Jozafat Kocyłowski

Błogosławiony
Josyf Josafat Kocyłowśkyj
Йосафат Йосиф Коциловський
biskup, męczennik
Ilustracja
Bp Jozafat Kocyłowski po aresztowaniu przez NKWD 1946
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1876
Pakoszówka, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 listopada 1947
Czapajiwka, USRR, ZSRR

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

27 czerwca 2001
hipodrom we Lwowie
przez Jana Pawła II

Josyf Josafat Kocyłowśkyj
Кир Йосафат Коциловський
Biskup
Ilustracja
Data urodzenia

3 marca 1876

Data śmierci

17 listopada 1947

Miejsce pochówku?↗
Biskup przemyski
Okres sprawowania

1917–1947

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Chirotonia biskupia

1917

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1917

Konsekrator

Andrzej Szeptycki

Współkonsekratorzy

Grzegorz Chomyszyn
Dionýz Njaradi

Relikwie błogosławionego Jozafata Kocyłowskiego.

Josyf Jozafat Kocyłowski (ukr. Йосафат Йосиф Коциловський; ur. 3 marca 1876 w Pakoszówce, zm. 17 listopada 1947 w łagrze w Czapajiwce koło Kijowa) – greckokatolicki biskup przemyski, męczennik, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

Jozafat Kocyłowski był synem Petra Kocyłowskiego, posła Sejmu Krajowego Galicji.

W latach 1885/6–1889/90 uczęszczał do klas I-V w C. K. Gimnazjum w Sanoku (w okresie nauki szkolnej figurował pod imieniem Józef)[1][2][3][4][5]. W trakcie nauki w Sanoku zamieszkiwał na stancji u rodziny Germaków w domu przy ulicy Wąskiej 232, stojącym przy murze więziennym[6][7]. Egzamin dojrzałości zdał w 1896 w C. K. Gimnazjum w Jaśle[8][9]. Od 1901 studiował w Kolegium św. Jozafata w Rzymie. Na papieskim uniwersytecie Angelicum otrzymał stopień doktora filozofii i teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1907. Po studiach został profesorem teologii dogmatycznej i wicerektorem Seminarium Duchownego w Stanisławowie.

2 października 1911 wstąpił do bazyliańskiego nowicjatu w Krechowie i przyjął tam zakonne imię Jozafat, na pamiątkę Jozafata Kuncewicza. W 1917 został mianowany greckokatolickim biskupem przemyskim. W 1918 był członkiem Ukraińskiej Rady Narodowej.

Wydarzeniem z okresu okupacji niemieckiej, budzącym najwięcej kontrowersji w życiorysie biskupa, było odprawione przez niego 4 lipca 1943 r. w Przemyślu nabożeństwo dla ukraińskich ochotników do 14. Dywizji Grenadierów SS „Galizien”, co stało się później punktem wyjścia do oskarżeń biskupa o współpracę z III Rzeszą[10].

Aresztowania

W grudniu 1944, po rozpoczęciu akcji wysiedlania ludności ukraińskiej do ZSRR, u biskupa pojawiła się radziecka delegacja, która domagała się wydania zgody na wyjazdy księży greckokatolickich do ZSRR. Biskup odmówił, zasłaniając się koniecznością wydania zgody przez Watykan. Nakłaniano go również do wydania odezwy wzywającej do dobrowolnego wyjazdu do ZSRR, oraz do podpisania przez niego również zgody na wyjazd. Biskup Kocyłowski zdecydowanie odmówił.

20 września 1945 biskup Kocyłowski został aresztowany przez UB i osadzony w więzieniu w Rzeszowie na Zamku. Wraz z nim aresztowany został ksiądz Wasyl Hrynyk. Władze komunistyczne próbowały oskarżyć biskupa o współpracę z Niemcami, oraz o dostarczanie chleba ukraińskim więźniom w Przemyślu, ale z braku dowodów zrezygnowały z procesu, i 18 stycznia 1946 przekazały go organom NKWD na granicy w Szeginiach, które osadziły go w areszcie domowym w Mościskach. Był tam zachęcany do przejścia na prawosławie, ale zdecydowanie odmówił. 24 stycznia 1946 został przez żołnierzy Armii Czerwonej odwieziony z powrotem do Przemyśla[11][12]. Powrót ten wywołał wściekłość UB, gdyż jego obecność utrudniała akcję wysiedlania Ukraińców do ZSRR[13]. 25 czerwca 1946 został ponownie aresztowany przez UB i przekazany MWD USRR[11][12]. 5 lipca 1946 został formalnie aresztowany pod zarzutami propagandy antysowieckiej, prowadzenia polityki polonizacyjnej w zachodnich obwodach Ukrainy, utrzymywania kontaktów z ukraińskim podziemiem nacjonalistycznym i OUN-UPA, kolaboracji z okupantem niemieckim i udziału w organizacji 14 Dywizji Grenadierów SS[14].

Po przesłuchaniach z zastosowaniem tortur utracił zdolność poruszania się i przyjmowania pokarmów, w związku z czym 23 września 1946 śledztwo zostało zamknięte. Wyrokiem sądu ukraińskiego okręgu wojsk MWD z 19–21 lutego 1947 został skazany za działalność antysowiecką na dziesięć lat łagru[14].

Zmarł w kolonii karno-poprawczej Czapajiwka (obecnie w granicach administracyjnych Kijowa[14]).

Beatyfikacja

24 kwietnia 2001 w obecności papieża Jana Pawła II odbyło się w Watykanie ogłoszenie dekretu o heroiczności cnót Jozafata Kocyłowskiego. Został Beatyfikowany przez Jana Pawła II 27 czerwca 2001 na hipodromie we Lwowie podczas Liturgii, połączonej z beatyfikacjami 27 nowomęczenników greckokatolickich, odprawionej w obrządku bizantyjsko-ukraińskim, podczas pielgrzymki Jana Pawła II na Ukrainę[15][16].

Przypisy

  1. ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1886. Sanok: Fundusz Naukowy, 1886.
  2. ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1887. Sanok: Fundusz Naukowy, 1887, s. 41.
  3. ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 94.
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1889. Sanok: Fundusz Naukowy, 1889, s. 64.
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 76.
  6. ↑ Imieniny. W: Stefan Stefański: Kartki z niedawnej przeszłości Sanoka. Sanok: 1993, s. 69.
  7. ↑ Stefan Stefański. Kartki z niedawnej przeszłości Sanoka. Imieniny. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 5 (404), s. 6, 10-20 lutego 1987. 
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C.K. Gimnazyum w Jaśle za rok szkolny 1896 s.21 i s.34.
  9. ↑ Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 117.
  10. ↑ Adam Szczupak: Jozafat Kocyłowski – greckokatolicki biskup przemyski wobec dwóch totalitaryzmów 1939–1947.
  11. ↑ a b Коцило́вський Йосафа́т w: Енциклопедія історії України: Т. 5. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2008, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2, s. 246.
  12. ↑ a b Grzegorz Motyka Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”: konflikt polsko-ukraiński 1943-1947, s. 394–398.
  13. ↑ „Szef WUBP w Rzeszowie kapitan Tomasz Wiśniewski skarżył się: Bydlę to wywiezione do ZSRS, nie wiem jakim prawem powróciło do Polski. Chodzi po ulicach z rozwianą brodą i nastawia Ukraińców, że instrukcja mówi, iż wyjazd jest dobrowolny Grzegorz Motyka: „Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”: konflikt polsko-ukraiński 1943-1947, s. 395.
  14. ↑ a b c Коцило́вський Йосафа́т w: Енциклопедія історії України: Т. 5. Редкол.: В. А. Смолій (голова) та ін. НАН України. Інститут історії України. – Київ 2008, Wyd. «Наукова думка». ISBN 966-00-0632-2, s. 246.
  15. ↑ ks. Kazimierz Sowa: Trzy papieskie lekcje. Gość Niedzielny, 2001. [dostęp 2021-01-07].
  16. ↑ Homilia podczas Mszy św. w obrządku bizantyjsko-ukraińskim i beatyfikacji. Lwów (hipodrom), 27.06. 2001. Opoka.pl. [dostęp 2021-01-08].

Bibliografia, linki

Linki zewnętrzne

Greckokatoliccy biskupi przemyscy

Media użyte na tej stronie

Szczątki błogosławionego Jozafata Kocylowskiego..JPG
Autor: Kosar, Licencja: CC BY-SA 3.0
Stryj. Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny, gdzie są przechowywane szczątki błogosławionego Kościoła katolickiego Jozafata Kocylowskiego.
Jozafat Kocyłowski.png
Błogosławiony Jozafat Kocyłowski
Kocylovski NKVD.jpg
Josaphat Kotsylovsky Ukr. Йосафа́т Коцило́вський (1876-1947) - Ukrainian Greek-Catholic Church bishop who suffered religious persecution and was martyred by the Soviet Government.