Jonas Boruta
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup telszański | ||
| Okres sprawowania | 2002-2017 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Prezbiterat | 6 sierpnia 1982 | |
| Nominacja biskupia | 28 maja 1997 | |
| Sakra biskupia | 21 czerwca 1997 | |
| Data konsekracji | 21 czerwca 1997 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Jonas Algimantas Boruta SJ (ur. 11 października 1944 w Kownie; zm. 19 grudnia 2022 w Mariampolu[1]) – litewski duchowny katolicki, biskup telszański w latach 2002–2017. Drugi i zarazem ostatni redaktor naczelny wydawanego poza cenzurą biuletynu „Kronika Kościoła Katolickiego na Litwie” (1983–1989).
Życiorys
Absolwent fizyki Uniwersytetu Wileńskiego, od 1970 był pracownikiem Instytutu Fizyki Akademii Nauk Litewskiej SRR. W latach 70. wstąpił do podziemnego seminarium duchownego, a w 1981 do również działającego niejawnie zakonu jezuitów. Otrzymał święcenia kapłańskie w sierpniu 1982 i próbował bezskutecznie uzyskać zgodę władz na pracę duszpasterską. Równocześnie napisał pracę doktorską z fizyki, ale w grudniu 1982 został zwolniony z pracy.
Był jednym ze współpracowników „Kroniki Kościoła Katolickiego” na Litwie i działaczem Katolickiego Komitetu Obrony Praw Wierzących. Blisko współpracował z ks. Sigitasem Tamkevičiusem, który poprosił go o przejęcie wydawania Kroniki na wypadek aresztowania. Faktycznie po aresztowaniu Tamkevičiusa od numeru 58 pełnił funkcję redaktora naczelnego Kroniki do zakończenia jej wydawania w 1989. od 1985 wykładał w podziemnym seminarium duchownym.
W 1989 został prowincjałem prowincji jezuitów Litwy i Łotwy. W 1997 mianowano go biskupem pomocniczym wileńskim ze stolicą tytularną Vulturaria. W tym samym roku został również sekretarzem Konferencji Episkopatu Litwy, a w latach 2002–2006 był prezydentem Litewskiej Katolickiej Akademii Nauk.
5 stycznia 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem telszańskim.
18 września 2017 przeszedł na emeryturę, a jego następcą został biskup Kęstutis Kėvalas[2].
Bibliografia
- Paweł Wołowski, Katarzyna Korzeniowska Jak służąc Bogu przechytrzyć KGB. Rozmowy z twórcami „Kroniki Kościoła katolickiego na Litwie” (tam rozmowa z J.Borutą), wyd. Rhetos, Warszawa 2006. ISBN 83-89781-14-X
- Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956–1989. Tom II, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2007. ISBN 978-83-88288-84-5
Przypisy
- ↑ Jonas Algimantas Boruta. vle.lt. [dostęp 2022-12-20]. (lit.).
- ↑ vatican.va: Rinuncia e successione del Vescovo di Telšiai (Lituania). [dostęp 2017-09-18]. (wł.).