José Aldo
 Aldo w 2015 | |
| Pełne imię i nazwisko | José Aldo da Silva Oliveira Junior |
|---|---|
| Pseudonim | Junior |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 170 cm |
| Masa ciała | 61 kg |
| Styl walki | |
| Debiut | 2004 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub | Nova União Ruas Vale Tudo |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 39 |
| Zwycięstwa | 31 |
| Przez nokauty | 17 |
| Przez poddania | 1 |
| Przez decyzje | 13 |
| Porażki | 8 |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 0 |
| |
| Strona internetowa | |
José Aldo da Silva Oliveira Júnior (ur. 9 września 1986 w Manaus) – brazylijski zawodnik mieszanych sztuk walki, mistrz WEC z 2009 oraz dwukrotny UFC w wadze piórkowej z 2010 i 2016.
Życiorys
Urodził się 9 września 1986 roku w Manaus, w Brazylii. Jako niemowlę Aldo został upuszczony na grilla, co pozostawiło trwałą bliznę na lewej stronie jego twarzy[1]. Przez cały okres dziecięcy interesował się piłką nożną i chciał zostać piłkarzem. Jego sportowe aspiracje wspierał ojciec. W młodzieńczym czasie miał dość bicia się w bójkach na ulicy, przez co zaczął trenować capoeirę, aby nauczyć się samoobrony. Po zajęciach trenował capoeirę na ulicach. Zwrócił uwagę trenera brazylijskiego jiu-jitsu, który później namówił go do trenowania tej sztuki walki. Aldo zdecydował się porzucić capoeirę i zacząć trenować jiu-jitsu. W wieku 17 lat przeniósł się z Manaus do Rio de Janeiro mając ze sobą tylko swoje ubrania i determinację, by trenować tam mieszane sztuki walki, aż osiągnie coś w tym sporcie[2]. Jest kolegą z klubu i partnerem treningowym byłego mistrza UFC w wadze koguciej Renana Barão, w Nova União.
Kariera MMA
Wczesna kariera
Profesjonalną karierę MMA rozpoczął w 2004 roku w wieku 17 lat. Pierwszych 7 walk wygrał przed czasem w 1. rundzie[3]. W ósmym pojedynku doznał pierwszej porażki, gdy w listopadzie 2005 roku przegrał w rodzinnym Manaus przez poddanie z Luciano Azevedo[3].
WEC
W 2008 roku legitymując się bilansem walk 10-1, podpisał kontrakt z amerykańską organizacją WEC. W ciągu roku wygrał 5 walk z rzędu, wszystkie przez nokaut[3], dzięki czemu otrzymał szansę walki o mistrzostwo WEC w wadze piórkowej z dotychczasowym mistrzem Mikiem Brownem. Doszło do niej 18 listopada 2009 roku w Las Vegas (WEC 44). Aldo wygrał z Amerykaninem przez techniczny nokaut w 2. rundzie i odebrał mu pas[3]. Będąc niepokonanym od 2005 roku, Aldo był teraz powszechnie uznawany za najlepszego zawodnika MMA w wadze piórkowej i uwzględniany na czołowych miejscach rankingów zawodników bez podziału na kategorie wagowe. W styczniu 2010 roku został ponadto nagrodzony przez fachowy portal internetowy sherdog.com tytułem „Zawodnika roku 2009”[4].
24 kwietnia 2010 roku na gali WEC 48 obronił tytuł pokonując przez jednogłośną decyzję Urijah Fabera[3]. W drugiej obronie tytułu 30 września 2010 roku (WEC 51) znokautował ciosami pięściami Manwela Gamburjana[3]. Było to 8. z rzędu zwycięstwo Aldo w WEC, co było rekordem tej organizacji.
UFC
28 października 2010 roku prezydent organizacji UFC, Dana White ogłosił, że WEC zostanie połączona z UFC, a jej mistrzowie w wagach piórkowej i koguciej staną się automatycznie mistrzami UFC. 20 listopada, podczas konferencji prasowej w Auburn Hills Aldo otrzymał z rąk White’a pas mistrza UFC w wadze piórkowej[5].
Tytuł obronił pięciokrotnie. 30 kwietnia 2011 roku w Toronto (UFC 129) pokonał przez jednogłośną decyzję Kanadyjczyka Marka Hominicka (48-45, 48-46, 49-46)[6], a 9 października w Houston (UFC 136) Amerykanina Kenny’ego Floriana[7].
14 stycznia 2012 roku w Rio de Janeiro (UFC 142) znokautował natomiast ciosem kolanem Amerykanina Chada Mendesa[8][9].
2 lutego 2013 pokonał na punkty debiutującego w wadze piórkowej byłego mistrza w kat. lekkiej Frankiego Edgara. Na początku sierpnia stoczył kolejną walkę w obronie pasa, tym razem z Koreańczykiem Jung Chan-sungiem którego ostatecznie pokonał w 4. rundzie przez TKO (wcześniej Koreańczyk doznał kontuzji barku, a sam Aldo złamał stopę).
12 grudnia 2015 przegrał z Irlandczykiem Conorem McGregorem walkę o zunifikowany tytuł mistrza UFC w wadze piórkowej, co przerwało jego passę 18 zwycięstw z rzędu[10].
9 lipca 2016, na UFC 200, zdobył tymczasowy tytuł wagi piórkowej, wypunktowując na pełnym dystansie pięciu rund w rewanżu Frankiego Edgara[11].
26 listopada 2016 UFC poinformowało o zwakowaniu pasa wagi piórkowej przez McGregora. Aldo natomiast został promowany na niekwestionowanego mistrza wagi piórkowej[12].
3 czerwca 2017 podczas UFC 212 stracił tytuł na rzecz tymczasowego mistrza wagi piórkowej Hawajczyka Maxa Hollowaya z którym przegrał przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie[13]. W rewanżu 2 grudnia 2017 ponownie uległ Hollowayowi w trzeciej rundzie przez TKO[14].
28 lipca 2018 stoczył pierwszą od ponad ośmiu lat walkę która nie miała statusu mistrzowskiego, pokonując przez TKO w pierwszej rundzie Jeremy’iego Stephensa[3].
W głównej walce podczas gali UFC Fight Night 144 2 lutego 2019 wygrał walkę z Renato Moicano przez TKO w drugiej rundzie[15]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[16].
Na UFC 237 11 maja 2019 roku w Rio de Janeiro zmierzył się z Alexandrem Volkanovskim[17]. Przegrał walkę przez jednogłośną decyzję[18].
24 czerwca 2019 roku ogłoszono, że przed walką z Volkanovskim podpisał nowy kontrakt na osiem walk z UFC. Oznaczało to poważne odchylenie od poprzedniego zdecydowanego stanowiska Aldo w kwestii przejścia na emeryturę pod koniec 2019 roku, w którym stwierdził: „Już planowałem przestać, gdy miałem 30 lat i zacząć coś innego. Jestem w punkcie, w którym muszę podjąć decyzję i nic nie zmieni mojego zdania. Sztuki walki zawsze będą częścią mojego życia, ale wszystko ma początek, środek i koniec. I widzę, że to się kończy[19][20].”
23 października 2019 ogłoszono, że zadebiutuje w wadze koguciej. Zmierzył ze swoim rodakiem Marlonem Moraesem na UFC 245 14 grudnia 2019[21]. Wyrównany pojedynek przegrał przez niejednogłośną decyzję[22].
Oczekiwano, że zmierzy się z mistrzem wagi koguciej UFC Henrym Cejudo 9 maja 2020 roku na UFC 250[23]. Aldo wycofał się 8 kwietnia z powodu problemów wizowych, ponieważ oczekiwano, że wydarzenie zostanie przeniesione do Stanów Zjednoczonych z powodu pandemii COVID-19. Po obronie tytułu Cejudo przeciwko Dominickowi Cruzowi na UFC 249, Cejudo ogłosił, że kończy karierę zawodową w MMA i zwolnił tytuł mistrza wagi koguciej UFC. Amerykańska organizacja ogłosiła, że Aldo zmierzy się o ten tytuł z Piotrem Janem na UFC 251 12 lipca 2020[24]. Przegrał walkę przez techniczny nokaut w rundzie piątej[25].
19 grudnia 2020 roku podczas gali UFC Fight Night 183 19 grudnia 2020 roku pokonał Marlona Verę przez jednogłośną decyzję sędziów[23].
W kolejnej walce 7 sierpnia 2021 roku na gali UFC 265 zmierzył się z Pedro Munhozem i wygrał pojedynek jednogłośną decyzją[26].
4 grudnia 2021 roku zmierzył się z Robem Frontem w Main Evencie gali UFC on ESPN 3[27]. Karty punktowe jako zwycięzcę, jednogłośnie wskazały byłego dominatora wagi piórkowej – Aldo[28].
20 sierpnia 2022 na gali UFC 278 w Salt Lake City przegrał przez jednogłośną decyzję (29-28, 29-28, 30-27) z Gruzinem, Merabem Dvalishvilim[29].
18 września 2022 roku, tego samego dnia, w którym urodził się jego syn, ogłoszono, że zakończył karierę w MMA, pozostawiając jedną walkę w kontrakcie z UFC[30].
Styl walki
Jest znany przede wszystkim z uderzeń w stylu boksu tajskiego i kopnięć, połączonych z defensywnymi zapasami. Posiada również czarny pas w brazylijskim stylu zapaśniczym Luta livre oraz brazylijskim Jiu-jitsu. Od czasu walki z Markiem Hominickiem trenuje boks tajski z holenderskim shootboxerem, Andym Souwerem.
28 września 2014 roku w Nova União, pod okiem wielu trenerów otrzymał swój czarny pas w Luta Livre[31].
Ma najwięcej zwycięstw i nokautów w historii wagi piórkowej UFC i WEC; zadał w sumie 691 znaczących uderzeń w UFC i WEC[32].
Życie prywatne
Dorastał w biedzie i często zdarzały mu się dni bez jedzenia lub z jego niewielką ilością. Na podstawie jego wczesnego życia powstał brazylijski film Mais Forte que o Mundo[33].
Jest żonaty z Vivianne Perreira, która posiada purpurowy pas w jiu-jitsu i dwukrotnie walczyła zawodowo w boksie tajskim. W 2012 roku urodziła się ich córka, Joanna. Jest zapalonym fanem piłki nożnej. W Brazylii znany jest jako kibic Clube de Regatas Brasil oraz Chelsea F.C.[34].
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 2009–2010: mistrz WEC w wadze piórkowej
- 2010–2015: mistrz UFC w wadze piórkowej
- 2016: tymczasowy mistrz UFC w wadze piórkowej
- 2016–2017: mistrz UFC w wadze piórkowej
Grappling[35]
- 2001: Mistrzostwa Świata CBJJ – 3. miejsce w kat. niebieskich pasów
- 2003: Mistrzostwa Brazylii CBJJ – 1. miejsce w kat. purpurowych pasów
- 2004: zwycięzca Pucharu Świata CBJJ (brązowe pasy)
Lista walk w MMA
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Gala | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 31-8 |  Merab Dvalishvili (14-4) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 278 | 20.08.2022 |  Salt Lake City | |
| Wygrana | 31-7 | Rob Front (19-4) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC on ESPN: Font vs. Aldo | 04.12.2021 | Las Vegas | Main Event |
| Wygrana | 30-7 |  Pedro Munhoz (19-5) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 265 | 07.08.2021 | Houston | Co-Main Event |
| Wygrana | 29-7 |  Marlon Vera (18-6-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Thompson vs. Neal | 19.12.2020 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Przegrana | 28-7 |  Piotr Jan (14-1) | TKO (ciosy pięściami w parterze) | 5 | 3:24 | UFC 251 | 11.07.2020 |  Abu Zabi | Pojedynek o wakujący pas mistrzowski UFC w wadze koguciej |
| Przegrana | 28-6 | Marlon Moraes (22-6-1) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 245 | 14.12.2019 | Las Vegas | Debiut w wadze koguciej |
| Przegrana | 28-5 |  Alexander Volkanovski (19-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 237 | 11.05.2019 | Rio de Janeiro | |
| Wygrana | 28-4 | Renato Moicano (13-1-1) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 0:44 | UFC Fight Night: Assunção vs. Moraes 2 | 02.02.2019 | Fortaleza | Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event |
| Wygrana | 27-4 | Jeremy Stephens (28-14) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:19 | UFC on Fox: Alvarez vs. Poirier 2 | 28.07.2018 |  Calgary | Bonus za występ wieczoru. Co-Main Event |
| Przegrana | 26-4 | Max Holloway (18-3) | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 4:51 | UFC 218 | 02.12.2017 | Detroit | Walka o pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Main Event |
| Przegrana | 26-3 | Max Holloway (17-3) | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 4:13 | UFC 212 | 03.06.2017 | Rio de Janeiro | Stracił pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 26-2 | Frankie Edgar (20-4-1) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 200 | 09.07.2016 | Las Vegas | Zdobył tymczasowy pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Później awansował na niekwestionowanego mistrza. |
| Przegrana | 25-2 |  Conor McGregor (18-2) | KO (ciosy pięściami) | 1 | 0:13 | UFC 194 | 12.12.2015 | Las Vegas | Stracił pas mistrzowski UFC w wadze piórkowej. Main Event |
| Wygrana | 25-1 | Chad Mendes (16-1) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 179 | 24.10.2014 | Rio de Janeiro | Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 24-1 | Ricardo Lamas (13-2) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 169 | 01.02.2014 | Newark | Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Co-Main Event |
| Wygrana | 23-1 |  Jung Chan-sung (13-3) | TKO (ciosy pięściami) | 4 | 2:00 | UFC 163 | 03.08.2013 | Rio de Janeiro | Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Main Event |
| Wygrana | 22-1 | Frankie Edgar (15-3-1) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 156 | 02.02.2013 | Las Vegas | Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 21-1 | Chad Mendes (11-0) | KO (cios kolanem) | 1 | 4:59 | UFC 142 | 14.01.2012 | Rio de Janeiro | Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Main Event |
| Wygrana | 20-1 | Kenny Florian (14-5) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 136 | 09.10.2011 | Houston | Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Co-Main Event |
| Wygrana | 19-1 | Mark Hominick (20-8) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 129 | 30.04.2011 | Toronto | Debiut w UFC. Obronił mistrzostwo UFC w wadze piórkowej. Bonus za walkę wieczoru. Co-Main Event |
| Wygrana | 18-1 |  Manwel Gamburjan (11-4) | KO (ciosy pięściami) | 2 | 1:32 | WEC 51: Aldo vs. Gamburyan | 30.09.2010 | Broomfield | Obronił mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Później awansował na mistrza wagi piórkowej UFC, Main Event |
| Wygrana | 17-1 | Urijah Faber (23-3) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | WEC 48: Aldo vs. Faber | 24.04.2010 | Sacramento | Obronił mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Main Event |
| Wygrana | 16-1 | Mike Brown (21-4) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:20 | WEC 44: Brown vs. Aldo | 18.11.2009 | Las Vegas | Zdobył mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Bonus za nokaut wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 15-1 | Cub Swanson (13-2) | KO (cios kolanem z wyskoku) | 1 | 0:08 | WEC 41: Brown vs. Faber II | 07.04.2009 | Sacramento | Eliminator do walki o mistrzostwo WEC w wadze piórkowej. Bonus za nokaut wieczoru. Co-Main Event |
| Wygrana | 14-1 | Chris Mickle (26-12-2) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:39 | WEC 39: Brown vs. Garcia | 01.03.2009 | Corpus Christi | |
| Wygrana | 13-1 | Rolando Perez (4-1-1) | KO (cios kolanem i ciosy pięściami) | 1 | 4:15 | WEC 38: Varner vs. Cerrone | 25.01.2009 | San Diego | Bonus za nokaut wieczoru |
| Wygrana | 12-1 | Jonathan Brookins (8-2) | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 0:45 | WEC 36: Faber vs. Brown | 05.11.2008 | Hollywood | |
| Wygrana | 11-1 | Alexandre Nogueira (13-4-2) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:22 | WEC 34: Faber vs. Pulver | 01.06.2008 | Sacramento | Debiut w WEC |
| Wygrana | 10-1 |  Shoji Maruyama (6-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Pancrase: 2007 Neo-Blood Tournament Finals | 27.07.2007 | Tokio | Co-Main Event |
| Wygrana | 9-1 | Fabio Mello (4-4) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | TopFC 3 | 02.05.2007 | Rio de Janeiro | |
| Wygrana | 8-1 | Thiago Minu (7-0) | Decyzja (większości) | 3 | 5:00 | GoldFC 1 | 20.05.2006 | Rio de Janeiro | |
| Przegrana | 7-1 | Luciano Azevedo (5-2) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 2 | 3:37 | Jungle Fight 5 | 26.11.2005 | Manaus | Pojedynek w kategorii lekkiej |
| Wygrana | 7-0 |  Micky Young (4-1) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:05 | FX3: Battle of Britain | 15.10.2005 | Reading | |
| Wygrana | 6-0 | Phil Harris (9-3) | TKO (interwencja lekarza) | 1 | ? | UK-1: Fight Night | 17.09.2005 | Portsmouth | |
| Wygrana | 5-0 | Anderson Silverio (0-0) | Poddanie (kopnięcia) | 1 | 7:33 | Meca Vale Tudo 12 | 09.07.2005 | Rio de Janeiro | |
| Wygrana | 4-0 | Aritano Barbosa (2-4) | TKO (kopnięcia) | 1 | 0:22 | Rio MMA Challenge 1 | 12.05.2005 | Rio de Janeiro | |
| Wygrana | 3-0 | Luiz de Paula (0-0) | Poddanie (duszenie trójkątne rękoma) | 1 | 0:56 | Shooto Brazil 7 | 19.03.2005 | São Paulo | |
| Wygrana | 2-0 | Hudson Rocha (2-1) | TKO (interwencja lekarza) | 1 | 5:00 | Shooto Brazil: Never Shake | 23.10.2004 | São Paulo | |
| Wygrana | 1-0 | Mario Bigola (0-0) | KO (kopnięcie okrężne w głowę) | 1 | 0:18 | EcoFight 1 | 08.10.2004 | Amapá | Debiut w MMA |
Przypisy
- ↑ Jose Aldo, working since he was six years old » MixedMartialArts.com, www.mixedmartialarts.com [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Countdown to UFC 163: Aldo vs. Korean Zombie, 31 lipca 2013.
- ↑ a b c d e f g Statystyki i rekord MMA na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-12-03]. (ang.).
- ↑ Sherdog’s Fighter of the Year. sherdog.com, 15 stycznia 2010. [dostęp 2010-12-17]. (ang.).
- ↑ John Morgan, Dunn Stupp: New UFC champion Jose Aldo officially awarded title belt. mmajunkie.com, 20 listopada 2010. [dostęp 2010-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 listopada 2010)]. (ang.).
- ↑ John Morgan, Dunn Stupp: UFC 129 main card results: St-Pierre outjabs Shields, Aldo retains in thrilling finish. mmajunkie.com, 1 maja 2011. [dostęp 2011-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 maja 2011)]. (ang.).
- ↑ UFC 136: Edgar vs. Maynard 3 – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ UFC142: Chad Mendes vs. Jose Aldo! - STsport : STsport, stsport.pl, 4 listopada 2011 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ UFC 142: Aldo vs. Mendes – wyniki – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ Conor McGregor nokautuje Jose Aldo w 13 sekund!, Lowking.pl [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ K. Witek: Wyniki gali UFC 200: „Tate vs. Nunes” – na żywo w MMAnews od godziny 00:30. mmanews.pl, 2016-07-10. (pol.).
- ↑ Dan Hiergesell: UFC lightweight champion Conor McGregor officially stripped of featherweight title after UFC 206 changes. mmamania.com, 2016-11-26. (ang.).
- ↑ K. Witek: Wyniki UFC 212: Holloway znokautował Aldo, Gadelha udusiła Kowalkiewicz w pierwszej rundzie. mmanews.pl, 2017-06-04. [dostęp 2017-06-04]. (pol.).
- ↑ K. Witek: Wyniki UFC 218: Overeem, Aldo i Gaethje potwornie znokautowani!. mmanews.pl, 2017-12-02. [dostęp 2017-12-03]. (pol.).
- ↑ Ex-champ Jose Aldo vs. Renato Moicano targeted for UFC on ESPN+ 2 in Brazil, MMA Junkie, 12 grudnia 2018 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ UFC on ESPN+ 2 bonuses: Marlon Moraes, Jose Aldo among $50,000 winners in Fortaleza, MMA Junkie, 3 lutego 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Tomasz Nowosielski, Jose Aldo vs Alexander Volkanovski na UFC 237 w Brazylii | MMAROCKS, MMA Rocks!, 5 marca 2019 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ Jake Nichols, Jose Aldo vs. Alexander Volkanovski scheduled for UFC 237, thebodylockmma.com [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Aldo postpones retirement, signs new UFC deal, ESPN.com, 24 czerwca 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Aldo: Not changing my mind on retiring in '19, ESPN.com, 30 stycznia 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Jose Aldo zadebiutuje w wadze koguciej! Zmierzy się z Marlonem Moraesem na UFC 245, MMA PL, 24 października 2019 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ UFC 245 results: Marlon Moraes spoils Jose Aldo’s bantamweight debut, wins split decision, MMA Junkie, 15 grudnia 2019 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ a b Dan Doherty, UFC Vegas 17 Results: Jose Aldo Turns Back Clock in Win Over Marlon Vera, Cageside Press, 19 grudnia 2020 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Polsatsport.pl, UFC 251: Usman - Masvidal. Karta walk, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ Jon Fuentes, UFC 251 Results: Petr Yan Smashes Jose Aldo To Win Bantamweight Throne, Cageside Press, 11 lipca 2020 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Jay Anderson, UFC 265 Results: In Fine Form, Jose Aldo Earns Decision Over Pedro Munhoz, Cageside Press, 8 sierpnia 2021 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Jose Aldo vs. Rob Font w walce wieczoru grudniowej gali UFC, MMA PL, 29 września 2021 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ Cloud, Jose Aldo po wyczerpującej i twardej walce zwycięża przez decyzję z Robem Fontem | MMAROCKS, MMA Rocks!, 5 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-05] (pol.).
- ↑ Krzysztof Kordys, UFC 278: Koniec dobrej passy Jose Aldo! Merab Dvalishvili jednogłośnie wypunktował legendę MMA! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 21 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-21] (pol.).
- ↑ Koniec kariery wielkiej legendy MMA. Prawdziwe zwierzę wypuszczone z klatki! [WIDEO], Fakt24.pl, 20 września 2022 [dostęp 2022-11-27] (pol.).
- ↑ Know Your DNA, The Luta Livre Family Tree, 12 lipca 2016.
- ↑ UFC 179 pre-fight facts: Aldo’s Zuffa winning streak approaches all-time record, MMA Junkie, 20 października 2014 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Fighter Detail Jose Aldo „Junior”, ufcfightpass.com [dostęp 2021-10-19].
- ↑ Chelsea FC: Jose Aldo Looks to Blues for Support for UFC 189, The Pride of London, 26 czerwca 2015 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ José Aldo | BJJ Heroes, www.bjjheroes.com [dostęp 2017-11-15].
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Autor: Andrius Petrucenia on Flickr (Original version)
UCinternational (Crop), Licencja: CC BY-SA 2.0
José Aldo