José Benlliure y Gil

José Benlliure y Gil
Ilustracja
Autoportret
Data i miejsce urodzenia30 września 1855
El Cabanyal, Walencja
Data i miejsce śmierci5 kwietnia 1937
Walencja
Narodowośćhiszpańska
Dziedzina sztukimalarstwo
Muzeum artystyCasa Museo Benlliure w Walencji[1]

José Benlliure y Gil (ur. 30 września 1855 w El Cabanyal pod Walencją, zm. 5 kwietnia 1937 w Walencji) − hiszpański malarz.

Życiorys

Pochodził z rodziny o tradycjach artystycznych. Ojciec Juan Antonio Benlliure Tomás był malarzem dekoratorem, bracia Mariano Benlliure i Juan Antonio Benlliure byli kolejno rzeźbiarzem i malarzem. Benlliure y Gil urodził się 30 września 1855 w Canyanelar w sąsiedztwie Cabanyal. Uczył się u pijarów, a następnie na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji, uczęszczając do pracowni malarza Francisca Domingo Marquesa. Został wysłany do szkoły hiszpańskiej w Rzymie, będąc stypendystą rządu hiszpańskiego w 1879. Zatrudniany był jako dekorator budynków państwowych. Zyskał sławę dzięki dużym obrazom o tematyce historycznej. W 1880 ożenił się z Marią Ortiz Fullaną, kupił dom w Rzymie, gdzie urodziło się czterech jego synów, m.in. malarz José Benlliure Ortiz[2]. Był swego rodzaju leaderem hiszpańskiej kolonii artystycznej w Rzymie. W 1887 został nagrodzony w Madrycie za swój obraz Widok na Koloseum (hiszp. La visión del Coliseo). Należał do Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie, Akademii Świętego Łukasza w Rzymie, Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych San Carlos w Walencji, Brera w Mediolanie oraz Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Zmarł w Walencji 5 kwietnia 1937[3].

Był autorem ilustracji do książek, m.in. "Vida de san Francisco de Asís" P. Torró (66 ilustracji, publikacja w 1926)[4] oraz "La barraca" Vicente Blasco Ibáñeza (52 ilustracje).

Dzieła

Obrazy José Benlliure y Gila
Msza w kaplicy
Ministranci
Kardynał rzymski
Karnawał w Rzymie
Wycieczka na wyspę San Giorgio Maggiore
Kapłan w szatach liturgicznych
Wuj Andreu z Rocafort
Przerwa w marszu
María Benlliure Ortiz
Wuj José Villar
Słuchanie mszy, Rocafort
Łódź Charona
Ogród autora
Suk
Hiszpańska zagroda

Szereg dzieł artysty znajduje się w Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji, którego artysta był dyrektorem w latach 1924-1936[5][6]. Kolekcja 150 dzieł znajduje się w Casa Museo Benlliure w Walencji przy ul. Blanquerias 23[1].

  • Widok na Koloseum XIX wiek, olej na płótnie, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Św. Wincenty Ferreriusz głoszący kazanie na temat sądu ostatecznego
  • Karnawał w Rzymie XIX wiek, olej na płótnie, 59.7 × 92 cm, kolekcja prywatna
  • Wycieczka na wyspę San Giorgio Maggiore XIX wiek, olej na płótnie, 61 × 99.7 cm, kolekcja prywatna
  • Hiszpańska zagroda XIX wiek, olej na płótnie, 22.2 × 32.4 cm, kolekcja prywatna
  • Ministranci XX wiek, olej na płótnie, 108 × 105 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Kardynał rzymski XX wiek, olej na płótnie, 79 × 66 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Kapłan w szatach liturgicznych XX wiek, olej na płótnie, 85 × 63 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Wuj Andreu de Rocafort XX wiek, olej na płótnie, 99 × 68 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Przerwa w marszu 1876, olej na płótnie, 118 × 168 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji, własność Prado
  • María Benlliure Ortiz ok. 1905, olej na płótnie, 94 × 66 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Wuj José Villar 1919, olej na płótnie, 79 × 66 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Słuchanie mszy, Rocafort XX wiek, olej na płótnie, 98 × 148 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Msza w kaplicy XX wiek, olej na płótnie, 96 × 146 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Łódź Charona XX wiek, olej na płótnie, 103 × 176 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Ogród autora XX wiek, olej na płótnie, 49 × 42 cm, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji
  • Suk XX wiek, olej na płótnie, 22.3 × 36 cm, Narodowe Muzeum Sztuk Pięknych w Buenos Aires
  • Autoportret XX wiek, olej na płótnie, Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji

Bibliografia

  • Vicente Aguilera Cerni Seis maestros de nuestra pintura: Joaquin Agrasot, Jose Benlliure, Benjamin Palencia, Ignacio Pinazo, Juan Bautista Porcar, Joaquin Sorolla, V. Garcia Editores (1981).

Przypisy

  1. a b Casa Museo Benlliure (hiszp.). www.jdiezarnal.com. [dostęp 2011-10-22].
  2. José Benllliure Gil (1855–1937) (hiszp.). www.jdiezarnal.com. [dostęp 2011-10-22].
  3. Daniela Ceccato: Biografía de José Benlliure (hiszp.). www.reportajes.org. [dostęp 2011-10-22].
  4. José Benlliure (hiszp.). pjvofm.org. [dostęp 2011-10-22].
  5. Directores del Museo (hiszp.). museobellasartesvalencia.gva.es. [dostęp 2011-10-22].
  6. José Benlliure Gil (hiszp.). www.cult.gva.es. [dostęp 2011-10-22].

Media użyte na tej stronie

Retrat de Maria Benlliure Ortiz per Josep Benlliure Gil, 1905, Museu de Belles Arts de València.jpg
Retrato de María Benlliure Ortiz (1881-1968), que fue hija del pintor José Benlliure y Gil y de María Ortiz Fullana.
Jose Benlliure y Gil self-portrait.jpg
Autorretrato del pintor español José Benlliure Gil (1855-1937).
La barca de Caront, Josep Benlliure Gil, Museu de Belles Arts de València.jpg
La obra representa a Caronte, el barquero del dios Hades, transportando en su barca a las almas desde el mundo de los vivos a la Laguna Estigia.
Escolanets, Josep Benlliure i Gil, Museu de Belles Arts de València.jpg
La obra representa a unos jóvenes monaguillos en el interior de una sacristía y vestidos con la indumentaria propia de su condición.
El tío José de Villar del Arzobispo, Josep Benlliure Gil, Museu de Belles Arts de València.jpg
Villar del Arzobispo (hacia 1919). A sus pies una bota de vino y una jarra de loza de Villar del Arzobispo.