Jotek wierzbowiec

Jotek wierzbowiec

Cladius grandis
(Serville, 1823)
gąsienica
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	uskrzydlone
Rząd	błonkoskrzydłe
Rodzina	pilarzowate
Rodzaj	Cladius
Gatunek	Jotek wierzbowiec
Synonimy
Nematus grandis Serville, 1823 Tenthredo viminalis Fallen, 1808

Jotek wierzbowiec (Cladius grandis) – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych.

Zasięg występowania

Gatunek szeroko rozpowszechniony w Europie. Notowany w Austrii, na Białorusi, w Belgii, Bułgarii, Chorwacji, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii we Francji w Holandii, Irlandii, Luksemburgu, na Łotwie, w Mołdawii, Niemczech, Norwegii, Polsce, Portugalii, Rumunii, na Słowacji, w Szwajcarii, Szwecji, na Ukrainie, Węgrzech, w Wielkiej Brytanii i we Włoszech^[1]. Występuje również w Ameryce Północnej^[1][2].

Budowa ciała

Gąsienice osiągają do 20 mm długości. Ciało spłaszczone i pokryte włoskami wyrastającymi ze szczytów brodawek. Ubarwienie zmienne, od szkilsto-zielonego, przez zielonkawe do żółtego i pomarańczowego z rzędami dużych, czarnych plam po bokach. Głowa czarna i świecąca.

Imago osiągają 7-9 mm długości. Ubarwienie ciała żółte z czarną głową i grzbietem. Czułki stosunkowo długie, czarne od góry i żółtawe od spodu. Na przedniej parze skrzydeł brązowa pterostygma^[2].

Biologia i ekologia

Gatunek związany z gatunkami z rodzaju topola, choć bywa spotykany również na wierzbach.

Rocznie występują dwa lub więcej pokoleń. Imago spotyka się od maja do sierpnia. Jaja składane są w rzędach na ogonkach liści; po wykluciu się larw, w miejscu ich złożenia pozostaje charakterystyczne wgłębienie biegnące wzdłuż ogonka liściowego. Gąsienice przebywają gromadnie przez cały czas swojego rozwoju, chroniąc się w dzień pod spodem liścia, i żerując jedna przy drugiej. Młode larwy wgryzają się tylko w naskórek liścia, starsze zaś wygryzają w nim rozległe dziury. Po zakończeniu żerowania rozchodzą się, wędrując po pniu rośliny żywicielskiej w poszukiwaniu odpowiedniego miejsca do przepoczwarczenia. Po jego znalezieniu, w szczelinach kory, bądź na ziemi, przędą one kokon o podwójnych ścianach, w którym wkrótce się przepoczwarczają. Gąsienice są spotykane latem i wczesną jesienią^[2].

Znaczenie dla człowieka

Uznawany za szkodnika. Może powodować znaczną defoliację zaatakowanych roślin^[2].

Przypisy