Josef Nosek

Josef Nosek
Data i miejsce urodzenia1924
Stajiště (Powiat Igława)
Data i miejsce śmierci1984
Bratysława
dr.[1] inż.[2]

Josef Nosek (ur. 14 marca 1924 w Stajiště – zm. 14 sierpnia 1984 w Bratysławie[3][2]) – czechosłowacki wirolog i apterygotolog[4].

Pracował w Instytucie Wirologii Słowackiej Akademii Nauk[5].

Nosek początkowo zajmował się taksonomią i ekologią skoczogonków. Z czasem przekierował swoje zainteresowania ku pierwogonkom, w których dziedzinie stał się specjalistą[4]. Badał ich morfologię, ekologię, biogeografię i taksonomię[6]. Opisał dziesiątki nowych dla nauki gatunków z całego świata, w tym około 50 z samej Europy[7]. Utworzył nowe rodzaje, jak Madagascaridia, Madagascarentomon[8] czy Fjellbergella[9]. Dla rodzaju Sinentomon wprowadził osobny podrząd Sinentomoidea i rodzinę Sinetomidae. W 1973 opublikował monografię „The European Protura. Their taxonomy, ecology and distribution. With keys for determination”, wydaną przez genewskie Muzeum Historii Naturalnej[10], gdzie również przechowywane są jego zbiory[4]. Opublikował także, wspólnie z Wolfem Sixlem, klucz do oznaczania środkowoeuropejskich kleszczy[5].

Na jego cześć nazwano rodzaj pierwogonków: Nosekiella[11], gatunek skoczogonka Heteromurus noseki[1] oraz gatunki pierwogonków: Proturentomon noseki, Australentulus noseki, Acerentomon noseki i Eosentomon noseki[12].

Przypisy

  1. ↑ a b Jose A. Mari Mutt, Norbert Stomp. Two new species of Heteromurus s.str from Portugal and Romania (Insecta, Collembola, Entomobryidae). „Institut Grand-Ducal de Luxembourg Section des Sciences Naturelles Physiques et Mathematiques Archives Nouvelle Serie”. 38, s. 183-189, 1979. 
  2. ↑ a b A. Szeptycki, K. Siuda. Inż. Josef Nosek (1924-1984). Wspomnienie poœmiertne. „Wiadomości Parazytologiczne”. 31, s. 659-661, 1985. 
  3. ↑ Josef Nosek. W: Biografický slovník [on-line]. [dostęp 2016-01-02].
  4. ↑ a b c Historical personalities who made major contributions to the collections of the department. W: Les Musées de Genève [on-line]. Muséum d'histoire naturelle, 2015. [dostęp 2016-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-23)].
  5. ↑ a b Josef Nosek, Wolf Sixl. Central-European Ticks (Ixodoidea) — Key for determination. „Mitt. Abt. Zool. Landesmus. Joanneum”. 1 (2), s. 61—92, 1972. 
  6. ↑ Günter Pass, Nikolaus Urban Szucsich. 100 years of reaserch on the Protura: many secrets still retained. „Soil Organisms”. 83 (3), s. 309-334, 2011. 
  7. ↑ Advanced search. Author "Nosek". W: Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2016-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-18)].
  8. ↑ Josef Nosek. Madagascarian Protura 1. Taxonomy. „Bulletin du Muséum National d'Histoire Naturelle Ecologie Generale”. 41, s. 3-28, 1978. 
  9. ↑ Josef Nosek. A new genus and five species of Protura from Alaska. „Entomologica Scandinavica”. 11 (3), s. 265-273, 1980. Brill Academic Publishers. ISSN 0013-8711. 
  10. ↑ Josef Nosek: The European Protura. Their taxonomy, ecology and distribution. With keys for determination. Genève: Muséum d'histoire naturelle, 1973.
  11. ↑ J. Rusek. Zur Taxonomie einiger Gattungen der Familie Acerentomidae (Insecta, Protura). „Acta Entomol. Bohemoslov.”. 71, s. 260–281, 1974. 
  12. ↑ Andrzej Szeptycki: Catalogue of the World Protura. Kraków: Wydawnictwa Instytutu Systematyki i Ewolucji Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, 2007.