Joule (1911)
 Bliźniak „Joule” – „Coulomb” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | Arsenal de Toulon |
| Położenie stępki | 1906 |
| Wodowanie | 7 września 1911 |
 Marine nationale | |
| Wejście do służby | 1913 |
| Zatopiony | 1 maja 1915 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość | 52,1 m |
| Szerokość | 5,14 m |
| Zanurzenie | 3,1 m |
| Zanurzenie testowe | 40 m |
| Rodzaj kadłuba | dwukadłubowy |
| Napęd | |
| 2 silniki diesla o łącznej mocy 840 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 660 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg | powierzchnia: 1700 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 8 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe | 7 × 450 mm (1 wewnętrzna na dziobie, 6 zewnętrznych) |
| Załoga | 29 |
Joule (Q84) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej, dwunasta zamówiona jednostka typu Brumaire. Została zwodowana 7 września 1911 roku w stoczni Arsenal de Toulon, a do służby w Marine nationale weszła w 1913 roku. Okręt został zatopiony 1 maja 1915 roku, po wejściu na turecką minę w Dardanelach.
Projekt i dane taktyczno–techniczne
„Joule” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1906 roku[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Maxime Laubeuf, lekko modyfikując swój poprzedni projekt (Pluviôse) poprzez zastąpienie napędu parowego licencyjnymi silnikami Diesla MAN, znacznie bardziej niezawodnymi od francuskich modeli[3][4].
„Joule” był średniej wielkości dwukadłubowym, oceanicznym okrętem podwodnym. Długość całkowita wynosiła 52,1 metra, szerokość 5,14 metra i zanurzenie 3,1 metra[3][5]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 397 ton, a w zanurzeniu 551 ton[5][6]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki Diesla MAN (wyprodukowane na licencji we Francji) o łącznej mocy 840 koni mechanicznych (KM)[5][6]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 660 KM[3][5][a]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13 węzłów na powierzchni i 8,8 węzła w zanurzeniu[5][7]. Zasięg wynosił 1700 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 84 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[2][5]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 40 metrów[4].
Okręt wyposażony był w siedem wyrzutni torped kalibru 450 mm: jedną wewnętrzną na dziobie, cztery zewnętrzne systemu Drzewieckiego oraz dwie zewnętrzne po obu stronach kiosku, z łącznym zapasem 8 torped model 1904[2][8]. Załoga okrętu składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][5].
Budowa i przebieg służby
„Joule” zbudowany został w Arsenale w Tulonie[2][5]. Stępkę okrętu położono w 1906 roku[4], został zwodowany 7 września 1911 roku[2][3], a do służby przyjęto go w 1913 roku[4]. Okręt otrzymał nazwę na cześć wybitnego angielskiego fizyka z XIX wieku – Jamesa Joule’a[9]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q84[5].
„Joule” podczas wojny pełnił służbę na wodach Morza Śródziemnego[1][3]. W sierpniu 1914 roku okręt bazował na Korfu, patrolując stamtąd wody Cieśniny Otranto[10]. Podczas kampanii dardanelskiej, 1 maja 1915 roku okręt, pod dowództwem por. mar. Louisa Auberta du Petit-Thouarsa[11], usiłował dostać się na Morze Marmara, jednak wszedł na turecką minę i zatonął z całą załogą[3][12].
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 210.
- ↑ a b c d e Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 145.
- ↑ a b c d e f g Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 83.
- ↑ a b c d e f g h i Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 209.
- ↑ a b c Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 143.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 199.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 151.
- ↑ Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: 2014, s. 184.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 232.
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: BRUMAIRE submarines (1913-1914). Navypedia. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-372-1.
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-04]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
French submarine Coulomb
Marine Nationale and French merchant ensign. Used from 1794 to 1814/1815, and from 1848 to present.
Notice that its proportions differ from those of the French civil flag. (ensign : 30:33:37, civil : 1/3,1/3,1/3)
Crew accommodations aboard the French submarine Montgolfier