Juan José Flores

Juan José Flores y Aramburu
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1800
Puerto Cabello

Data śmierci

1 października 1864

1. Prezydent Ekwadoru
Okres

od 13 maja 1830
do 10 września 1834

Następca

rządy rebeliantów

Prezydent Ekwadoru (dwie kadencje)
Okres

od 31 stycznia 1839
do 18 czerwca 1845

Poprzednik

Vicente Rocafuerte

Następca

José Joaquín de Olmedo

Juan José Flores y Aramburu (ur. 19 lipca 1800, zm. 1 października 1864) – ekwadorski polityk i generał pochodzenia wenezuelskiego, nazywany "założycielem Republiki".

Uczestnik walk o niepodległość Ekwadoru, 1822-1830 intendent w departamencie Quito w granicach Wielkiej Kolumbii, od 1830 przywódca ruchu separatystycznego w Ekwadorze, pierwszy prezydent suwerennej republiki (1830-1834 oraz 1839-1845), popierany przez konserwatystów. W 1832 zajął i przyłączył do Ekwadoru wyspy Galapagos. W przeprowadzonej próbie obalenia kierowanego przez niego rządu wśród spiskowców był Gabriel García Moreno przyszły dyktator Ekwadoru[1].

Przypisy

  1. ↑ Alan Axelrod, Charles Philips, Władcy tyrani dyktatorzy, Warszawa 2000, s.203,
Prezydenci Ekwadoru
od 1830
do 1905
od 1905
do 2000
od 2000

Coat of arms of Ecuador.svg

  • kursywa - pełniący obowiązki prezydenta

Media użyte na tej stronie

Flórez, Juan José.jpg
Autor: Banrepcultural, Licencja: CC BY 2.0
Foto No 149

Primer presidente del Ecuador, luego de la separación de la Gran Colombia. Nació en Puerto Cabello, Venezuela, en 1800. A los 15 años entró a las armas españolas, aunque más tarde pasó a las filas patrióticas. Sus dotes militares le permiten un vertiginoso ascenso, en 1824, como comandante general del ejército llega al Ecuador, donde desarrollara el resto de su carrera. En 1830, hace parte de los conspiradores que provocan la secesión del Ecuador y su declaración como Estado independiente. Flórez es elegido como el primer presidente. En 1831 intentó anexar a Cauca al Ecuador, pero fue derrotado por Obando y debilitado por revueltas internas. Se dedica entonces a conseguir la hegemonía militar en el Ecuador y fortalecer su gobierno, que será desde 1839 a 1851. Se ve obligado a exiliarse en Costa Rica. Regresa más tarde para tener una difícil relación con García Moreno, del que termina siendo aliado. Muere en 1864.

BIBLIOGRAFÍA

  • Ospina Vallejo, Joaquín, Diccionario biográfico y bibliográfico de Colombia, Bogotá, Editorial de Cromos, Editorial Aguila, 1927-1939, 3 v