Joshua Eagle
| Państwo |  Australia |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 10 maja 1973 Toowoomba |
| Wzrost | 183 cm |
| Masa ciała | 91 kg |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1992 |
| Zakończenie kariery | 2004 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 219 (28 lutego 1994) |
| Australian Open | 1R (1994) |
| Roland Garros | 1R (1994) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 |
| Najwyżej w rankingu | 11 (23 kwietnia 2001) |
| Australian Open | QF (2000, 2001) |
| Roland Garros | QF (1997) |
| Wimbledon | 3R (2002, 2003) |
| US Open | 3R (2001, 2003) |
Joshua Andrew Eagle (ur. 10 maja 1973 w Toowoomba) – australijski tenisista.
Jest mężem austriackiej tenisistki, Barbary Schett. Mają syna – Noaha – urodzonego w 2009 roku.
Kariera tenisowa
Odnosił sukcesy w kategoriach juniorskich, w 1990 zajmując 10. miejsce na świecie w rankingu juniorów i dochodząc do półfinału Wimbledonu, a rok później wygrywając juniorskie Australian Open i mistrzostwa Włoch w parze z Grantem Doyle.
Jako zawodowy tenisista Eagle występował w latach 1992–2004.
W grze pojedynczej nie udało mu się powtórzyć osiągnięć z rywalizacji juniorskiej. Najwyżej został sklasyfikowany w lutym 1994 roku na miejscu 219. w rankingu światowym. Dwa razy wystąpił jako singlista w Wielkim Szlemie, oba mecze przegrywając – w 1 rundzie Australian Open 1994 z liderem rankingu światowego Pete’em Samprasem oraz w 1 rundzie French Open w tymże roku z Marcelo Ríosem.
Sukcesy Eagle odnosił w grze podwójnej. W kwietniu 2001 roku klasyfikowany był na 11. miejscu rankingu światowego, wygrał łącznie 5 turniejów rangi ATP World Tour i doszedł do dalszych 19 finałów. W 1995 roku pierwszy finał ATP World Tour osiągnął w Seulu, mając za partnera Andrew Florenta. Z tym tenisistą tworzył udany duet, który w ciągu kilku lat dołączył do czołówki światowej – wygrali turniej w Adelaide (1998), byli też łącznie w 8 przegranych finałach, w tym imprez z cyklu ATP Masters Series w Monte Carlo (2001) i Toronto (2000). Dwukrotnie też wystąpili w deblowym Tennis Masters Cup – w 1998 roku w swoim jedynym meczu pokonując Marka Knowlesa i Daniela Nestora (jako rezerwowi zastąpili w turnieju Leandera Paesa i Mahesha Bhupathiego), a 2 lata później odpadając z 1 zwycięstwem i 2 porażkami po rozgrywkach grupowych. Eagle również w parze z Florentem był 3 razy w wielkoszlemowych ćwierćfinałach – na French Open 1997 oraz w Australian Open 2000 i 2001. W 1996 roku Eagle i Florent wyeliminowali z mistrzostw Australii najwyżej rozstawionych Todda Woodbridge i Marka Woodforde, ale już w 2 rundzie ulegli późniejszym triumfatorom Petrowi Kordzie i Stefanowi Edbergowi.
W grze mieszanej Australijczyk osiągnął finał Australian Open z 2001 roku. Wspólnie z Barbarą Schett w decydującym meczu nie sprostali parze Corina Morariu i Ellis Ferreira.
W latach 1997–1998 był członkiem Rady Zawodników ATP.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra mieszana (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 28 stycznia 2001 | Australian Open, Melbourne | Twarda |  Barbara Schett |  Corina Morariu Ellis Ferreira | 1:6, 3:6 |
Gra podwójna (5–19)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 30 kwietnia 1995 | Seul | Twarda | Andrew Florent |  Sébastien Lareau Jeff Tarango | 3:6, 2:6 |
| Finalista | 2. | 16 czerwca 1996 | Porto | Ceglana | Andrew Florent |  Emanuel Couto Bernardo Mota | 6:4, 4:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 14 lipca 1996 | Båstad | Ceglana |  Peter Nyborg | David Ekerot Jeff Tarango | 4:6, 6:3, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 11 stycznia 1998 | Adelaide | Twarda | Andrew Florent | Ellis Ferreira Rick Leach | 6:4, 6:7, 6:3 |
| Finalista | 4. | 3 maja 1998 | Monachium | Ceglana | Andrew Florent | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 0:6, 3:6 |
| Finalista | 5. | 21 czerwca 1998 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Andrew Florent |  Guillaume Raoux Jan Siemerink | 6:7(5), 2:6 |
| Finalista | 6. | 26 lipca 1998 | Stuttgart | Ceglana | Jim Grabb | Olivier Delaître Fabrice Santoro | 1:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 7. | 2 sierpnia 1998 | Kitzbühel | Ceglana | Andrew Kratzmann | Tom Kempers Daniel Orsanic | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 8. | 5 marca 2000 | Delray Beach | Twarda | Andrew Florent | Brian MacPhie Nenad Zimonjić | 5:7, 4:6 |
| Finalista | 9. | 16 kwietnia 2000 | Estoril | Ceglana | David Adams | Donald Johnson Piet Norval | 4:6, 5:7 |
| Finalista | 10. | 30 lipca 2000 | Kitzbühel | Ceglana | Andrew Florent | Pablo Albano Cyril Suk | 3:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 11. | 6 sierpnia 2000 | Toronto | Twarda | Andrew Florent | Sébastien Lareau Daniel Nestor | 3:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 2. | 4 marca 2001 | Dubaj | Twarda | Sandon Stolle | Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 12. | 22 kwietnia 2001 | Monte Carlo | Ceglana | Andrew Florent | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 6:3, 4:6, 2:6 |
| Finalista | 13. | 13 stycznia 2002 | Sydney | Twarda | Sandon Stolle | Donald Johnson Jared Palmer | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 14. | 3 marca 2002 | Dubaj | Twarda | Sandon Stolle |  Mark Knowles Daniel Nestor | 6:3, 3:6, 11–13 |
| Zwycięzca | 3. | 14 lipca 2002 | Gstaad | Ceglana | David Rikl |  Massimo Bertolini Cristian Brandi | 7:6(5), 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 21 lipca 2002 | Stuttgart | Ceglana | David Rikl | David Adams Gastón Etlis | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 15. | 6 października 2002 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Sandon Stolle |  Roger Federer Maks Mirny | 4:6, 6:7(0) |
| Zwycięzca | 5. | 13 października 2002 | Wiedeń | Twarda (hala) | Sandon Stolle | Jiří Novák Radek Štěpánek | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 16. | 12 stycznia 2003 | Sydney | Twarda |  Mahesh Bhupathi | Paul Hanley Nathan Healey | 6:7(3), 4:6 |
| Finalista | 17. | 4 maja 2003 | Monachium | Ceglana | Jared Palmer |  Wayne Black Kevin Ullyett | 3:6, 5:7 |
| Finalista | 18. | 22 czerwca 2003 | Nottingham | Trawiasta | Jared Palmer | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(3), 6:4, 6:7(4) |
| Finalista | 19. | 3 sierpnia 2003 | Los Angeles | Twarda | Sjeng Schalken | Jan-Michael Gambill Travis Parrott | 4:6, 6:3, 5:7 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.svg)
.svg)
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
