Juan Carlos Corazzo

Juan Carlos Corazzo

Data i miejsce urodzenia	14 grudnia 1907 Montevideo
Pozycja	prawy pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1920–? Democracia ?-1925 Montevideo Wanderers 1925–1931 Sud América Montevideo 1931–1932 Racing Club de Avellaneda 1932–1937 CA Independiente blisko 200 (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole Urugwaj
Kariera trenerska
Lata Drużyna Defensor Sporting Urugwaj

Juan Carlos Corazzo (ur. 14 grudnia 1907, zm. 12 stycznia 1986) – piłkarz urugwajski o przydomku Niño, środkowy pomocnik. Później trener. Dziadek Diego Forlána.

Kariera piłkarska

Corazzo urodził się w Montevideo, w dzielnicy Barrio Reus. Już w 1920 roku zaczął grać w piłkę w miejscowym klubiku o nazwie Democracia – ponieważ tak wcześnie zaczął uprawiać futbol, zyskał sobie przydomek Niño, czyli dziecko. Po krótkiej grze w Wanderers w 1925 przeszedł do klubu Sud América, w którym występował do 1931 roku.

Grał w reprezentacji Urugwaju – był w kadrze zarówno przed Igrzyskami w 1928 jak i przed mistrzostwami w 1930.

W 1931 przeniósł się do Argentyny, gdzie początkowo niezbyt udanie grał w Racingu. W końcu w 1932 przeszedł do CA Independiente, szybko stając się podstawowym graczem klubu. W Independiente przebywał do 1937 i rozegrał w jego barwach blisko 200 meczów ligowych.

Kariera trenerska

Po powrocie z Argentyny do Urugwaju Corazzo przeszedł kursy trenerskie i został trenerem klubu Defensor.

Odniósł znaczące sukcesy jako trener reprezentacji Urugwaju, którą po raz pierwszy prowadził podczas Copa América 1955, jednak bez powodzenia, gdyż Urugwaj zajął dopiero 4. miejsce – za Argentyną, Chile i Peru. Ponownie objął pieczę nad drużyną narodową po kompromitującym występie w Copa América 1959. Jeszcze w tym samym roku rozegrany został w Ekwadorze kolejny turniej Copa América. Tym razem Urugwaj prowadzony przez nowego trenera grał znakomicie i zdobył mistrzostwo Ameryki Południowej.

Stał na czele reprezentacji podczas finałów mistrzostw świata w 1962 roku, gdzie jednak Urugwaj odpadł już w fazie grupowej.

Kolejny raz przejął pieczę nad reprezentacją Urugwaju po mistrzostwach świata w 1966 roku. Znakomicie przygotował drużynę na turniej Copa América 1967, który wygrał zdobywając po raz drugi tytuł mistrza Ameryki Południowej.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 8): Herosi Mundiali, Wydawnictwo GiA, Katowice 1993, ISBN 83-900227-6-3, str. 48
• Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI (Tom 13): Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 129

Linki zewnętrzne

• RSSSF – reprezentacja Urugwaju w finałach mistrzostw świata
• RSSSF – Urugwaj w eliminacjach do finałów mistrzostw świata