Jonathan Stark
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 kwietnia 1971 Medford |
| Wzrost | 188 cm |
| Masa ciała | 84 kg |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1991 |
| Zakończenie kariery | 2001 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 2 |
| Najwyżej w rankingu | 36 (28 lutego 1994) |
| Australian Open | 3R (1993) |
| Roland Garros | 3R (1993) |
| Wimbledon | 3R (1996) |
| US Open | 2R (1992, 1998) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 19 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (1 sierpnia 1994) |
| Australian Open | F (1994) |
| Roland Garros | W (1994) |
| Wimbledon | QF (1992, 1993) |
| US Open | QF (1995) |
Jonathan Stark[1] (ur. 3 kwietnia 1971 w Medford) – amerykański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej i Wimbledonu 1995 w grze mieszanej, lider rankingu ATP deblistów.
Kariera tenisowa
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1991–2001. Na kortach zarobił łącznie 3 220 867 dolarów amerykańskich[1].
W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje rangi ATP World Tour oraz uczestniczył w 1 finale.
W 1992 roku wygrał swój pierwszy deblowy tytuł ATP World Tour, w Wellington grając wspólnie z Jaredem Palmerem. W 1994 roku awansował do finału wielkoszlemowego Australian Open (z Byronem Blackiem). W meczu o tytuł mistrzowski przegrał z parą Jacco Eltingh–Paul Haarhuis 7:6, 3:6, 4:6, 3:6. W tym samym roku Amerykanin odniósł swój największy w karierze sukces, wygrywając French Open. W finale pokonał 6:4, 7:6 parę Jan Apell–Jonas Björkman. Partnerem deblowym Amerykanina był Byron Black. W sezonie 1997 wygrał razem z Rickiem Leachem ATP World Tour World Championships. Ostatnie deblowe zwycięstwo w turnieju rangi ATP World Tour Stark odniósł w 2001 roku w Long Island, partnerując Kevinowi Ullyettowi. Łącznie Stark odniósł 19 zwycięstw oraz osiągnął 21 finałów rozgrywek ATP World Tour.
W 1995 roku Stark został mistrzem Wimbledonu w grze mieszanej. Razem z Martiną Navrátilovą pokonali duet Gigi Fernández–Cyril Suk 6:4, 6:4[2][3].
Amerykanin reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa. Najlepszym jego wynikiem jest dojście do finału imprezy w 1997 roku. Rywalami Stanów Zjednoczonych w ostatniej fazie rozgrywek byli Szwedzi, którzy wygrali konfrontację 5:0. Stark swoje obydwa mecze przegrał, zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej.
Najwyżej sklasyfikowany wśród singlistów był w lutym 1994 roku, będąc na 36. pozycji, a wśród rankingu deblistów był liderem w sierpniu 1994 roku. Na szczycie listy gry podwójnej utrzymywał się łącznie przez 6 tygodni.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 14 czerwca 1992 | Rosmalen | Trawiasta |  Michael Stich | 4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 1. | 17 października 1993 | Bolzano | Dywanowa (hala) |  Cédric Pioline | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 6 października 1996 | Singapur | Dywanowa (hala) | Michael Chang | 6:4, 6:4 |
Gra mieszana (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 8 lipca 1995 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Martina Navrátilová |  Gigi Fernández Cyril Suk | 6:4, 6:4 |
Gra podwójna (19–21)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 stycznia 1992 | Wellington | Twarda | Jared Palmer |  Michiel Schapers Daniel Vacek | 6:3, 6:3 |
| Finalista | 1. | 16 sierpnia 1992 | Cincinnati | Twarda | Patrick McEnroe |  Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 6:1, 3:6 |
| Finalista | 2. | 4 października 1992 | Brisbane | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Steve DeVries David Macpherson | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 11 października 1992 | Sydney | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Jim Grabb Richey Reneberg | 6:2, 6:3 |
| Finalista | 3. | 7 lutego 1993 | San Francisco | Twarda (hala) | Patrick McEnroe | Scott Davis Jacco Eltingh | 1:6, 6:4, 5:7 |
| Finalista | 4. | 21 marca 1993 | Miami | Twarda | Patrick McEnroe | Richard Krajicek Jan Siemerink | 7:6, 4:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 3. | 16 maja 1993 | Coral Springs | Ceglana | Patrick McEnroe | Paul Annacone Doug Flach | 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 13 czerwca 1993 | Rosmalen | Trawiasta | Patrick McEnroe |  David Adams Andriej Olchowski | 7:6, 1:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 5. | 3 października 1993 | Bazylea | Twarda (hala) |  Byron Black | Brad Pearce Dave Randall | 3:6, 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 10 października 1993 | Tuluza | Twarda (hala) | Byron Black | David Prinosil Udo Riglewski | 7:5, 7:6 |
| Zwycięzca | 7. | 24 października 1993 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Byron Black | Mike Bauer David Prinosil | 6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 8. | 7 listopada 1993 | Paryż | Dywanowa (hala) | Byron Black | Tom Nijssen Cyril Suk | 4:6, 7:5, 6:2 |
| Finalista | 5. | 9 stycznia 1994 | Oʻahu | Twarda | Alex O’Brien | Tom Nijssen Cyril Suk | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 30 stycznia 1994 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Byron Black | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:6, 3:6, 4:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 6 lutego 1994 | San Jose | Twarda (hala) | Byron Black | Rick Leach Jared Palmer | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 9. | 13 lutego 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Byron Black | Jim Grabb Jared Palmer | 7:6, 6:4 |
| Finalista | 8. | 13 marca 1994 | Indian Wells | Twarda | Byron Black |  Grant Connell Patrick Galbraith | 5:7, 3:6 |
| Zwycięzca | 10. | 5 czerwca 1994 | French Open, Paryż | Ceglana | Byron Black |  Jan Apell Jonas Björkman | 6:4, 7:6 |
| Zwycięzca | 11. | 31 lipca 1994 | Toronto | Twarda | Byron Black | Patrick McEnroe Jared Palmer | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 9. | 9 października 1994 | Sydney | Twarda (hala) | Byron Black | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 4:6, 6:7 |
| Finalista | 10. | 16 października 1994 | Tokio | Dywanowa (hala) | Byron Black | Grant Connell Patrick Galbraith | 3:6, 6:3, 4:6 |
| Finalista | 11. | 6 listopada 1994 | Paryż | Dywanowa (hala) | Byron Black | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 6:3, 6:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 12. | 26 lutego 1995 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Jim Grabb | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:6, 6:7, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 16 kwietnia 1995 | Tokio | Twarda |  Mark Knowles | John Fitzgerald Anders Järryd | 6:3, 3:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 14. | 28 maja 1995 | Bolonia | Ceglana | Byron Black |  Libor Pimek Vince Spadea | 7:5, 6:3 |
| Finalista | 12. | 18 lutego 1996 | San Jose | Twarda (hala) | Richey Reneberg | Trevor Kronemann David Macpherson | 4:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 15. | 28 kwietnia 1996 | Seul | Twarda | Rick Leach | Kent Kinnear Kevin Ullyett | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 10 listopada 1996 | Sztokholm | Twarda (hala) | Patrick Galbraith | Todd Martin Chris Woodruff | 7:6, 6:4 |
| Finalista | 13. | 12 stycznia 1997 | Auckland | Twarda | Rick Leach | Ellis Ferreira Patrick Galbraith | 4:6, 6:4, 6:7 |
| Finalista | 14. | 23 lutego 1997 | Memphis | Twarda (hala) | Rick Leach | Ellis Ferreira Patrick Galbraith | 3:6, 6:3, 1:6 |
| Finalista | 15. | 12 października 1997 | Singapur | Dywanowa (hala) | Rick Leach |  Mahesh Bhupathi Leander Paes | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 16. | 26 października 1997 | Stuttgart | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 17. | 2 listopada 1997 | Paryż | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 2:6, 6:7 |
| Zwycięzca | 17. | 23 listopada 1997 | Doubles Championship, Hartford | Dywanowa (hala) | Rick Leach | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 6:3, 6:4, 7:6 |
| Finalista | 18. | 29 marca 1998 | Miami | Twarda | Alex O’Brien | Ellis Ferreira Rick Leach | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 19. | 18 czerwca 2000 | Londyn | Trawiasta |  Eric Taino | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 7:6(5), 3:6, 6:7(1) |
| Zwycięzca | 18. | 27 sierpnia 2000 | Long Island | Twarda | Kevin Ullyett | Jan-Michael Gambill Scott Humphries | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 20. | 25 lutego 2001 | Memphis | Twarda (hala) | Alex O’Brien | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:7(3) |
| Finalista | 21. | 4 marca 2001 | San Jose | Twarda (hala) | Jan-Michael Gambill | Mark Knowles Brian MacPhie | 3:6, 6:7(4) |
| Zwycięzca | 19. | 26 sierpnia 2001 | Long Island | Twarda | Kevin Ullyett | Leoš Friedl Radek Štěpánek | 6:1, 6:4 |
Przypisy
- ↑ a b Jonathan Stark (ang.). atpworldtour.com. [dostęp 2009-12-10].
- ↑ Wimbledon Mixed Doubles (ang.). worldtennissource.com. [dostęp 2009-12-10].
- ↑ Bill Glauber: Mixed feelings for Navratilova WIMBLEDON (ang.). baltimoresun.com, 10 lipca 1995. [dostęp 2011-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 lipca 2010)].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 20 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 20 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 20 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
