Jorge Sampaoli

Jorge Sampaoli
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jorge Luis Sampaoli Moya

Data i miejsce urodzenia

13 marca 1960
Santa Fe

Wzrost

167 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Sevilla FC (trener)

Kariera juniorska
LataKlub
1977–1979CA Newell’s Old Boys
Kariera trenerska
LataDrużyna
2002Club Juan Aurich
2002–2003Sport Boys Association
2004–2006Coronel Bolognesi
2007Club Sporting Cristal
2008–2009CD O’Higgins
2010CS Emelec
2011–2012Club Universidad de Chile
2012–2016Chile
2016–2017Sevilla FC
2017–2018Argentyna
2019Santos FC
2020–2021Atlético Mineiro
2021–2022Olympique Marsylia
2022–Sevilla FC

Jorge Luis Sampaoli Moya (ur. 13 marca 1960 w Santa Fe) – argentyński trener piłkarski. Obecnie pełni funkcję trenera hiszpańskiego klubu Sevilla FC.

Kariera piłkarska

Sampaoli jako nastolatek występował na pozycji lewego pomocnika w drużynach juniorskich klubu Newell’s Old Boys z miasta Rosario, lecz jego karierę piłkarską przerwało złamanie kości piszczelowej i strzałkowej, którego doznał w wieku dziewiętnastu lat.

Kariera trenerska

Wkrótce rozpoczął pracę jako trener, początkowo szkoląc z sukcesami amatorskie drużyny z prowincji Santa Fe, zaś później znalazł zatrudnienie w trzecioligowym Argentino de Rosario. W styczniu 2002 przeniósł się do peruwiańskiej drużyny Juan Aurich z siedzibą w Chiclayo, po tym, jak został dostrzeżony przez prezesa tego klubu Juana José Salazara, poszukującego wzmocnień wśród zawodników z niższych lig argentyńskich. Trenerem tego zespołu, który walczył wówczas o utrzymanie w peruwiańskiej Primera División, pozostawał przez pięć miesięcy, wygrywając zaledwie jedno z ośmiu spotkań, po czym zrezygnował ze stanowiska.

Kilka tygodni później Sampaoli objął inną peruwiańską ekipę – Sport Boys z miasta Callao, gdzie spędził półtora roku, nie odnosząc większych sukcesów, lecz regularnie plasował się z nią w górnej części tabeli. W 2004 roku został szkoleniowcem Coronelu Bolognesi z Tacny, z którym w sezonie 2005 zakwalifikował się do pierwszych międzynarodowych rozgrywek w swojej karierze, Copa Sudamericana. Tam jego zawodnicy odpadli w 1/16 finału po remisowym dwumeczu z wyżej notowanym chilijskim CSD Colo-Colo, późniejszym finalistą (rywal, mający w składzie m.in. Arturo Vidala i Alexisa Sáncheza, awansował dzięki bramkom strzelonym na wyjeździe). W styczniu 2007 objął pierwszy duży klub podczas swojej pracy jako trener – Sporting Cristal ze stołecznej Limy, zaliczany do „wielkiej trójki” peruwiańskiego futbolu. Tam zanotował jednak bardzo nieudany pobyt, w siedemnastu meczach zwyciężając zaledwie czterokrotnie i zajmując trzecie od końca miejsce w tabeli, przez co już w maju stracił pracę.

W styczniu 2008 roku Sampaoli opuścił Peru na rzecz Chile, gdzie podpisał umowę z ekipą CD O’Higgins z siedzibą w mieście Rancagua. Tam już w pierwszych, wiosennych rozgrywkach Apertura zajął ze swoim zespołem wysokie, trzecie miejsce w tabeli, jednak w kolejnych sezonach jego podopieczni spisywali się nieregularnie, zajmując odpowiednio siódmą i ósmą lokatę, a ponadto ani razu nie zdołali dotrzeć do półfinału decydującej o mistrzostwie fazy play-off. Ze stanowiska został zwolniony w sierpniu 2009 roku po serii słabych wyników, a kilka miesięcy później objął funkcję szkoleniowca ekwadorskiego giganta – CS Emelec z miasta Guayaquil. W 2010 roku triumfował z nim w wiosennych rozgrywkach Apertura, a w przekroju całego sezonu wywalczył tytuł wicemistrza Ekwadoru. W czerwcu 2010 prowadzony przez niego Emelec został wybrany przez IFFHS najlepszą drużyną miesiąca na świecie – było to pierwsze tego typu wyróżnienie jakiegokolwiek ekwadorskiego klubu.

W grudniu 2010 roku Sampaoli został ogłoszony nowym szkoleniowcem czołowego chilijskiego klubu Universidad de Chile ze stołecznego Santiago, wygrywając rywalizację o tę posadę z Diego Simeone. Tam w ciągu kolejnych dwóch lat prowadził jedną z najlepszych drużyn w historii klubu, odnosząc sukcesy zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej. W wiosennym sezonie Apertura 2011 wywalczył z Universidadem tytuł mistrza Chile i tytuł ten powtórzył również pół roku później, podczas jesiennych rozgrywek Clausura 2011. W tym samym roku triumfował również w rozgrywkach Copa Sudamericana, po pokonaniu w finałowym dwumeczu ekwadorskiego LDU Quito (1:0, 3:0). Podczas tego turnieju prowadzeni przez niego zawodnicy Universidadu w dwunastu spotkaniach zdobyli 21 goli, tracąc przy tym zaledwie dwie bramki. Było to zarazem pierwsze zdobyte przez ten klub międzynarodowe trofeum w jego historii. Dzięki świetnej grze jego drużyny Sampaoli został uhonorowany wieloma nagrodami za rok 2011 – urugwajski dziennik El País wybrał go drugim najlepszym trenerem Ameryki Południowej (zaraz za Óscarem Tabárezem), IFFHS przyznało mu siódme miejsce w klasyfikacji najlepszych szkoleniowców na świecie, zaś wszystkie czołowe media sportowe w Chile uznały go najlepszym trenerem tamtejszej ligi.

W wiosennym sezonie Apertura 2012 Sampaoli wywalczył z Universidadem trzeci z rzędu tytuł mistrza Chile, a także dotarł aż do półfinału najbardziej prestiżowych rozgrywek klubowych w Ameryce Południowej – Copa Libertadores. Ogółem szkoleniowcem tego klubu pozostawał przez niemal dwa lata, zdobywając cztery trofea; trzon prowadzonej przez niego ekipy stanowili zawodnicy tacy jak bramkarz Johnny Herrera, obrońcy Eugenio Mena, José Rojas, Marcos González i Osvaldo González, pomocnicy Charles Aránguiz, Marcelo Díaz, Paulo Magalhaes i Felipe Seymour oraz napastnicy Eduardo Vargas, Gustavo Canales, Junior Fernándes i Ángelo Henríquez. Za jego kadencji Universidad został pierwszym klubem w historii chilijskiego futbolu, który zdobył trzy trofea w jednym roku kalendarzowym.

W grudniu 2012 roku Sampaoli został selekcjonerem reprezentacji Chile, zastępując na tym stanowisku swojego rodaka Claudio Borghiego. Jedną z jego pierwszych decyzji było przywrócenie do kadry pomijanego przez ostatniego szkoleniowca pomocnika Jorge Valdivii i namówienie na powrót do drużyny narodowej Davida Pizarro. Na stanowisku selekcjonera zadebiutował 15 stycznia 2013 w towarzyskim spotkaniu z Senegalem (2:1), a w tym samym roku zakwalifikował się z chilijską reprezentacją na Mistrzostwa Świata w Brazylii, notując w kwalifikacjach pięć zwycięstw, remis oraz porażkę i zajął premiowane awansem trzecie miejsce. W ankiecie przeprowadzonej przez FIFA został uznany najlepszym szkoleniowcem południowoamerykańskich eliminacji do Mistrzostw Świata 2014, pokonując José Pekermana (Kolumbia) i Alejandro Sabellę (Argentyna). Chile pod jego wodzą doszło do 1/8 finału Mistrzostw Świata 2014 w Brazylii polegając w tej fazie gospodarzom turnieju po rzutach karnych 3-2.Pod wodzą Sampaoliniego Chile zdobyło Copa América 2015 pokonując Argentynę w rzutach karnych 4-1. 19 stycznia 2016 Federacja piłkarska Chile poinformowała o rozwiązaniu za porozumieniem stron kontraktu Sampaoliniego.

27 czerwca 2016 roku hiszpański klub Sevilla FC ogłosił, że Sampaoli będzie nowym trenerem tego klubu. Argentyńczyk podpisał dwuletnią umowę[1].

Sukcesy

Universidad de Chile

Przypisy

  1. ↑ http://www.sport.pl/pilka/1,65082,20314751,primera-division-sampaoli-trenerem-sevilli.html.

Linki zewnętrzne

Sevilla FC – obecny skład
  • Aktualny na dzień 1 września 2022
Aktualni trenerzy klubów Primera División
  • Stan na 7 listopada 2022
Skład reprezentacji Chile na Mundialu 2014

Chile

Skład reprezentacji Chile na Copa América 2015

Chile

Skład reprezentacji Argentyny na Mundialu 2018

Argentyna

Kariera szkoleniowa
Trenerzy Club Juan Aurich
  • Esperón (1967)
  • Bártoli (1968–69)
  • Joya (1970)
  • Honores (1972)
  • Bártoli (1974)
  • Chale (1981)
  • Hohberg (1982–83)
  • Baldessari (1993)
  • Palacios (1996)
  • Sanjinez (1997)
  • Arrelucea (1998)
  • Sanjinez (1998)
  • de la Torre (1999)
  • Uribe (1999)
  • Arteaga (2000)
  • Arrelucea (2000)
  • Arteaga (2000)
  • Arce (2001)
  • Mifflin (2001)
  • Sampaoli (2002)
  • Bártoli (2002)
  • Miluir (2002)
  • Cubilla (2002)
  • Ramírez (2006)
  • Baldessari (2007)
  • Techera (2008)
  • Chávez (2008[A])
  • Balerio (2008)
  • Mifflin (2008)
  • Navarro (2008–09)
  • Suárez (2009–10)
  • Reynoso (2010)
  • Umaña (2011–12)
  • Chumpitaz (2012[A])
  • Navarro (2012)
  • Bakero (2013)
  • Mosquera (2013–15)
  • Rivera (2016)
  • Valencia (2017)
  • Lovrincevich (2017)
  • Uribe (2017)
  • Cortijo (2018)
  • Benítez (2019)
  • Soto (od 2019)
  1. ↑ a b tymczasowo
Trenerzy Coronel Bolognesi
  • Roth (1976)
  • Reyna (1987–88)
  • Ibarra (1993)
  • Cardama (1996)
  • Reyna (1997)
  • Gallardo (2000)
  • Herrera (2001)
  • Di Plácido (2002)
  • Coleoni (2002)
  • Mosquera (2002–04)
  • Sampaoli (2004–05)
  • Donsanti (2006)
  • Sampaoli (2006)
  • Marcovich (2007)
  • García (2007)
  • Reynoso (2007–08)
  • Torrente (2008)
  • Mosquera (2008–09)
  • Gambetta (2010)
  • Barbarán (2010–11)
  • Saavedra (2012)
  • Maltese (2012)
  • Nieto (2013)
  • Cominges (2013)
  • Arnao (2014)
  • Maestri (2014)
  • Gil (2015)
  • Grimi (2015)
  • Barbarán (2015)
  • Tatangelo (2016)
  • Gil (2016)
  • Machuca (2017)
  • Arfinengo (2017[A])
  • Vidales (2017)
  • Torres (od 2017)
  1. ↑ tymczasowo
Trenerzy Sportingu Cristal
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q tymczasowo
Trenerzy CD O’Higgins
  • Hormazábal (1954–56)
  • Calvente (1957)
  • Snopec (1957)
  • Salerno (1958–60)
  • Olandelli (1960)
  • Rodríguez (1961)
  • Robledo (1961)
  • H. Carrasco (1961)
  • Pakozdi (1961–62)
  • Pérez (1963–67)
  • Pesce (1968)
  • Bedoya (1968–70)
  • Peña (1970)
  • I. Carrasco (1971–72)
  • Vera (1973)
  • Aretio (1974)
  • Bedoya (1974–75)
  • Aretio (1975)
  • Tobar (1976–77)
  • Bedoya (1977)
  • Aretio (1977)
  • Santibáñez (1978–79)
  • Aravena (1979)
  • Molina (1980)
  • Aravena (1981)
  • Cornejo (1982)
  • Aroca (1982)
  • Cornejo (1983)
  • Bedoya (1983)
  • Santibáñez (1984)
  • Guevara (1985)
  • Cáceres (1985)
  • Luco (1985)
  • Cáceres (1985)
  • Campos (1986)
  • Jara (1987)
  • Horta (1987–88)
  • Gangas (1988)
  • Quiroz (1988[A])
  • Acosta (1988–91)
  • Cornejo (1992)
  • Pellegrini (1992–93)
  • Medina (1993[A])
  • Hernández (1994–95)
  • Alfaro (1996)
  • Socías (1996)
  • Sulantay (1997)
  • Pelusso (1997)
  • Serrano (1998–99)
  • Salas (2000)
  • Páez (2000)
  • Odriozola (2001)
  • Irarrázabal (2001)
  • Páez (2001)
  • Espinoza (2001)
  • Droguett (2002)
  • Salas (2003–04)
  • Nichiporuk (2004)
  • Cossio (2005)
  • Silva (2005)
  • Meneses (2006)
  • Yávar (2006[A])
  • Garcés (2006–07)
  • Sampaoli (2008–09)
  • Silva (2009)
  • Hernández (2010)
  • Figueroa (2010)
  • Basay (2011)
  • Arán (2011[A])
  • Cantillana (2011)
  • Berizzo (2012–14)
  • Arán (2014[A])
  • Sava (2014–15)
  • Sánchez (2015)
  • Arán (2016–17)
  • Armijo (2017[A])
  • Milito (2017–18)
  • Larriera (2018)
  • Figueroa (2018–19)
  • Graff (2020)
  • Fuentes (2020[A])
  • Giovagnoli (2020–21)
  • Ramírez (2021)
  • Soso (od 2022)
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo
Trenerzy CS Emelec
  • Carrillo Avilés (1940–44)
  • Orlandini (1944)
  • Carrillo Avilés (1945)
  • Orlandini (1945)
  • Carrillo Avilés (1946)
  • Unamuno (1946)
  • Carrillo Avilés (1947–48)
  • Sabransky (1949)
  • Orlandelli (1950)
  • Esperón (1951–53)
  • Panay (1954)
  • Henriques Fuente (1955)
  • Panay (1956)
  • Spandre (1957–60)
  • Larraz (1961)
  • Paternoster (1962–66)
  • Bonnard (1967)
  • Esperón (1967–68)
  • Etchegoyen (1969)
  • Lazo (1970–73)
  • Vidal (1974)
  • Silvero (1974)
  • Collado i García (1974[A])
  • Silvero (1975)
  • Spencer (1975–76)
  • Bagnulo (1977)
  • Reinoso (1978–79)
  • García (1979–80)
  • Raffo (1980)
  • Hohberg (1981–82)
  • Macías (1982)
  • García (1983–84)
  • Pelusso (1984)
  • Lazo (1984–85)
  • Drouet (1985[A])
  • Macías (1985)
  • Drouet (1985[A])
  • Grimaldi (1986)
  • Gutiérrez Ponce (1986)
  • Abrussezze (1987)
  • Drouet (1987[A])
  • Reinoso (1987)
  • Castelnoble (1988)
  • Silva (1988–89)
  • Castelnoble (1989)
  • Reinoso (1990)
  • Veiga (1991)
  • Castelnoble (1991)
  • Capitano (1992–94)
  • Zanabria (1994)
  • Torres Garcés (1994–95)
  • Silva (1995)
  • Castelnoble (1996)
  • Armendáriz (1996)
  • Torres Garcés (1997)
  • Sevilla (1997–98)
  • Grimaldi (1998)
  • Lazo (1998)
  • Rodríguez Riolfo (1999)
  • Massa (1999–2000)
  • Silva (2000)
  • Motta (2001)
  • Sevilla (2001–02)
  • Motta (2002–03)
  • Capitano (2003)
  • J. Asad (2003)
  • Craviotto (2004)
  • Silva (2004)
  • Drašković (2004)
  • Blanco (2005)
  • Habegger (2005)
  • Torres Garcés (2006–07)
  • Pizarro (2007[A])
  • Sevilla (2007)
  • Urquiza (2008)
  • Ruiz (2008)
  • Pizarro (2008[A])
  • Silva (2008)
  • Perrone (2009)
  • Sampaoli (2010)
  • O. Asad (2011)
  • Silva (2011[A])
  • Carrasco (2011)
  • Fleitas (2011–12)
  • Quinteros (2012–15)
  • De Felippe (2015–16)
  • Arias (2016–18)
  • Klimowicz (2018[A])
  • Soso (2018–19)
  • Vera (2019[A])
  • Rescalvo (od 2019)
  1. ↑ a b c d e f g h i tymczasowo
Trenerzy Club Universidad de Chile
  • Tirado (1938–41)
  • Scopelli (1941–45)
  • Tirado (1946–49)
  • Nocetti (1950)
  • Scopelli (1950–52)
  • Busquets (1952)
  • Ormos (1953–54)
  • Álamos (1954)
  • Tirado (1955)
  • Álamos (1956–66)
  • Urrutia (1966[A])
  • Scopelli (1967–68)
  • Urrutia (1968)
  • Ramos (1969–74)
  • Musso (1974)
  • Tassara (1975)
  • Ibarra (1975–77)
  • Oyarzún (1978)
  • Ramos (1978)
  • Riera (1978–80)
  • Rodríguez Vega (1981)
  • Ramos (1981[A])
  • Riera (1981–82)
  • Santibáñez (1983)
  • Ramos (1983–84)
  • Carrasco (1984)
  • Ibarra (1985)
  • Sánchez (1985–86)
  • Riera (1987)
  • Sánchez (1987)
  • Quintano (1987)
  • Pellegrini (1988)
  • Ibarra (1989)
  • Rodríguez Vega (1990)
  • Morales (1991)
  • Quintano (1991)
  • Salah (1992–94)
  • Socías (1994–95)
  • Russo (1996)
  • Hernández (1997–99)
  • Vaccia (1999–2001)
  • Castañeda (2002–03)
  • Pinto (2004–05)
  • Huerta (2006)
  • Capitano (2007)
  • Socías (2007)
  • Salah (2007–08)
  • Markarián (2009)
  • Basualdo (2009)
  • Pelusso (2010)
  • Sampaoli (2011–12)
  • Franco (2013)
  • Figueroa (2013–14)
  • Romero (2014)
  • Lasarte (2014–15)
  • Beccacece (2016)
  • Castañeda (2016)
  • Hoyos (2017–18)
  • Henríquez (2018[A])
  • Valencia (2018[A])
  • Kudelka (2018–19)
  • Arias (2019)
  • Caputto (od 2019)
  1. ↑ a b c d tymczasowo
Selekcjonerzy reprezentacji Chile
  • Fanta (1916)
  • Bértola (1917)
  • Parra (1919)
  • Bertone (1920–22)
  • Acuña (1924)
  • Rosetti (1926)
  • Powell (1928)
  • Orth (1930)
  • Mazullo (1936–39)
  • Garay (1941)
  • Plattkó (1941–45)
  • Tirado (1946–49)
  • Plattkó–Sanhueza (1950)
  • Bucciardi (1950)
  • Tirado (1952–53)
  • Plattkó (1953)
  • Tirado (1954–56)
  • Salerno (1956–57)
  • Pakozdi (1957)
  • Riera (1959–62)
  • Álamos (1962)
  • Hormazábal (1963–65)
  • Álamos (1965–66)
  • Scopelli (1966–67)
  • Nocetti (1968–69)
  • Hormazábal (1970)
  • Riera (1970)
  • Vera–Pino (1971)
  • Pino (1972)
  • Gutendorf (1972)
  • Álamos (1973–74)
  • Morales (1974–75)
  • Peña (1976–77)
  • Santibáñez (1977–82)
  • Ibarra (1983)
  • Carrasco (1984)
  • Cantatore (1984)
  • Morales (1985)
  • Ibarra (1986)
  • Aravena (1987)
  • Rodríguez (1987)
  • Aravena (1988–89)
  • Salah (1990–93)
  • Acosta (1993)
  • Jozić (1994)
  • Azkargorta (1994–96)
  • Acosta (1996–2001)
  • García (2001)
  • Garcés (2001)
  • Vaccia (2002[A])
  • Olmos (2003–05)
  • Acosta (2005–07)
  • Bielsa (2007–11)
  • Borghi (2011–12)
  • Sampaoli (2012–16)
  • Pizzi (2016–17)
  • Rueda (2018–21)
  • Lasarte (2021–22)
  • Berizzo (od 2022)

Chile

  1. ↑ tymczasowo
Trenerzy Sevilli FC
Selekcjonerzy reprezentacji Argentyny

Argentyna

Trenerzy Santos FC
  1. ↑ a b c d e f g h i j tymczasowo
Trenerzy Atlético Mineiro
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m tymczasowo
Trenerzy Olympique Marsylia
  1. ↑ tymczasowo
Osiągnięcia i nagrody
Trenerzy zdobywców Copa Sudamericana
Selekcjoner roku wg IFFHS

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Jorge Sampaoli 2018.jpg
Autor: Кирилл Венедиктов, Licencja: CC BY-SA 3.0
Гол Рохо в концовке выводит Аргентину в плей-офф чемпионата мира