Joshua Pim

Joshua Pim

Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	20 maja 1869 Bray
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1942 Dublin
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1887
Zakończenie kariery	1902
Gra pojedyncza
Wimbledon	W (1893, 1894)
Gra podwójna
Wimbledon	W (1890, 1893)

Joshua Pim (ur. 20 maja 1869 w Bray, zm. 15 kwietnia 1942 w Dublinie) – irlandzki tenisista, zwycięzca Wimbledonu.

Pim był z wykształcenia lekarzem.

Kariera tenisowa

W 1890 roku zadebiutował w Wimbledonie. W 1891 roku Pim, mimo kontuzji ręki, doszedł do finału turnieju pretendentów (All Comers), przegrywając z Wilfredem Baddeleyem^[1]. Do obrony tytułu w 1891 roku nie przystąpił chory Willoughby Hamilton, mający zagwarantowany udział we właściwym finale (challenge round), w związku z czym w większości statystyk wimbledońskich Pim figuruje jako finalista tej edycji.

W latach 1891–1894 Joshua Pim nieprzerwanie toczył na Wimbledonie decydujące mecze z Wilfredem Baddeleyem. W 1892 roku ponownie przegrał (tym razem we właściwej challenge round), ale w 1893 i 1894 roku to on był górą, pierwszy mecz wygrywając w czterech, a drugi w trzech setach^[1]. W 1895 roku Pim nie mógł wystąpić w turnieju i tytuł ponownie przypadł Baddeleyowi, który w finale All Comers pokonał Wilberforce’a Eavesa.

W 1890 roku Pim odniósł pierwsze z dwóch zwycięstwo w grze podwójnej, a dokonał tego z Frankiem Stokerem. Rok później przegrał w challenge round z braćmi Baddeleyami (Wilfredem i Herbertem), ale w 1893 roku ponownie triumfował ze Stokerem, po pokonaniu Harolda Barlowa i Ernesta Lewisa. W 1892 roku, razem z Haroldem Mahonym, Pim doszedł do finału turnieju pretendentów.

Poza Wimbledonem Joshua Pim triumfował trzykrotnie w mistrzostwach Irlandii (1893, 1894, 1895). W połowie lat 90. zawiesił swą karierę i skoncentrował się na pracy lekarza. Powrócił do tenisa w 1902 roku, kiedy niespodziewanie zajął miejsce Lawrence’a Doherty’ego w reprezentacji Wysp Brytyjskich w Pucharze Davisa, co było decyzją mocno krytykowaną. Pim przegrał oba swoje mecze, z Malcolmem Whitmanem i Williamem Larnedem, czym przesądził o porażce Brytyjczyków z Amerykanami^[1].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (2–2)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1891	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	4:6, 6:1, 5:7, 0:6
Finalista	2.	1892	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	6:4, 3:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca	1.	1893	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	3:6, 6:1, 6:3, 6:2
Zwycięzca	2.	1894	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Wilfred Baddeley	10:8, 6:2, 8:6

Gra podwójna (2–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1890	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Frank Stoker	Ernest Lewis George Hillyard	6:0, 7:5, 6:4
Finalista	1.	1891	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Frank Stoker	Wilfred Baddeley Herbert Baddeley	1:6, 3:6, 6:1, 2:6
Zwycięzca	2.	1893	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Frank Stoker	Ernest Lewis Harold Barlow	4:6, 6:3, 6:1, 2:6, 6:0

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 12 listopada 2013].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 12 listopada 2013].
• Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 12 listopada 2013].
• Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
• ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., T – jak tenis, JanJ. Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979 .