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 5:7, 6:7 |
Finalista | 12. | 14 stycznia 1996 | Auckland | Twarda | Brett Steven | Marcos Ondruska Jack Waite | 5:7, 6:7 |
Zwycięzca | 11. | 25 lutego 1996 | Antwerpia | Dywanowa (hala) | Nicklas Kulti | Jewgienij Kafielnikow Menno Oosting | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 12. | 14 kwietnia 1996 | Nowe Delhi | Twarda | Nicklas Kulti | Byron Black Sandon Stolle | 4:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 13. | 28 kwietnia 1996 | Monte Carlo | Ceglana | Nicklas Kulti | Ellis Ferreira Jan Siemerink | 6:2, 3:6, 2:6 |
Finalista | 14. | 4 sierpnia 1996 | Los Angeles | Twarda | Nicklas Kulti | Marius Barnard Piet Norval | 5:7, 2:6 |
Finalista | 15. | 18 sierpnia 1996 | New Haven | Twarda | Nicklas Kulti | Byron Black Grant Connell | 4:6, 4:6 |
Finalista | 16. | 9 marca 1997 | Scottsdale | Twarda | Rick Leach | Luis Lobo Javier Sánchez | 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 13. | 4 maja 1997 | Atlanta | Twarda | Nicklas Kulti | Scott Davis Kelly Jones | 6:2, 7:6 |
Finalista | 17. | 17 sierpnia 1997 | Indianapolis | Twarda | Nicklas Kulti | Michael Tebbutt Mikael Tillström | 3:6, 2:6 |
Finalista | 18. | 7 września 1997 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nicklas Kulti | Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek | 6:7, 3:6 |
Zwycięzca | 14. | 1 lutego 1998 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jacco Eltingh | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:2, 5:7, 2:6, 6:4, 6:3 |
Zwycięzca | 15. | 15 marca 1998 | Indian Wells | Twarda | Patrick Rafter | Todd Martin Richey Reneberg | 6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 16. | 31 stycznia 1999 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Patrick Rafter | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:3, 4:6, 6:4, 6:7(10), 6:4 |
Zwycięzca | 17. | 13 czerwca 1999 | Halle | Trawiasta | Patrick Rafter | Paul Haarhuis Jared Palmer | 6:3, 7:5 |
Zwycięzca | 18. | 8 sierpnia 1999 | Montreal | Twarda | Patrick Rafter | Byron Black Wayne Ferreira | 7:6(5), 6:4 |
Zwycięzca | 19. | 15 sierpnia 1999 | Cincinnati | Twarda | Byron Black | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:3, 7:6(6) |
Zwycięzca | 20. | 31 października 1999 | Stuttgart | Twarda (hala) | Byron Black | John-Laffnie de Jager David Adams | 6:7(6), 7:6(2), 6:0 |
Finalista | 19. | 5 marca 2000 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Sébastien Lareau | Martin Damm David Prinosil | 1:6, 7:5, 5:7 |
Finalista | 20. | 20 sierpnia 2000 | Indianapolis | Twarda | Maks Mirny | Lleyton Hewitt Sandon Stolle | 2:6, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 21. | 29 października 2000 | Moskwa | Dywanowa (hala) | David Prinosil | Jiří Novák David Rikl | 6:2, 6:3 |
Finalista | 21. | 14 stycznia 2001 | Sydney | Twarda | Todd Woodbridge | Daniel Nestor Sandon Stolle | 6:2, 6:7(4), 6:7(5) |
Zwycięzca | 22. | 28 stycznia 2001 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Todd Woodbridge | Byron Black David Prinosil | 6:1, 5:7, 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 23. | 25 lutego 2001 | Rotterdam | Twarda (hala) | Roger Federer | Petr Pála Pavel Vízner | 6:3, 6:0 |
Finalista | 22. | 18 marca 2001 | Indian Wells | Twarda | Todd Woodbridge | Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow | 2:6, 5:7 |
Finalista | 23. | 25 marca 2001 | Miami | Twarda | Todd Woodbridge | Jiří Novák David Rikl | 5:7, 6:7(3) |
Zwycięzca | 24. | 22 kwietnia 2001 | Monte Carlo | Ceglana | Todd Woodbridge | Joshua Eagle Andrew Florent | 3:6, 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 25. | 20 maja 2001 | Hamburg | Ceglana | Todd Woodbridge | Daniel Nestor Sandon Stolle | 7:6(2), 3:6, 6:3 |
Finalista | 24. | 28 października 2001 | Sztokholm | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Donald Johnson Jared Palmer | 3:6, 6:4, 3:6 |
Zwycięzca | 26. | 13 stycznia 2002 | Auckland | Twarda | Todd Woodbridge | Martín García Cyril Suk | 7:6(5), 7:6(7) |
Zwycięzca | 27. | 21 kwietnia 2002 | Monte Carlo | Ceglana | Todd Woodbridge | Paul Haarhuis Jewgienij Kafielnikow | 6:3, 3:6, 10-7 |
Finalista | 25. | 19 maja 2002 | Hamburg | Ceglana | Todd Woodbridge | Mahesh Bhupathi Jan-Michael Gambill | 2:6, 4:6 |
Finalista | 26. | 16 czerwca 2002 | Halle | Trawiasta | Todd Woodbridge | David Prinosil David Rikl | 6:4, 6:7(5), 5:7 |
Zwycięzca | 28. | 7 lipca 2002 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:1, 6:2, 6:7(7), 7:5 |
Zwycięzca | 29. | 14 lipca 2002 | Båstad | Ceglana | Todd Woodbridge | Paul Hanley Michael Hill | 7:6(6), 6:4 |
Zwycięzca | 30. | 15 czerwca 2003 | Halle | Trawiasta | Todd Woodbridge | Martin Damm Cyril Suk | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 31. | 6 lipca 2003 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Mahesh Bhupathi Maks Mirny | 3:6, 6:3, 7:6(4), 6:3 |
Finalista | 27. | 10 sierpnia 2003 | Montreal | Twarda | Todd Woodbridge | Mahesh Bhupathi Maks Mirny | 3:6, 6:7(4) |
Zwycięzca | 32. | 7 września 2003 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Todd Woodbridge | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 6:0, 7:5 |
Zwycięzca | 33. | 26 października 2003 | Sztokholm | Twarda (hala) | Todd Woodbridge | Wayne Arthurs Paul Hanley | 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 34. | 18 stycznia 2004 | Sydney | Twarda | Todd Woodbridge | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(3), 7:5 |
Finalista | 28. | 7 marca 2004 | Dubaj | Twarda | Leander Paes | Mahesh Bhupathi Fabrice Santoro | 2:6, 6:4, 4:6 |
Finalista | 29. | 28 marca 2004 | Miami | Twarda | Leander Paes | Wayne Black Kevin Ullyett | 2:6, 6:7(12) |
Zwycięzca | 35. | 4 lipca 2004 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Todd Woodbridge | Julian Knowle Nenad Zimonjić | 6:1, 6:4, 4:6, 6:4 |
Zwycięzca | 36. | 11 lipca 2004 | Båstad | Ceglana | Mahesh Bhupathi | Simon Aspelin Todd Perry | 4:6, 7:6(2), 7:6(6) |
Finalista | 30. | 1 sierpnia 2004 | Toronto | Twarda | Maks Mirny | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 4:6, 2:6 |
Finalista | 31. | 8 sierpnia 2004 | Cincinnati | Twarda | Todd Woodbridge | Mark Knowles Daniel Nestor | 2:6, 6:3, 3:6 |
Finalista | 32. | 10 października 2004 | Lyon | Dywanowa (hala) | Radek Štěpánek | Jonatan Erlich Andy Ram | 6:7(2), 2:6 |
Finalista | 33. | 17 października 2004 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Mahesh Bhupathi | Igor Andriejew Nikołaj Dawydienko | 6:3, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 37. | 7 listopada 2004 | Paryż | Dywanowa (hala) | Todd Woodbridge | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:3, 6:4 |
Finalista | 34. | 9 stycznia 2005 | Ćennaj | Twarda | Mahesh Bhupathi | Rainer Schüttler Lu Yen-hsun | 5:7, 6:4, 6:7(4) |
Finalista | 35. | 27 lutego 2005 | Dubaj | Twarda | Fabrice Santoro | Martin Damm Radek Štěpánek | 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 38. | 7 marca 2005 | Miami | Twarda | Maks Mirny | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:1, 6:2 |
Zwycięzca | 39. | 15 maja 2005 | Hamburg | Ceglana | Maks Mirny | Michaël Llodra Fabrice Santoro | 4:6, 7:6(2), 7:6(3) |
Zwycięzca | 40. | 5 czerwca 2005 | French Open, Paryż | Ceglana | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 6:1, 6:4 |
Finalista | 36. | 12 czerwca 2005 | Londyn | Trawiasta | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(9), 6:7(4) |
Zwycięzca | 41. | 10 lipca 2005 | Båstad | Ceglana | Joachim Johansson | José Acasuso Sebastián Prieto | 6:2, 6:3 |
Zwycięzca | 42. | 21 sierpnia 2005 | Cincinnati | Twarda | Maks Mirny | Wayne Black Kevin Ullyett | 7:6(3), 6:2 |
Finalista | 37. | 11 września 2005 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 1:6, 4:6 |
Finalista | 38. | 30 października 2005 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Maks Mirny | Julian Knowle Jürgen Melzer | 6:4, 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 43. | 8 stycznia 2006 | Ad-Dauha | Twarda | Maks Mirny | Christophe Rochus Olivier Rochus | 2:6, 6:3, 10-8 |
Zwycięzca | 44. | 19 lutego 2006 | San Jose | Twarda (hala) | John McEnroe | Paul Goldstein Jim Thomas | 7:6(2), 4:6, 10-7 |
Zwycięzca | 45. | 26 marca 2006 | Miami | Twarda | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 46. | 23 kwietnia 2006 | Monte Carlo | Ceglana | Maks Mirny | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić | 6:2, 7:6(2) |
Zwycięzca | 47. | 11 czerwca 2006 | French Open, Paryż | Ceglana | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 6:4, 7:5 |
Finalista | 39. | 18 czerwca 2006 | Londyn | Trawiasta | Maks Mirny | Paul Hanley Kevin Ullyett | 4:6, 6:3, 8-10 |
Zwycięzca | 48. | 16 lipca 2006 | Båstad | Ceglana | Thomas Johansson | Christopher Kas Oliver Marach | 6:3, 4:6, 10-4 |
Zwycięzca | 49. | 20 sierpnia 2006 | Cincinnati | Twarda | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:3, 10-7 |
Finalista | 40. | 10 września 2006 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Maks Mirny | Martin Damm Leander Paes | 7:6(5), 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 50. | 19 listopada 2006 | Tennis Masters Cup, Szanghaj | Twarda (hala) | Maks Mirny | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:2, 6:4 |
Finalista | 41. | 28 stycznia 2007 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Maks Mirny | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 5:7 |
Zwycięzca | 51. | 14 października 2007 | Sztokholm | Twarda (hala) | Maks Mirny | Arnaud Clément Michaël Llodra | 6:4, 6:4 |
Finalista | 42. | 6 lipca 2008 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Kevin Ullyett | Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 6:7(12), 7:6(3), 3:6, 3:6 |
Zwycięzca | 52. | 13 lipca 2008 | Båstad | Ceglana | Robin Söderling | Johan Brunström Jean-Julien Rojer | 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 53. | 12 października 2008 | Sztokholm | Twarda (hala) | Kevin Ullyett | Johan Brunström Michael Ryderstedt | 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 54. | 2 listopada 2008 | Paryż | Twarda (hala) | Kevin Ullyett | Jeff Coetzee Wesley Moodie | 6:2, 6:2 |
Finalista | 43. | 20 października 2013 | Sztokholm | Twarda (hala) | Robert Lindstedt | Aisam-ul-Haq Qureshi Jean-Julien Rojer | 2:6, 2:6 |
Gra mieszana (0−2)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Finalista | 1. | 4 lipca 1999 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Anna Kurnikowa | Lisa Raymond Leander Paes | 4:6, 6:3, 3:6 |
Finalista | 2. | 8 lipca 2007 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Alicia Molik | Jelena Janković Jamie Murray | 4:6, 6:3, 1:6 |
Przypisy
- ↑ Sweden’s Jonas Bjorkman retires from tennis. [w:] The Associated Press [on-line]. cbc.ca, 14 listopada 2008. [dostęp 2017-04-13]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Jonas Björkman Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 grudnia 2012)]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Official flag used by the Fédération Internationale de Football Association (FIFA) to represent Chinese Taipei in association football matches. Also used at the Olympics from 1986 to 2010.
Autor: me (user:pfctdayelise), Licencja: CC BY-SA 2.5
Jonas Björkman at the 2007 Australian Open, during his first-round mens doubles match, partnering Max Mirnyi (they were seeded 2nd).
The flag of Curaçao is a blue field with a horizontal yellow stripe slightly below the midline and two white, five-pointed stars in the canton. The geometry and colors are according to the description at Flags of the World.