 | Juan Carlos Ortega |
|
| Pełne imię i nazwisko | Juan Carlos Ortega Orozco |
| Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1967
Atotonilco el Alto |
| Wzrost | 178 cm |
| Pozycja | pomocnik |
| Kariera seniorska |
|---|
|
| Kariera reprezentacyjna |
|---|
|
| Kariera trenerska |
|---|
|
Juan Carlos Ortega Orozco (ur. 19 marca 1967 w Atotonilco el Alto) – meksykański piłkarz występujący na pozycji pomocnika, obecnie trener. Jego brat Rafael Ortega jest wieloletnim szefem usług medycznych tego klubu.
Kariera klubowa
Ortega jest wychowankiem akademii juniorskiej klubu Chivas de Guadalajara, do którego seniorskiej drużyny został włączony jako dwudziestolatek przez szkoleniowca Alberto Guerrę. W meksykańskiej Primera División zadebiutował 13 września 1987 w wygranym 3:0 meczu z Irapuato, natomiast premierowego gola w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelił 6 lutego 1988 w konfrontacji z tym samym rywalem, również wygranej 3:0. Nie potrafił sobie jednak wywalczyć miejsca w pierwszym składzie i po upływie dwóch lat, nie odnosząc żadnych sukcesów, został ściągnięty przez Guerrę do mniej utytułowanego rywala zza miedzy – Universidadu de Guadalajara. Tam miał pewniejszą pozycję w ekipie i częściej pojawiał się na ligowych boiskach, a ponadto zdołał zanotować pierwsze osiągnięcia w profesjonalnej karierze; podczas rozgrywek 1989/1990 zdobył wicemistrzostwo Meksyku, natomiast w sezonie 1990/1991 wywalczył krajowy puchar – Copa México.
Latem 1993 Ortega przeszedł do zespołu Tigres UANL z siedzibą w mieście Monterrey, gdzie w podstawowym składzie występował przez kolejne dwa sezony, po czym podpisał umowę z Club León, w którego barwach spędził z kolei rok, również bez osiągnięć. W późniejszym czasie powrócił do drużyny Tigres, występującej już w drugiej lidze, lecz dzięki jego pomocy zwyciężyła ona zarówno w jesiennych rozgrywkach Invierno 1996, jak i wiosennych Verano 1997, powracając do Primera División po zaledwie roku nieobecności. Po awansie występował jeszcze w Tigres przez dwanaście miesięcy, by później zostać zawodnikiem drugoligowego Correcaminos UAT z miasta Ciudad Victoria. Barwy tego klubu reprezentował bez większych sukcesów podczas następnych trzech lat. W styczniu 2002 zasilił zespół Bachilleres de Guadalajara, również występujący w rozgrywkach drugoligowych, a po upływie pół roku został graczem CD Tapatío, filii jego macierzystego Chivas de Guadalajara, gdzie w wiosennym sezonie Verano 2003 jako podstawowy piłkarz dotarł do dwumeczu finałowego Primera División A. Bezpośrednio po tym sukcesie, w wieku 36 lat, zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.
Kariera reprezentacyjna
W 1987 roku Ortega został powołany przez trenera Jesúsa del Muro do reprezentacji Meksyku U-17 na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Kanadzie. Tam wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach, z czego w dwóch od pierwszej minuty, ani razu nie wpisując się na listę strzelców, natomiast jego kadra zanotowała w nich zwycięstwo, remis i porażkę, kończąc swój udział w turnieju już w fazie grupowej.
Kariera trenerska
Od razu po zakończeniu kariery piłkarskiej Ortega rozpoczął pracę w roli szkoleniowca, znajdując zatrudnienie na stanowisku asystenta trenera w Chivas de Guadalajara. W latach 2003–2009 współpracował na tym stanowisku kolejno z Hansem Westerhofem, Benjamínem Galindo, Xabierem Azkargortą, José Manuelem de la Torre, Efraínem Floresem, Omarem Arellano i Paco Ramírezem. W tym czasie osiągnął z Chivas sukcesy takie jak mistrzostwo Meksyku (Clausura 2006), dwukrotnie półfinał Copa Libertadores (2005 i 2006), półfinał Copa Sudamericana (2008) czy mistrzostwo InterLigi (2009). Ponadto w sierpniu 2005 po odejściu Galindo tymczasowo poprowadził drużynę w dwóch ligowych spotkaniach. W latach 2009–2013 pracował natomiast w Meksykańskim Związku Piłki Nożnej, początkowo jako koordynator techniczno-taktyczny reprezentacji, a później jako dyrektor generalny kadr juniorskich. W tej roli wziął udział w wielu turniejach międzynarodowych, również odnosząc kilka prestiżowych sukcesów – mistrzostwo świata U-17 (2011), trzecie miejsce Mistrzostw Świata U-20 (2011), triumf w Turnieju w Tulonie (2012) i złoty medal Igrzysk Olimpijskich (2012).
W sierpniu 2013 Ortega zastąpił Benjamína Galindo na stanowisku pierwszego trenera Chivas de Guadalajara. Prowadził ją przez kolejne trzy miesiące, jednak nie potrafił odmienić słabej gry zespołu, notując zaledwie jedno zwycięstwo w dwunastu ligowych meczach. Po zakończeniu sezonu jego miejsce zajął José Luis Real, a on sam objął w klubie stanowisko dyrektora rozwoju sportowego, mając za zadanie koordynować pracę akademii juniorskiej i skautów.
Bibliografia
