Jonathan Marray

Jonathan Marray
Ilustracja
Państwo Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia10 marca 1981
Liverpool
Wzrost183 cm
Masa ciała76 kg
Grapraworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny2000
Zakończenie kariery2017
TrenerDave Marray
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje0
Najwyżej w rankingu215 (25 kwietnia 2005)
Australian Open3Q (2007)
Roland Garros1Q (2007)
Wimbledon1R (2004, 2005, 2007)
Gra podwójna
Wygrane turnieje3
Najwyżej w rankingu15 (28 stycznia 2013)
Australian Open2R (2013)
Roland Garros1R (2010, 2012, 2013, 2015)
WimbledonW (2012)
US OpenQF (2013)

Jonathan Marray (ur. 10 marca 1981 w Liverpoolu) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2012 w grze podwójnej.

Kariera tenisowa

Zawodowym tenisistą Marray był w latach 2000–2017[1]. Wielokrotnie wygrywał i osiągał finały w zmaganiach rangi ATP Challenger Tour w grze podwójnej. Najwyższe – 215. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 25 kwietnia 2005 roku. 28 stycznia 2013 roku zanotował 15. pozycję w deblu, co było jego najwyższą lokatą.

Podczas Wimbledonu 2012 zwyciężył w zawodach gry podwójnej mężczyzn. Był on pierwszym Brytyjczykiem od czasów Marka Coxa w 1977 roku, który dostał się do półfinałów debla na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club[1]. Marray to także pierwszy brytyjski finalista Wimbledonu w grze podwójnej od 1960 roku i pierwszy triumfator od 1936 roku[2]. W zawodach wystąpił dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów. Razem z partnerem, którym był Frederik Nielsen, pokonali rozstawione pary w tym m.in. najbardziej utytułowanych deblistów – braci Bryanów. W meczu o mistrzostwo zmierzyli się z Robertem Lindstedtem oraz Horią Tecău, których pokonali 4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3[3]. Łącznie Marray triumfował w 3 turniejach ATP World Tour oraz uczestniczył w 5 finałach.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (3–5)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca1.7 lipca 2012Wimbledon, LondynTrawiastaDania Frederik NielsenSzwecja Robert Lindstedt
Rumunia Horia Tecău
4:6, 6:4, 7:6(5), 6:7(5), 6:3
Finalista1.21 czerwca 2013EastbourneTrawiastaWielka Brytania Colin FlemingAustria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:3, 3:6, 8–10
Finalista2.28 lipca 2013AtlantaTwardaWielka Brytania Colin FlemingFrancja Édouard Roger-Vasselin
Holandia Igor Sijsling
6:7(6), 3:6
Finalista3.23 lutego 2014MarsyliaTwarda (hala)Australia Paul HanleyFrancja Julien Benneteau
Francja Édouard Roger-Vasselin
6:4, 6:7(6), 11–13
Zwycięzca2.11 stycznia 2015ĆennajTwarda Lu Yen-hsunPołudniowa Afryka Raven Klaasen
Indie Leander Paes
6:3, 7:6(4)
Finalista4.22 lutego 2015MarsyliaTwarda (hala)Wielka Brytania Colin FlemingChorwacja Marin Draganja
Finlandia Henri Kontinen
4:6, 6:3, 8–10
Zwycięzca3.19 lipca 2015NewportTrawiastaPakistan Aisam-ul-Haq QureshiStany Zjednoczone Nicholas Monroe
Chorwacja Mate Pavić
4:6, 6:3, 10–8
Finalista5.17 lipca 2016NewportTrawiastaKanada Adil ShamasdinAustralia Sam Groth
Australia Chris Guccione
4:6, 3:6

Przypisy

  1. a b Press Association: Wimbledon 2012: Britain's Jonathan Marray books doubles semi-final spot (ang.). W: Wimbledon 2012 [on-line]. guardian.co.uk, 2012-07-04. [dostęp 2012-07-06].
  2. Łukasz Iwanek: Wimbledon: Brytyjczycy mają mistrza w deblu, triumf Marraya i Nielsena (pol.). W: Wimbledon [on-line]. sportowefakty.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-10].
  3. Polska Agencja Prasowa: Wimbledon. Marray i Nielsen najlepsi w deblu (pol.). W: Wimbledon [on-line]. sport.pl, 2012-07-07. [dostęp 2012-07-07].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Chinese Taipei for Olympic games.svg
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Jonny Marray (GBR) (9617901790).jpg
Autor: robbiesaurus from Smithtown, NY, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
Wednesday, August 28