Joseph Schumpeter

Joseph Alois Schumpeter
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1883 Triesch (obecnie Třešť)
Data śmierci	8 stycznia 1950
Zawód, zajęcie	ekonomista (ekonomia klasyczna: szkoła austriacka, szkoła historyczna)

Joseph Alois Schumpeter (ur. 8 lutego 1883 w Triesch, zm. 8 stycznia 1950) – austriacki ekonomista.

Życiorys

Studiował pod kierunkiem Eugena von Böhm-Bawerka, na wydziale prawa Uniwersytetu Wiedeńskiego. Później wykładał na uniwersytetach w Czerniowcach i w Grazu. W latach 1919–1920 był ministrem finansów przeżywającej powojenny kryzys Austrii, w latach 1920–1924 prezesem Biedermann Banku. W latach 1925–1932 wykładowca Uniwersytetu w Bonn. Od roku 1932 aż do śmierci wykładał na Harvardzie.

Założyciel Towarzystwa Ekonometrycznego (1933), autor głośnej teorii wzrostu gospodarczego i cyklów koniunkturalnych indukowanych przez przełomowe innowacje, teorii postępującej transformacji kapitalizmu w socjalizm, historyk myśli ekonomicznej. Był zwolennikiem tezy o dominującej roli elit i wybitnych jednostek w rozwoju społeczno-gospodarczym. Postawił tezę, że demokracja to możliwość wyboru przez obywateli rządzącej elity. Dostrzegał pozytywny wpływ monopoli, a właściwie konkurencji monopolistycznej na gospodarkę, gdyż uważał, że to głównie wielkie korporacje stać na prowadzenie badań, które są jednym ze źródeł innowacji, będących motorem wzrostu gospodarczego.

Uczniami i współpracownikami Schumpetera byli m.in. Paul Samuelson, Paul M. Sweezy, Oskar Lange i James Tobin.

W 1986 powstało International Joseph A. Schumpeter Society, z siedzibą w Augsburgu.

Ważniejsze prace

• Teoria rozwoju gospodarczego (1911)
• Kryzys państwa podatków (1918)
• Cykle koniunkturalne (1939)
• Kapitalizm, socjalizm, demokracja (1942)
• Historia analizy ekonomicznej (1950)

Zobacz też

• model powstania innowacji J.A. Schumpetera
• teoria rozwoju gospodarczego Schumpetera
• twórcza destrukcja
• ekonomia ewolucyjna

Bibliografia

• Adam Glapiński: Kapitalizm, demokracja i kryzys państwa podatków, Szkoła Główna Handlowa w Warszawie, Warszawa 2004