Jorge Eliécer Gaitán
| ||
Data i miejsce urodzenia | 23 stycznia 1898 Cucunuba Kolumbia | |
Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 1948 Bogota, Kolumbia | |
Minister edukacji | ||
Okres | od 1940 do 1941 | |
Przynależność polityczna | Kolumbijska Partia Liberalna | |
Burmistrz Bogoty | ||
Okres | od 1936 do 1937 |
Jorge Eliécer Gaitán (ur. 23 stycznia 1898 w Cucunuba, Kolumbia, zm. 9 kwietnia 1948 w Bogocie, Kolumbia) – kolumbijski polityk i adwokat, minister edukacji.
Życiorys
Polityk Kolumbijskiej Partii Liberalnej, był również jej kandydatem w najbliższych wyborach prezydenckich z istotnymi szansami na zwycięstwo[1]. W latach 1936–1937 pełnił urząd burmistrza Bogoty. Był również ministrem edukacji w rządzie prezydenta Eduarda Santosa Montejo.
Zginął zamordowany 9 kwietnia 1948 r. Tego dnia, po zakończeniu pracy, Gaitán planował spotkanie z Fidelem Castro, Enrique Ovaresem oraz Alfredo Guevarą, z którymi miał uzgodnić swój udział w Latynoamerykańskim Kongresie Młodzieży[2]. W momencie, kiedy Gaitán opuścił kancelarię, został dwukrotnie postrzelony w głowę i raz w klatkę piersiową. Mimo szybkiej pomocy i przewiezienia do najbliższego szpitala (Clinica Central) w ciągu godziny polityk zmarł.
Bogotazo
Po informacji lekarzy o śmierci Gaitána stacja radiowa Últimas noticias, sprzyjająca liberałom, nadała komunikat oskarżający władze o doprowadzenie do śmierci polityka. Radio wezwało również mieszkańców Bogoty do wyjścia na ulice z kijami, kamieniami i bronią palną. Komunikat wywołał niezwykle gwałtowną reakcję najuboższych mieszkańców miasta, którzy obrzucili kamieniami pałac prezydencki, podpalali autobusy i samochody. Zamieszki zaczęły się również w innych miastach Kolumbii. Protestujący wyrażali nie tylko oburzenie z powodu śmierci polityka, ale i ogólny sprzeciw wobec sytuacji panującej w kraju, za którą winili najbogatsze warstwy Kolumbijczyków oraz związane z nimi partie[3]. Stale rosnący tłum zaatakował siedzibę gazety „El Siglo”. Doszło do pierwszych starć z policją (której część postanowiła przyłączyć się do tłumów) i wojskiem, były ofiary śmiertelne. Uczestnicy zamieszek byli uzbrojeni w przypadkowe przedmioty[4]. Zniszczone zostały również więzienia w Bogocie, z których uciekło kilkuset osadzonych[3]. Ostatecznie siły zbrojne stłumiły zamieszki. Szacuje się, że bezpośrednio ofiarą Bogotazo padło 3000 osób[3].
Przypisy
- ↑ 9 de abril: El Bogotazo (hiszp.). [dostęp 2011-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-12)].
- ↑ Fidel Castro reveals role in 9 April 1948 Colombian Uprising (ang.). [dostęp 2011-02-03].
- ↑ a b c The Bogotazo: 9th April, 1948
- ↑ Paul Wolf, The Bogotazo
Zobacz też
- ISNI: 0000 0001 1809 9705, 0000 0004 5093 8806
- VIAF: 311112598, 316736753
- LCCN: n81026437
- GND: 120589672
- BnF: 127734107, 135564946
- SUDOC: 050838067
- NLA: 35923553
- NKC: jo2015867248
- NTA: 070712719
- Open Library: OL783230A
- PLWABN: 9810650629505606
- NLI: 004179576
- CANTIC: a19297865
- WorldCat: viaf-311112598, lccn-n81026437
Media użyte na tej stronie
Portrait de Jorge Eliécer Gaitán