José María Alfaro Zamora

José María Alfaro Zamora
Ilustracja
Portret autorstwa Aquilesa Bigota
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1799
Alajuela

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1856
Alajuela

Prezydent Kostaryki
Okres

od 8 maja 1847
do 1847

Poprzednik

urząd utworzony

Następca

Francisco María Oreamuno Bonilla

Głowa państwa Kostaryki
Okres

od 1846
do 8 maja 1847

Poprzednik

Francisco María Oreamuno Bonilla

Następca

urząd zniesiony

Głowa państwa Kostaryki
Okres

od 1842
do 1844

Poprzednik

Antonio Pinto Soares

Następca

Francisco María Oreamuno Bonilla

José María Alfaro Zamora (ur. 20 marca 1799 w Alajueli, zm. 12 czerwca 1856 w Alajueli) – kostarykański polityk, głowa państwa Kostaryki (1842–1844, 1846–1847) i pierwszy prezydent Kostaryki (1847) .

Życiorys

Urodził się 20 marca 1799 w Alajueli. Był synem Juana Antonia Alfara y Ariasa oraz Marii Damiany Zamory y Flores[1].

Przez kilka lat sprawował urząd sędziego najwyższego i przewodniczącego kongresu. W 1842 razem z José Maríą Castro Madrizem założył gazetę Mentor Costarricense[1].

W 1842 został wybrany przez juntę na głowę państwa jako tymczasowy namiestnik[2]. Z jego inicjatywy powstała pierwsza droga łącząca San José z Puntarenas[1] i rozpoczął się handel kawą z Anglią[3]. 3 maja 1843 razem z José Maríą Castrem Madrizem założył wyższą uczelnię Universidad de Santo Tomás, która dotychczas funkcjonowała jako Casa de Enseñanza de Santo Tomás[1]. W 1844 zwołał zgromadzenie konstytucyjne, które uchwaliło nową konstytucję[1].

W czerwcu 1844 odbyły się pierwsze wybory głowy państwa na mocy nowej konstytucji. Zamora przegrał je, zdobywając 21% głosów. Zwycięzcą został Francisco María Oreamuno Bonilla, na którego zagłosowało 68% uczestników wyborów[4].

Odzyskał władzę w 1846 w wyniku puczu[1]. Zwołał rewolucyjne zgromadzenie ustawodawcze[5], które 10 lutego 1847[6] uchwaliło nową konstytucję[5]. Zgodnie z nowym prawem państwo przyjęło nazwę Państwo Kostaryka, a moc wykonawcza miała należeć do prezydenta wybieranego w wyniku głosowania pośredniego. Nowa konstytucja nie dopuszczała do głosowania kobiet[5]. Z dniem 8 maja 1847 Zamora objął nowo utworzony urząd prezydenta państwa Kostaryka[7]. Jego wiceprezydentem został José María Castro Madriz[8]. W tym samym roku przegrał pierwsze wybory prezydenckie w państwie. Ich zwycięzcą został Francisco María Oreamuno Bonillą[4].

Zmarł 12 czerwca 1856 w Alajueli[1]. Był ofiarą epidemii cholery[3].

Przypisy

  1. a b c d e f g David Diaz-Arias, Ronny Viales Hurtado, Juan José Marín Hernández, Historical Dictionary of Costa Rica, Rowman & Littlefield, 16 listopada 2018, s. 21, ISBN 978-1-5381-0242-8 [dostęp 2020-04-12] (ang.).
  2. HISTORIA DEL CANTÓN DE ESCAZÚ, Hechos los depósitos de ley (hiszp.).
  3. a b José María Alfaro Zamora, Guías Costa Rica, 27 czerwca 2013 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
  4. a b HISTORIA DE LAS ELECCIONES PRESIDENCIALES 1824-2006, tse.go.cr, 4 marca 2016 [dostęp 2020-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (hiszp.).
  5. a b c Clotilde María Obregón, Nuestros gobernantes: verdades del pasado para comprender el futuro, Editorial Universidad de Costa Rica, 2002, s. 59, ISBN 978-9977-67-701-9 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
  6. Constitución Política de la República de Costa Rica, EUNED, 1889, ISBN 978-9968-31-356-8 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
  7. Clotilde María Obregón, Costa Rica, relaciones exteriores de una república en formación, 1847-1849, Editorial Costa Rica, 1984, s. 265, ISBN 978-9977-23-117-4 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).
  8. Clotilde María Obregón, El proceso electoral y el poder ejecutivo en Costa Rica: 1808-1998, Editorial Universidad de Costa Rica, 2000, s. 128, ISBN 978-9977-67-618-0 [dostęp 2020-04-12] (hiszp.).

Media użyte na tej stronie