José Evaristo Uriburu

José Evaristo de Uriburu

Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1831 Salta
Data i miejsce śmierci	23 października 1914 Buenos Aires
Prezydent Argentyny
Okres	od 24 stycznia 1895 do 11 października 1898
Przynależność polityczna	Partido Autonomista Nacional
Poprzednik	Luis Sáenz Peña
Następca	Julio Argentino Roca

José Evaristo de Uriburu (ur. 19 listopada 1831 w Salta, zm. 23 października 1914 w Buenos Aires) – argentyński prawnik i polityk. Prezydent Argentyny w latach 1895-1898.

Urodził się w rodzinie arystokratycznej. Jego ojcem był Evaristo Uriburu, uczestnik wojny o niepodległość Argentyny i późniejszy gubernator prowincji Salta. Jego dziadkiem ze strony matki był generał Juan Antonio Álvarez de Arenales^[1].

Studiował początkowo na Universidad de Chuquisaca w Sucre, tytuł adwokata uzyskał zaś w 1854 na Uniwersytecie Buenos Aires^[1].

Po studiach powrócił do swej rodzinnej prowincji, gdzie między innymi był członkiem Kongresu Konstytucyjnego. Od 1856 do 1860 był sekretarzem ambasady Argentyny w Boliwii. Po powrocie z placówki w Boliwii został wybrany jako deputowany pierwszej kadencji Kongresu Narodowego. W 1866 został przewodniczącym Izby Deputowanych^[2]. Zasiadał w rządzie prezydenta Domingo Faustino Sarmiento. W połowie lat 70. XIX wieku ponownie wyjechał do pracy w placówkach dyplomatycznych – najpierw w Boliwii, a później w Peru. W 1882, w trakcie wojny o Pacyfik, podjął się mediacji między Boliwią a Chile^[2].

Został wybrany na stanowisko wiceprezydenta Argentyny w trakcie wyborów z 10 kwietnia 1892, w których prezydentem został Luis Sáenz Peña^[3].Ciągłe kryzysy polityczne doprowadziły do tego, iż Sáenz Peña złożył w trakcie trwania kadencji rezygnację z pełnionej funkcji^[4]. Zgodnie z argentyńską konstytucją na stanowisku prezydenta do końca sześcioletniej kadencji zastąpił go pełniący funkcję wiceprezydenta Uriburu.

Prezydentura Uriburu zapisała się w historii Argentyny jako okres wzmocnienia siły rządu po słabych i działających w okresie permanentnego konfliktu społecznego rządach jego poprzednika. Uriburu nie dopuścił do zbrojnej eskalacji konfliktu granicznego między Argentyną a Chile i doprowadził do wzajemnego uznania granic. Za jego prezydentury wdrożono profesjonalizację sił zbrojnych, wybudowano port wojenny w Bahía Blanca, powstał szereg budynków użyteczności publicznej, na przykład Państwowe Muzeum Sztuk Pięknych w Buenos Aires^[2].

Po upływie kadencji prezydenckiej Uriburu w dalszym ciągu prowadził działalność publiczną jako znany polityk. W latach 1901-1910 zasiadał w Senacie. Wystartował również w wyborach prezydenckich w 1904, został jednak pokonany przez Manuela Quintanę^[2].

Pochowany na Cementerio de la Recoleta^[5].

Przypisy