Jowiszowo-plutonowy efekt grawitacyjny

Ogromny Jowisz, którego masa jest większa ponad dwa i pół raza od pozostałych planet Układu Słonecznego razem wziętych

Jowiszowo-plutonowy efekt grawitacyjny – fenomen astronomiczny, którego działanie miało chwilowo zredukować grawitację Ziemi, wymyślony przez Patricka Moore’a dla stacji radiowej BBC z okazji prima aprilis w 1976 roku.

Ogłoszenie

Pierwszego kwietnia 1976 roku Moore ogłosił na antenie stacji radiowej, że o godzinie 9.47 nastąpi koniunkcja dwóch planet – Jowisza i Plutona, której skutki odczuwalne będą na całej Ziemi. Kiedy Pluton schowa się za Jowiszem, obie planety wytworzą niezwykle wielką siłę grawitacyjną, która zmniejszy grawitację ziemską[1][2]. Jeśli słuchacze skoczyliby o tej godzinie, zaczęliby lewitować.

Reakcja słuchaczy

Tuż po 9.47 setki słuchaczy zadzwoniło do radia, aby podzielić się swoimi wrażeniami z zaobserwowanego efektu jowiszowo-plutonowego. Wiele osób deklarowało, że zaobserwowało znaczący spadek w sile grawitacji Ziemi[1]. Jedna z kobiet poinformowała stację, jakoby ona i jedenaścioro znajomych nagle uniosło się z krzeseł i zaczęło latać dookoła pokoju[3]. Efekt przedstawiony przez Moore’a szybko został zdemaskowany jako żart primaaprilisowy.

Jowisz ma masę dwa i pół raza większą niż wszystkie pozostałe planety Układu Słonecznego razem wzięte, jego grawitacja działałaby na całą planetę zmieniając jej orbitę, ale zależność siły grawitacji Jowisza od odległości wywoła siłę pływową, jednak ze względu na dużą odległość do Jowisza siła ta jest znikoma nawet w porównaniu do siły pływowej pochodzącej od Księżyca.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Planetary Alignment Decreases Gravity [Dostęp 5 kwietnia 2008].
  2. 10 Best: April Fools' Gags (the Web Is Closing for Spring Cleaning!), wired.com [Dostęp 5 kwietnia 2008].
  3. Fooling around, fragment książki dostępny na [books.guardian.co.uk] [Dostęp 5 kwietnia 2008].

Media użyte na tej stronie

Jupiter.jpg
Original Caption Released with Image: This processed color image of Jupiter was produced in 1990 by the U.S. Geological Survey from a Voyager image captured in 1979. The colors have been enhanced to bring out detail. Zones of light-colored, ascending clouds alternate with bands of dark, descending clouds. The clouds travel around the planet in alternating eastward and westward belts at speeds of up to 540 kilometers per hour. Tremendous storms as big as Earthly continents surge around the planet. The Great Red Spot (oval shape toward the lower-left) is an enormous anticyclonic storm that drifts along its belt, eventually circling the entire planet.