Jorge Manuel Theotocópuli

Jorge Manuel Theotocópuli
Ilustracja
Portret artysty El Greca prawdopodobnie przedstawia Jorge Manuela[1]
Data i miejsce urodzenia

1578
Toledo, Hiszpania

Data i miejsce śmierci

1631
Toledo, Hiszpania

Narodowość

hiszpańska

Dziedzina sztuki

malarstwo, rzeźba, architektura

Epoka

manieryzm

Jorge Manuel Theotocópuli (ur. 1578 w Toledo, zm. 1631 tamże) – malarz i architekt hiszpański. Był jedynym potomkiem malarza El Greco[2].

Praca zawodowa

Uczył się malarstwa w pracowni artystycznej swojego ojca. Jego współpraca przy zleceniach El Greca jest udokumentowana od 1603 roku (retabulum z Illescas). Od 1607 roku zaczął pracować nad własnymi zleceniami, takimi jak retabulum z Titulcia, w którym zaznacza się jego osobisty styl i odejście od manieryzmu uprawianego przez ojca.

Po śmierci ojca w 1614 roku skupił się na architekturze. Był kontynuatorem szkoły Juana de Herrery obok Nicolasa de Vergary Młodszego i Juana Bautisty Monegro. Przed 1605 rokiem wykonał projekt na odbudowę teatru Casa de las Comedias, za co otrzymał srebrny półmisek[3]. Między 1612 i 1618 rokiem współpracował przy ostatnim etapie budowy urzędu miasta w Toledo[2].

W 1625 roku otrzymał stanowisko maestro mayor – architekta katedry w Toledo[2]. W katedrze pracował przy budowie kaplicy Ochavo i kopule kaplicy mozarabskiej.

Współpraca z ojcem

Od najmłodszych lat El Greco uwieczniał go na swoich obrazach pod różną postacią m.in. pazia w Pogrzebie hrabiego Orgaza z 1588 roku czy w Madonnie Miłosiernej z 1605. Od młodzieńczych lat Jorge Manuel pomagał ojcu w realizacjach jego zleceń. Po raz pierwszy został wymieniony obok ojca w 1597 roku przy okazji realizowania zamówienia dla klasztoru Guadalupe. Po śmierci El Greca Manuel wraz z rzeźbiarzem Giraldo da Merlo wykańczał retabulum już jako architekt.

Do najważniejszych wspólnych realizacji zalicza się dzieła ze szpitala Caridad de Illescas w Toledo namalowane w latach (1603–1605). Jemu to zlecono wykonanie ramy w stylu neoklasycznym do dzieła ojca Święty Bernardyn ze Sieny. Sukces wykonania zlecenia zaowocował osobnym zleceniem w 1607 roku na wykonanie projektu portalu kolegium. Według Harolda Wetheya Jorge Manuel współpracował przy kilkunastu dziełach swojego ojca m.in. przy[4]:

  • Madonna Miłosierna
  • Zwiastowanie
  • Boże Narodzenie
  • Chrzest Jezusa
  • Zwiastowanie z 1614
  • Zwiastowanie (wersja z Ohara Museum)
  • Chrystus u Szymona trędowatego w Betanii (obie wersje)
  • Zesłanie Ducha Świętego
  • Wypędzenie przekupniów ze świątyni (wersja z kościoła Ginés)
  • Widok Toledo z planem (plan miasta Toledo)
  • Zwiastowanie (niektóre szczegóły)

Obrazy Jorge Manuela

  • Rodzina El Greca – ok. 1605, 97 x 51,5 cm, Królewska Akademia Sztuk Pięknych św. Ferdynanda, Madryt
  • Święty Marcin i żebrak – 1615–1620, Ringling Museum (nr kat. X-404)
  • Święty Marcin i żebrak – 1615–1620, Contini–Bonacossi Collection, Florencja (nr kat. X-405 wg klasyfikacji H. Wethey)
  • Zwiastowanie – 1610–1620, Estate of Oscar B. Cintas (nr kat. X-17)
  • Chrystus na krzyżu z widokiem na Toledo – 1610–1614, Banco Urquijo, Madryt, Juan T.Gandarias, Madryt (do 1957 (nr kat. X-58 wg klasyfikacji H. Wethey)
  • Chrystus na krzyżu z widokiem na Toledo – 1610–1614, Cincinnati Art Museum (nr kat. X-57 wg klasyfikacji H. Wethey)
  • Ukazanie się Anioła Magdalenie – kol. prywatna Francesco Pospisil, Wenecja
  • Noli me tangere – Museo Lázaro Galdiano, Madryt
  • Chrystus w domu Szymona – Hispanic Society of America
  • Chrystus w domu Marii i Marty – kol. Alejandro Shaw, Buenos Aires
  • Wniebowzięcie Magdaleny – 1607–1621, Titulcia kościół w Paryżu
  • Narodziny Marii – 1610–1620, Emile G. Bühre, Zurych
  • Zesłanie Ducha Świętego – ok. 1620, Montfort l'Amaury
  • Męczeństwo świętego Maurycego – 1620–1625, Boulos Ristelhueber, Paryż

Życie prywatne

Był trzykrotnie żonaty[5]i miał pięcioro dzieci. Pierwszą żoną była Alfonsa de los Morales, z którą miał syna Gabriela (ur. 1604), późniejszego mnicha klasztoru św. Augustyna w Toledo. Alfonsa została uwieczniona na obrazie Rodzina El Greca w części autorstwa Manuela. Zmarła w 1617 roku[6]. Jorge Manuel ożenił się powtórnie w 1621 roku z Gregorią de Guzmán, z którą miał dwie córki Claudię i Marię. Gregoria zmarła przy połogu rodząc trzecie dziecko. W krótkim czasie Manuel ożenił się po raz trzeci z Isabel de Villegas. Owocem tego związku była córka Jerónima[7].

Zmarł zrujnowany z powodu przegranego sporu ze Szpitalem Tavera, na skutek którego zajęto jego dobra.

Przypisy

  1. ↑ Identyfikacji takiej sprzeciwia się August L. Mayer
  2. ↑ a b c Enciclopedia del Prado: Jorge Manuel Theotocópuli (hiszp.). [dostęp 2014-01-12].
  3. ↑ Vallentin s.318
  4. ↑ Harold Wethey El Greco and his school.
  5. ↑ Vallentin s.407
  6. ↑ Vallentin s.405
  7. ↑ Luciano di Pietro, Geniusze sztuki. El Greco, KAW Warszawa, 1985 ISBN 83-03-00814-5

Bibliografia

  • Antonina Vallentin: El Greco. Halina Ostrowska-Grabska (tłumacz). Warszawa: PIW, 1958.
  • Harold E. Wethey: El Greco and his school. Princenton University Press, 1962.
  • Luciano di Pietro, Geniusze sztuki. El Greco, KAW Warszawa, 1985 ISBN 83-03-00814-5

Media użyte na tej stronie