Juan Carlos Ferrero
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1980 |
| Wzrost | 182 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1998 |
| Zakończenie kariery | październik 2012 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 16 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (8 września 2003) |
| Australian Open | SF (2004) |
| Roland Garros | W (2003) |
| Wimbledon | QF (2007, 2009) |
| US Open | F (2003) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 198 (3 lutego 2003) |
| Australian Open | 1R (2004, 2005) |
| Wimbledon | 1R (2002, 2003) |
| US Open | 1R (2006) |
Juan Carlos Ferrero Donat (ur. 12 lutego 1980 w Ontinyencie) – hiszpański tenisista i trener tenisa.
W zawodowym gronie tenisistów zadebiutował w 1998 roku. Ostatni mecz w karierze rozegrał 22 października 2012 roku w Walencji przegrywając w 1 rundzie z Nicolásem Almagro.
Hiszpan jest zwycięzcą French Open 2003 w grze pojedynczej. W tym samym roku został ponadto finalistą US Open, a rok wcześniej Tennis Masters Cup. W pozostałych turniejach wielkoszlemowych dochodził co najmniej do ćwierćfinału. Łącznie w singlu zwyciężył w 16 zawodach rangi ATP World Tour i 18 razy był uczestnikiem finałów.
W latach 2000, 2004 i 2009 zdobył wraz z reprezentacją Hiszpanii Puchar Davisa, a podczas edycji rozgrywek z 2003 i 2012 osiągał finał.
Dnia 8 września 2003 roku został sklasyfikowany na 1. miejscu w rankingu ATP. Na szczycie listy utrzymywał się w sumie przez 8 tygodni.
Kariera tenisowa
W gronie juniorów doszedł w 1998 do finału French Open, ulegając 6:4, 4:6, 3:6 Fernando Gonzálezowi. W tym samym roku rozpoczął zawodowe występy w tenisie.
W 1999 otrzymał nagrodę Newcomer of the Year, za awans w ciągu roku o 302. pozycje, na miejsce nr 42. Wygrał swój pierwszy singlowy tytuł rangi ATP World Tour, na Majorce po pokonaniu w finale Àlexa Corretji.
Podczas sezonu 2000 osiągnął 2 finały, w Dubaju i Barcelonie. W imprezach wielkoszlemowych doszedł do półfinału French Open, eliminując m.in. w ćwierćfinale Àlexa Corretję. We wrześniu zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney, gdzie awansował do ćwierćfinału, w którym poniósł porażkę z Arnaudem Di Pasquale[1]. Ferrero zadebiutował również w reprezentacji Hiszpanii w Pucharze Davisa przyczyniając się do zdobycia pierwszego dla kraju tytułu[2]. Wystąpił w ćwierćfinale przeciwko Rosji, w półfinale ze Stanami Zjednoczonymi oraz w finale z Australią. Zagrał w tej edycji w 5 meczach, wszystkie wygrywając.
Kolejne 4 tytuły wygrał w 2001, a także uczestniczył w 2 finałach. Jednym ze zwycięstw Ferrera jest impreza ATP Masters Series w Rzymie. Podczas sezonu gry na kortach ziemnych miał serię 16 meczów bez porażki, którą zakończył Albert Portas w finale turnieju ATP Masters Series w Hamburgu[3]. Ponownie Ferrero osiągnął półfinał French Open, a na koniec roku zakwalifikował się do zawodów Tennis Masters Cup, z których odpadł w półfinale. Sezon zakończył jako 5. tenisista w rankingu ATP.
W 2002 roku tenisista hiszpański został mistrzem 2 turniejów, w tym zawodów ATP Masters Series w Monte Carlo. Największy w sezonie sukces odniósł w Paryżu podczas French Open, docierając do finału po pokonaniu m.in. Andre Agassiego i Marata Safina. Spotkanie o tytuł przegrał 1:6, 0:6, 6:4, 3:6 z Albertem Costą[4]. W listopadzie został finalistą Tennis Masters Cup ulegając 5:7, 5:7, 6:2, 6:2, 4:6 Lleyonowi Hewittowi[5]. Ferrero ukończył 2002 rok jako 4. tenisista na świecie.
Największy w karierze sukces Ferrero odniósł w czerwcu 2003 triumfując we French Open. W półfinale wyeliminował broniącego tytuł Alberta Costę, a w finale wynikiem 6:1, 6:3, 6:2 Martina Verkerka[6][7]. Hiszpan został także wicemistrzem US Open, w ćwierćfinale pokonując mistrza z 2002, Lleytona Hewitta, i w półfinale Andre Agassiego[8]. Pojedynek finałowy przegrał z Andym Roddickiem. Ferrero został także ćwierćfinalistą Australian Open i doszedł do 4 rundy Wimbledonu, ustanawiając swój najlepszy wynik 20 zwycięstw w zawodach wielkoszlemowych w karierze[9]. Oprócz sukcesu we French Open został zwycięzcą 3 innych imprez, w tym ATP Masters Series w Monte Carlo i Madrycie (korty twarde w hali). Z turnieju Tennis Masters Cup odpadł po meczach grupowych. Po zakończeniu US Open Hiszpan został liderem rankingu zajmując tę pozycję przez 8 tygodni, natomiast sezon zakończył jako nr 3. w klasyfikacji ATP z 67 zwycięskimi meczami na koncie[9]. Reprezentując swój kraj w Pucharze Davisa awansował z zespołem do finału, w którym Hiszpanie przegrali 1:3 z Australią. Ferrero poniósł 5–setowe porażki z Lleytonem Hewittem i Markiem Philippoussisem.
Najlepszy wielkoszlemowy rezultat w sezonie 2004 Ferrero ustanowił podczas Australian Open, awansując do półfinału, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Został finalistą 1 turnieju, halowej imprezy w Rotterdamie. Kilkakrotnie w ciągu roku leczył kontuzje, np. przed French Open urazy nadgarstka i żeber[9]. W paryskim turnieju startował nie w pełni przygotowany, przez co odpadł z rywalizacji w 2 rundzie[10]. Hiszpan zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, ponosząc porażkę w 2 rundzie. Na koniec roku sklasyfikowano go na 31. miejscu rankingu ATP. W sezonie tym po raz drugi w karierze zdobył z reprezentacją Puchar Davisa. Hiszpanie triumfowali 3:2 ze Stanami Zjednoczonymi w finale, a Ferrero przegrał mecz deblowy partnerując Tommyemu Robredo. W ćwierćfinałowej rywalizacji z Holandią Frerrero wywalczył 2 punkty, a w półfinale przeciwko Francji 1 punkt.
Rok 2005 Hiszpan zakończył na 17. miejscu w rankingu, zostając finalistą turniejów w Barcelonie i Wiedniu. Awansował także do półfinału zawodów ATP Masters Series w Monte Carlo. Pomógł także reprezentacji narodowej pozostać w najwyższej klasie rozgrywkowej Pucharu Davisa, wygrywając decydujący punkt w barażach przeciwko Włochom[11].
Swój najlepszy wynik w 2006 roku tenisista hiszpański ustanowił latem podczas turnieju ATP Masters Series w Cincinnati, osiągając finał. Wyeliminował 3 tenisistów z czołowej dziesiątki rankingu, Jamesa Blake (nr 5.), Rafaela Nadala (wicelider), Tommyego Robredo (nr 7.)[9]. Pojedynek o tytuł przegrał 3:6, 4:6 z Andym Roddickiem.
W sezonie 2007 najlepsze wyniki Ferrero osiągnął na kortach ziemnych, awansując w lutym do finału w Costa do Sauípe i półfinału w Acapulco. W kwietniu dotarł do półfinału ATP Masters Series w Monte Carlo. Po raz pierwszy w karierze awansował do ćwierćfinału Wimbledonu, ulegając w 4 setach Rogerowi Federerowi[12].
W 2008 roku awansował na początku sezonu do finału w Auckland i 4 rundy Australian Open. Potem u Hiszpana pojawiły się problemy zdrowotne. Ze względu na uraz nogi poddał mecz 1 rundy French Open, a na Wimbledonie przez kontuzję ścięgna udowego pojedynek 2 rundy[13][14]. Na US Open nie wystartował przez problemy z ramieniem[9]. Powrócił do rywalizacji pod koniec września, do końca roku dochodząc do ćwierćfinałów w Pekinie i Lyonie.
W kwietniu 2009 roku Hiszpan zwyciężył w Casablance, triumfując w imprezie ATP World Tour po raz pierwszy od października 2003, gdy był najlepszy w Madrycie[15]. Ponadto został finalistą zawodów w Umagu. W czerwcu wgrał 400 mecz w karierze, na trawiastych kortach w Londynie[9]. Doszedł również po raz drugi do ćwierćfinału Wimbledonu, ulegając Andyemu Murrayowi. Wspólnie z reprezentacją odniósł zwycięstwo w Pucharze Davisa, mimo że w finałowej rundzie z Czechami nie zagrał. Wywalczył za to decydujący punkt w ćwierćfinale z Niemcami i wygrał 1 punkt w półfinale z Izraelem[16].
Ferrero w 2010 roku został mistrzem 3 turniejów, w lutym w Costa do Sauípe i Buenos Aires i w sierpniu w Umagu. Zagrał jeszcze przegrany finał w Acapulco. W zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo doszedł do ćwierćfinału. Osiągnął też serię 14 meczów bez porażki, na podłożu ziemnym[9]. W październiku poddał się operacji lewego kolana i prawego nadgarstka[9].
Przedłużająca się rehabilitacja sprawiła, że Hiszpan do gry wrócił w kwietniu na turniej w Barcelonie, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Na początku maja zagrał w Madrycie, odpadając w 1 rundzie, a potem nie grał przez 2 miesiące przez odnowione urazy z sezonu 2010[17]. Powrócił w lipcu na zawody w Stuttgarcie odnosząc tam końcowe zwycięstwo, po finale z Pablem Andújarem. W sierpniu doszedł do półfinału w Umagu. Ponadto zagrał na US Open docierając do 4 rundy, w której uległ Janko Tipsareviciowi.
W roku 2012 został finalistą Pucharu Davisa. W finale nie zagrał, jednak zdobył punkt dla reprezentacji w 1 rundzie z Kazachstanem. We wrześniu Ferrero poinformował, że sezon 2012 to ostatni w jego karierze, a finałowym turniejem jaki rozegra będą październikowe zawody w Walencji[18]. Z imprezy tej odpadł w 1 rundzie pokonany przez Nicolása Almagro[19].
Styl gry Ferrero opierał się na mocnych uderzeniach z linii końcowej, rzadziej decydował się na atak przy siatce. Szczupły, o dobrej kondycji, szybko poruszał się po korcie, a także dysponował bardzo mocnym forhendem[20]. Najsłabszym elementem w grze Hiszpana był return.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (16–18)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 20 października 1999 | Majorka | Ceglana |  Àlex Corretja | 2:6, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 1. | 13 lutego 2000 | Dubaj | Twarda |  Nicolas Kiefer | 5:7, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 2. | 30 kwietnia 2000 | Barcelona | Ceglana |  Marat Safin | 3:6, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 3 marca 2001 | Dubaj | Twarda | Marat Safin | 6:2, 3:1 krecz |
| Zwycięzca | 3. | 15 kwietnia 2001 | Estoril | Ceglana | Félix Mantilla | 7:6(3), 4:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 29 kwietnia 2001 | Barcelona | Ceglana | Carlos Moyá | 4:6, 7:5, 6:3, 3:6, 7:5 |
| Zwycięzca | 5. | 13 maja 2001 | Rzym | Ceglana |  Gustavo Kuerten | 3:6, 6:1, 2:6, 6:4, 6:2 |
| Finalista | 3. | 20 maja 2001 | Hamburg | Ceglana | Albert Portas | 6:4, 2:6, 6:0, 6:7(5), 5:7 |
| Finalista | 4. | 15 lipca 2001 | Gstaad | Ceglana |  Jiří Novák | 1:6, 7:6(5), 5:7 |
| Zwycięzca | 6. | 21 kwietnia 2002 | Monte Carlo | Ceglana | Carlos Moyá | 7:5, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 5. | 9 czerwca 2002 | French Open, Paryż | Ceglana | Albert Costa | 1:6, 0:6, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 6. | 28 lipca 2002 | Kitzbühel | Ceglana | Àlex Corretja | 4:6, 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 7. | 29 września 2002 | Hongkong | Twarda | Carlos Moyá | 6:3, 1:6, 7:6(4) |
| Finalista | 7. | 17 listopada 2002 | Szanghaj | Twarda (hala) |  Lleyton Hewitt | 5:7, 5:7, 6:2, 6:2, 4:6 |
| Finalista | 8. | 11 stycznia 2003 | Sydney | Twarda |  Lee Hyung-taik | 6:4, 6:7(6), 6:7(4) |
| Zwycięzca | 8. | 20 kwietnia 2003 | Monte Carlo | Ceglana |  Guillermo Coria | 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 4 maja 2003 | Walencja | Ceglana |  Christophe Rochus | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 8 czerwca 2003 | French Open, Paryż | Ceglana |  Martin Verkerk | 6:1, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 9. | 7 września 2003 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Andy Roddick | 3:6, 6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 10. | 28 września 2003 | Bangkok | Twarda (hala) | Taylor Dent | 3:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 11. | 19 października 2003 | Madryt | Twarda (hala) |  Nicolás Massú | 6:3, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 11. | 22 lutego 2004 | Rotterdam | Twarda (hala) | Lleyton Hewitt | 7:6(1), 5:7, 4:6 |
| Finalista | 12. | 24 kwietnia 2005 | Barcelona | Ceglana | Rafael Nadal | 1:6, 6:7(4), 3:6 |
| Finalista | 13. | 16 października 2005 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Ivan Ljubičić | 2:6, 4:6, 6:7(5) |
| Finalista | 14. | 20 sierpnia 2006 | Cincinnati | Twarda | Andy Roddick | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 15. | 18 lutego 2007 | Costa do Sauípe | Ceglana | Guillermo Cañas | 6:7(4), 2:6 |
| Finalista | 16. | 12 stycznia 2008 | Auckland | Twarda | Philipp Kohlschreiber | 6:7(4), 5:7 |
| Zwycięzca | 12. | 12 kwietnia 2009 | Casablanca | Ceglana |  Florent Serra | 6:4, 7:5 |
| Finalista | 17. | 2 sierpnia 2009 | Umag | Ceglana | Nikołaj Dawydienko | 3:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 13. | 14 lutego 2010 | Costa do Sauípe | Ceglana |  Łukasz Kubot | 6:1, 6:0 |
| Zwycięzca | 14. | 21 lutego 2010 | Buenos Aires | Ceglana | David Ferrer | 5:7, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 18. | 27 lutego 2010 | Acapulco | Ceglana | David Ferrer | 3:6, 6:3, 1:6 |
| Zwycięzca | 15. | 1 sierpnia 2010 | Umag | Ceglana |  Potito Starace | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 17 lipca 2011 | Stuttgart | Ceglana | Pablo Andújar | 6:4, 6:0 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||
| Australian Open | – | 3R | 2R | – | QF | SF | 3R | 3R | 2R | 4R | 1R | 1R | – | 1R | 0 / 11 | 20–11 |
| French Open | – | SF | SF | F | W | 2R | 3R | 3R | 3R | 1R | 2R | 3R | – | 2R | 1 / 12 | 34–11 |
| Wimbledon | – | – | 3R | 2R | 4R | 3R | 4R | 3R | QF | 2R | QF | 1R | – | 1R | 0 / 11 | 22–11 |
| US Open | 1R | 4R | 3R | 3R | F | 2R | 1R | 2R | 1R | – | 4R | 3R | 4R | – | 0 / 12 | 23–12 |
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 3 | 1 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 3 | 1 / 46 | N/A |
| Bilans spotkań | 0–1 | 10–3 | 10–4 | 9–3 | 20–3 | 9–4 | 7–4 | 7–4 | 7–4 | 4–3 | 8–4 | 4–4 | 3–1 | 1–3 | N/A | 99–45 |
| ATP World Tour Finals | ||||||||||||||||
| ATP World Tour Finals | – | – | SF | F | RR | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 0 / 3 | 5–7 |
| ATP World Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||
| Indian Wells | – | 1R | 1R | 1R | 2R | – | 2R | 3R | 4R | 4R | – | 3R | – | – | 0 / 9 | 8–9 |
| Miami | – | 2R | 4R | 3R | 3R | – | 4R | 2R | 2R | 3R | – | 4R | – | – | 0 / 9 | 10–9 |
| Monte Carlo | – | QF | 2R | W | W | 1R | SF | 3R | SF | 3R | – | QF | – | – | 2 / 10 | 31–8 |
| Stuttgart/Madryt | – | 2R | 2R | QF | W | 2R | 1R | 2R | 3R | – | 2R | – | 1R | 1R | 1 / 11 | 10–10 |
| Rzym | – | 3R | W | 2R | SF | – | – | 1R | 2R | 3R | – | 1R | – | 3R | 1 / 9 | 18–8 |
| Montreal/Toronto | – | 3R | QF | 2R | 3R | 1R | 3R | 2R | 1R | – | 3R | – | 1R | – | 0 / 10 | 13–10 |
| Cincinnati | – | 1R | 2R | SF | 2R | 2R | 2R | F | 3R | – | 1R | – | 1R | – | 0 / 10 | 15–10 |
| Szanghaj | Nie ATP World Tour Masters 1000 | 1R | – | 3R | – | 0 / 2 | 2–2 | |||||||||
| Paryż | 2R | SF | 3R | 2R | 3R | – | 3R | – | 1R | – | – | – | 1R | – | 0 / 8 | 7–8 |
| Hamburg | – | 2R | F | 1R | – | – | 3R | 3R | 3R | – | Nie Masters 1000 | 0 / 6 | 12–6 | |||
| Wygrane turnieje | 0 / 1 | 0 / 9 | 1 / 9 | 1 / 9 | 2 / 8 | 0 / 4 | 0 / 8 | 0 / 8 | 0 / 9 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 5 | 0 / 2 | 4 / 84 | N/A |
| Bilans spotkań | 1–1 | 11–9 | 19–8 | 15–8 | 21–6 | 1–4 | 14–8 | 11–8 | 13–9 | 7–4 | 3–4 | 6–4 | 2–5 | 2–2 | N/A | 126–80 |
| Ranking na koniec sezonu | ||||||||||||||||
| 42 | 12 | 5 | 4 | 3 | 31 | 17 | 23 | 24 | 55 | 23 | 29 | 50 | 213 | N/A | ||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Kariera trenerska
Od lipca 2017 do lutego 2018 Ferrero był trenerem Alexandra Zvereva, który w tym czasie wygrał jeden tytuł ATP World Tour Masters 1000 oraz sezon 2017 zakończył na 4. miejscu w rankingu ATP[21]. Od września 2018 jest trenerem Carlosa Alcaraza[22]. Ferrero prowadzi również własną akademię JC Ferrero Tennis Academy.
Przypisy
- ↑ Juan Carlos Ferrero – olympic results (ang.). sports-reference.com, 4 września 2006. [dostęp 2017-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 lipca 2009)].
- ↑ Spain Wins First Davis Cup Title (ang.). W: staff [on-line]. cbsnews.com, 8 grudnia 2000. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Portas triumphs in five-set thriller (ang.). bbc.co.uk, 20 maja 2001. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Gamewatch: Costa v Ferrero (ang.). bbc.co.uk, 9 czerwca 2002. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Champion Hewitt proves his class (ang.). bbc.co.uk, 17 listopada 2002. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Ferrero sees off Costa (ang.). bbc.co.uk, 6 czerwca 2003. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Ferrero claims French crown (ang.). bbc.co.uk, 8 czerwca 2003. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Ferrero sets up Agassi test (ang.). bbc.co.uk, 5 września 2003. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ a b c d e f g h Juan Carlos Ferrero – Year by Year, ATP Tour [dostęp 2022-05-31] (ang.).
- ↑ Andrew Baker: Painful exit for Ferrero (ang.). telegraph.co.uk, 28 maja 2004. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Double upset in Davis Cup semis (ang.). bbc.co.uk, 26 września 2005. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Sam Lyon: Federer-Ferrero as it happened (ang.). bbc.co.uk, 6 lipca 2007. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Richard Aikman: Masterful Nadal sweeps past Bellucci (ang.). theguardian.com, 28 maja 2008. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Djokovic sent home by Safin in Wimbledon’s second round (ang.). espn.com, 26 czerwca 2008. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Hewitt wins clay title in Houston (ang.). bbc.co.uk, 14 kwietnia 2009. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Ferrero rescues Spain, Croatia sees off US (ang.). abc.net.au, 12 lipca 2009. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Ferrero wins Mercedes Cup in Stuttgart (ang.). W: Associated Press [on-line]. sports.ndtv.com, 18 lipca 2011. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Juan Carlos Ferrero to retire from tennis after Valencia Open, „BBC Sport”, 12 września 2012 [dostęp 2018-03-06] (ang.).
- ↑ Robert Pałuba: ATP Walencja: Pożegnanie Ferrero, Tsonga i Tipsarević uciekają do Paryża (pol.). sportowefakty.wp.pl, 23 października 2012. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Roland Garros: Triumf Ferrero (pol.). eurosport.onet.pl, 8 czerwca 2003. [dostęp 2017-01-02].
- ↑ Wirtualna Polska Media, Koniec współpracy Alexandra Zvereva i Juana Carlosa Ferrero. Przyczyną – nieprofesjonalny tryb życia Niemca – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 lutego 2018 [dostęp 2018-02-27] (pol.).
- ↑ Shah Vatsal, Carlos Alcaraz’s Coach Juan Carlos Ferrero Explains the Reason Behind His Foundation, Essentially Sports, 5 czerwca 2022 [dostęp 2022-05-31] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
.svg)
Autor: Sergio Ruiz, Licencja: CC BY 2.0
Almagro - Ferrero Partido en beneficio de los damnificados por el terremoto en Lorca