Juan Martín del Potro
_(29749591592).jpg) | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 września 1988 | ||||||||||||
| Wzrost | 198 cm | ||||||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | ||||||||||||
| Status profesjonalny | 2005 | ||||||||||||
| Trener | Franco Davín (2008–2015) Sebastián Prieto (2017–) | ||||||||||||
| Gra pojedyncza | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 22 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 3 (13 sierpnia 2018) | ||||||||||||
| Australian Open | QF (2009, 2012) | ||||||||||||
| Roland Garros | SF (2009, 2018) | ||||||||||||
| Wimbledon | SF (2013) | ||||||||||||
| US Open | W (2009) | ||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||
| Wygrane turnieje | 1 | ||||||||||||
| Najwyżej w rankingu | 105 (29 maja 2009) | ||||||||||||
| Roland Garros | 1R (2006, 2007) | ||||||||||||
| Wimbledon | 1R (2007, 2008) | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
Juan Martín del Potro (ur. 23 września 1988 w Tandil) – argentyński tenisista.
Del Potro pierwszy mecz w profesjonalnym turnieju zagrał w sierpniu 2003, podczas zawodów ITF w Buenos Aires, ponosząc porażkę z Diegiem Cristínem. Status tenisisty zawodowego otrzymał w roku 2005, a w sezonie 2006 zagrał po raz pierwszy w imprezie rangi ATP Tour, w lutym w Viña del Mar.
Argentyńczyk jest mistrzem US Open 2009 w singlu. W każdym z pozostałych turniejów Wielkiego Szlema dochodził co najmniej do ćwierćfinału. Łącznie w konkurencji gry pojedynczej zwyciężył w 22 turniejach i przegrał w 12 finałach.
W grze podwójnej triumfował w 1 turnieju rangi ATP Tour.
Wspólnie z reprezentacją Argentyny zdobył Puchar Davisa 2016, po finale zakończonym wynikiem 3:2 z Chorwacją. Finalistą tych zawodów był podczas edycji z 2008 i 2011 roku.
Tenisista z Argentyny zdobył dwa medale igrzysk olimpijskich, brązowy w Londynie (2012) i srebrny w Rio de Janeiro (2016).
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 3. miejscu (13 sierpnia 2018), a w klasyfikacji gry podwójnej na 105. pozycji (29 maja 2009).
Początki
Juan Martín del Potro urodził się w argentyńskim Tandil w prowincji Buenos Aires. Ojciec Daniel del Potro trenował rugby i jest weterynarzem, natomiast matka Juana Martina, Patricia jest nauczycielką[1]. Ma młodszą siostrę Julietę. Del Potro zna hiszpański, angielski oraz częściowo włoski. Prócz tenisa Del Potro interesuje się piłką nożną i kibicuje argentyńskiemu Boca Juniors i włoskiemu Juventusowi[1]. W dzieciństwie poświęcał wiele czasu obu tym sportom, a włoski piłkarz o argentyńskim pochodzeniu Mauro Camoranesi pozostaje jego bliskim przyjacielem[2].
Przygodę z tenisem rozpoczął w wieku siedmiu lat pod okiem Marcelo Gómeza (który opiekował się również innymi tenisistami pochodzącymi z Tandil takimi jak: Juan Mónaco, Mariano Zabaleta czy Máximo González)[2]. Talent Del Potro został odkryty przez byłego włoskiego tenisistę Ugo Columbiniego, który towarzyszył mu od wczesnych etapów kariery i był jego agentem do 2013 roku[3].
Kariera
Sezony 2003–2005
W wieku 14 lat Del Potro otrzymał dzikie karty do trzech turniejów z serii ITF rozgrywanych w Buenos Aires. W każdym z nich odpadł w pierwszej rundzie. W tym samym roku zaczął startować w turniejach juniorskich.
W 2004 roku Del Potro wygrał swój pierwszy profesjonalny mecz w karierze w turnieju ITF w Buenos Aires w maju, gdzie pokonał rodaka Matiasa Niemiza. W tym samym roku dotarł ćwierćfinału turnieju ITF w brazylijskim Campinas. Prócz tego Del Potro osiągnął finały juniorskich imprez Argentina Cup i Campionati Internazionali D’Italia Junior.
Del Potro rozpoczął występy w 2005 roku od turnieju ITF juniorów Copa del Café (Puchar Kawy) w Kostaryce, w którym awansował do finału. Przegrał w nim z Robinem Haase. W cyklu juniorów startował do czerwca, ostatnie zawody rozgrywając podczas French Open, gdzie osiągnął ćwierćfinał. W styczniu został sklasyfikowany jako nr 3. rankingu ITF juniorów.
W roku 2005 otrzymał status profesjonalnego tenisisty łącząc w pierwszej części sezonu zawodowe starty z rozgrywkami juniorskimi. W kwietniu wygrał pierwszy turniej w gronie zawodowców, imprezę ITF w Santiago po pokonaniu Jorge Aguilara. Drugi tytuł w zawodach tej serii wywalczył ponownie w Santiago, tym razem eliminując w finale Thiaga Alvesa. Na początku maja Del Potro zwyciężył w Buenos Aires.
Od czerwca Argentyńczyk zaczął regularnie występować w turniejach rangi ATP Challenger Tour, począwszy w Reggio nell’Emilia. Na początku listopada triumfował w Montevideo po finale z Borisem Pašanskim. Sezon 2005 zakończył na 157. miejscu w klasyfikacji ATP.
Sezon 2006 – miejsce w TOP 100 na koniec roku
Startując w imprezach ATP Challenger Tour odniósł dwa turniejowe zwycięstwa, na początku kwietnia w Aguascalientes i na początku sierpnia w Segowii. W ćwierćfinale w Segowii był lepszy od Fernanda Verdasco (nr 27. ATP)[4].
W lutym wystartował po raz pierwszy w turnieju z cyklu ATP World Tour. W 1 rundzie w Viña del Mar pokonał Alberta Portasa następnie przegrywając z Fernando Gonzálezem.
Premierowy występ Argentyńczyka w drabince głównej zawodów Wielkiego Szlema miał miejsce na French Open, gdzie dostał się po przejściu kwalifikacji. W 1 rundzie uległ Juanowi Carlosowi Ferrero. W kolejnych tygodniach dotarł do ćwierćfinału turnieju ATP World Tour w Umagu ponosząc porażkę ze Stanislasem Wawrinką.
Pod koniec sierpnia zakwalifikował się do turnieju głównego US Open, w 1 rundzie odpadając z Alejandrem Fallą. Na początku października osiągnął 3 rundę rozgrywek w Tokio. Po zakończeniu zawodów, dnia 9 października po raz pierwszy znalazł się w czołowej setce rankingu ATP, na 99. miejscu[5].
Pierwszy start Del Potra w turniejach kategorii ATP Masters Series miał miejsce pod koniec października w Madrycie. Przechodząc eliminacje nie sprostał w 1 rundzie Joachimowi Johanssonowi. Następnie awansował do ćwierćfinału w Bazylei, gdzie wyeliminowany został przez Fernando Gonzáleza.
Sezon 2006 zakończył na 92. pozycji w zestawieniu ATP. Rozegrał 22 mecze w zawodach ATP World Tour, w których odniósł 10 zwycięstw[4].
Sezon 2007
.jpg)
Del Potro rozpoczął sezon od awansu do pierwszego w karierze półfinału turnieju ATP World Tour odbywającego się w Adelaide, w którym przegrał z Chrisem Guccione. Potem zadebiutował w Australian Open, odpadając w 2 rundzie poprzez krecz w piątym secie z Fernandem Gonzálezem.
11 lutego wystąpił w czwartym pojedynku meczu 1 rundy Pucharu Davisa przeciwko Austrii. Dzięki jego zwycięstwo Argentyńczycy zapewnili sobie awans do ćwierćfinału, a pokonał 7:6(4), 3:6, 6:4, 4:6, 6:2 Jürgena Melzera[6].
Na początku marca Argentyńczyk osiągnął 2 rundę w Indian Wells i 4 rundę Miami.
W kwietniu Argentyna, w składzie z Del Potem, odpadła w ćwierćfinale Pucharu Davisa ze Szwecją. Najpierw Del Poto przegrał w trzech setach z Robinem Söderlingiem, a potem pokonał Roberta Lindstedta[7].
Pod koniec maja wystąpił we French Open, w 1 rundzie ulegając Rafaelowi Nadalowi.
W swoim pierwszym występie na nawierzchni trawiastej Del Potro awansował do 2 rundy turnieju w Londynie ponosząc porażkę z Rafaelem Nadalem. Tydzień później wziął udział w rywalizacji w Nottingham dochodząc do ćwierćfinału, w którym przegrał z Ivo Karloviciem. W debiucie na kortach Wimbledonu pokonał w pierwszym meczu Davide Sanguinettiego, a w kolejnym odpadł z Rogerem Federerem.
Podczas US Open Series najdalej dotarł w singlu w rozgrywkach ATP Masters Series w Cincinnati, do 3 rundy po wcześniejszym wygraniu kwalifikacji. W lipcu triumfował w turnieju gry podwójnej w Indianapolis razem z Travisem Parrottem. W finale pokonali 3:6, 6:2, 10–6 Tejmuraza Gabaszwiliego i Ivo Karlovicia[4].
Na US Open 2007 wyeliminował Nicolasa Mahuta i Jürgena Melzera, w 3 rundzie ulegając Novakowi Đokoviciowi. Po zakończeniu turnieju został sklasyfikowany na 50. miejscu w rankingu ATP[5].
Pod koniec października osiągnął 3 rundę imprezy ATP Masters Series Madrycie. W 2 rundzie odniósł pierwsze zwycięstwo nad tenisistą z czołowej dziesiątki rankingu ATP, Tommym Robredo (nr 9. ATP), natomiast w kolejnym meczu został pokonany przez Davida Nalbandiana[4].
Rok 2007 zakończył na 44. miejscu na świecie.
Sezon 2008 – pierwsze tytuły rangi ATP World Tour i miejsce w TOP 10 na koniec roku
W sezonie 2008 Del Potro wygrał 4 turnieje rangi ATP World Tour i osiągnął między lipcem a wrześniem serię 23 wygranych meczów z rzędu[8]. Rok 2008 zakończył również jako najwyżej sklasyfikowany tenisista z Ameryki Południowej, na 9. miejscu.
Del Potro rozpoczął starty od przegranej w 1 rundzie turnieju w Adelaide. Następnie odpadł w 2 rundzie Australian Open przez krecz z Davidem Ferrerem. Do startów wrócił w marcu na zawody w Miami, gdzie poniósł porażkę w 2 rundzie.
Podczas turniejów rozgrywanych na nawierzchni ceglanej został ćwierćfinalistą pod koniec kwietnia w Monachium. Na French Open odpadł w 2 rundzie z Simone Bolellim.
Na kortach trawiastych awansował do półfinału w ’s-Hertogenbosch, gdzie pokonany został przez Davida Ferrera, oraz doszedł do 2 rundy Wimbledonu.
Dnia 13 lipca wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP World Tour, w Stuttgarcie po finale zakończonym wynikiem 6:4, 7:5 z Richardem Gasquetem[9]. Tydzień później zatriumfował w Kitzbühel nie tracąc seta, a w finale był lepszy od Jürgena Melzera. Trzeci kolejny tytuł wywalczył w Los Angeles, w finale pokonując najwyżej rozstawionego w imprezie Andy’ego Roddicka[10]. Czwarte mistrzostwo z rzędu zdobył Waszyngtonie zwyciężając w finale z Viktorem Troickim i stając się pierwszym tenisistą w historii, który cztery pierwsze tytuły wygrał w czterech kolejnych startach[11].
Na US Open Del Potro osiągnął pierwszy w karierze ćwierćfinał wielkoszlemowy oraz przedłużył swoją serię do 23 meczów bez porażki, którą zakończył Andy Murray[12].
We wrześniu wziął udział w półfinale Pucharu Davisa przeciwko Rosji. Wygrał oba swoje mecze singlowe najpierw pokonując Nikołaja Dawydienkę 6:1, 6:4, 6:2, a w piątym i zarazem decydującym o awansie do finału meczu Igora Andriejewa 6:4, 6:2, 6:1.
Na początku października Argentyńczyk został finalistą zawodów w Tokio, eliminując m.in. w ćwierćfinale Davida Ferrera (nr 5. ATP). O tytuł zmierzył się z Tomášem Berdychem ulegając Czechowi w dwóch setach[13]. Po zakończeniu turnieju Del Potro po raz pierwszy awansował do czołowej dziesiątki rankingu ATP, na pozycję nr 9.
Podczas halowych imprez w Madrycie, Bazylei i Paryżu najdalej doszedł do półfinału w Bazylei. W Madrycie odpadł w ćwierćfinale, a w Paryżu w 3 rundzie.
W listopadzie wystąpił w turnieju Tennis Masters Cup, z którego został wyeliminowany po meczach grupowych. Del Potro najpierw przegrał z Novakiem Đokoviciem, potem pokonał Jo-Wilfrieda Tsongę, a ostatni mecz zakończył porażką z Nikołajem Dawydienką.
W grudniu wziął udział w finałowej rundzie Pucharu Davisa przeciwko Hiszpanii. Przegrał swój pierwszy mecz z Feliciano Lópezem, a z drugiego wycofał się na skutek kontuzji uda[14]. Ostatecznie Hiszpania pokonała Argentynę 3:1.
Sezon 2009 – zwycięstwo w US Open
Pierwszy turniej w sezonie zagrał w Auckland, gdzie sięgnął po swój piąty zawodowy tytuł po zwycięstwie w finale 6:4, 6:4 nad Samem Querreyem[15]. Na Australian Open awansował do ćwierćfinału, w którym poniósł porażkę z Rogerem Federerem 3:6, 0:6, 0:6. W lutym wystartował w dwóch imprezach rozgrywanych w hali, w San Jose i Memphis dochodząc do ćwierćfinałów.
W marcu zagrał najpierw w Indian Wells osiągając ćwierćfinał, w którym przegrał z liderem rankingu ATP Rafaelem Nadalem. Tenisiści zmierzyli się ze sobą w następnym turnieju, w ćwierćfinale w Miami i tym razem zwycięzcą został Del Potro, który odrobił stratę podwójnego przełamania w ostatnim secie ostatecznie triumfując 6:4, 3:6, 7:6(3)[16]. Było to pierwsze zwycięstwo Del Potra nad Nadalem przy wcześniej doznanych 4 porażkach. Pomimo półfinałowej porażki z Andym Murrayem Argentyńczyk zdobył wystarczającą ilość punktów, by po raz pierwszy w karierze znaleźć się w czołowej piątce rankingu.
Starty na kortach ziemnych rozpoczął od turnieju w Monte Carlo, gdzie odpadł w 2 rundzie po przegranej z Ivanem Ljubičiciem. W Rzymie poniósł porażkę w ćwierćfinale z Novakiem Đokoviciem, a w Madrycie w półfinale z Rogerem Federerem. We French Open tenisista argentyński doszedł do pierwszego w karierze wielkoszlemowego półfinału, po drodze tracąc jednego seta w 4 rundzie z Jo-Wilfriedem Tsongą[17]. Del Potro został potem wyeliminowany przez Rogera Federera w pojedynku trwającym 3 godz. i 28 min. zakończonym wynikiem 6:3, 6:7(2), 6:2, 1:6, 4:6[18].
Udział na Wimbledonie zakończył po raz trzeci z rzędu na 2 rundzie, pokonany przez Lleytona Hewitta.
Na początku lipca zagrał w dwóch zwycięskich meczach singlowych przeciwko Czechom w ćwierćfinale Pucharu Davisa. Był lepszy od Ivo Minářa i Tomáša Berdycha, jednak to Czesi przeszli do dalszej rundy, triumfując w trzech pozostałych grach.
W sierpniu obronił tytuł mistrzowski w Waszyngtonie po finale zakończonym wynikiem 3:6, 7:5, 7:6(6) z Andym Roddickiem, zostając pierwszym zawodnikiem od czasu Andre Agassiego w 1999, któremu udało się zwyciężyć w Waszyngtonie w dwóch kolejnych edycjach turnieju[19]. W następnym tygodniu wziął udział w turnieju z cyklu ATP World Tour Masters 1000 w Montrealu, osiągając swój pierwszy finał w imprezie tej kategorii. Wyeliminował m.in. w ćwierćfinale Rafaela Nadala i w półfinale Andy’ego Roddicka 4:6, 6:2, 7:5[20]. W meczu finałowym uległ 7:6(4), 6:7(3), 1:6 Andy’emu Murrayowi. Z powodu przemęczenia zrezygnował ze startu w Cincinnati.
US Open Del Potro rozpoczął jako zawodnik rozstawiony z nr 6. Awansował do finału tracąc po drodze dwa sety, w 3 rundzie z Danielem Köllererem i ćwierćfinale z Marinem Čiliciem. W półfinale 6:2, 6:2, 6:2 wyeliminował Rafaela Nadala, a w spotkaniu o tytuł rywalem Argentyńczyka został Roger Federer. Del Potro dochodząc do wielkoszlemowego finału w Nowym Jorku został pierwszym tenisistą ze swojego kraju, który dokonał tej sztuki od French Open 2005, kiedy Mariano Puerta przeszedł półfinał z Nikołajem Dawydienką. Finał imprezy zakończył się po 4 godz. i 6 min. zwycięstwem Del Potra 3:6, 7:6(5), 4:6, 7:6(4), 6:2 nad Federerem, dzięki czemu stał się drugim mistrzem z Argentyny w tych zawodach od US Open 1977, a tytuł wygrał wówczas Guillermo Vilas[21]. Federer natomiast poniósł pierwszą porażkę w tym turnieju od 2003 roku i przegrał pierwszy mecz z Del Potrem po serii 6 kolejnych zwycięstw[22].
W połowie listopada został ćwierćfinalistą halowej imprezy w Paryżu, eliminując Marata Safina i Fernando Gonzáleza. Przeciwko Gonzálezowi obronił 7 meczboli w drugim secie, który następnie skreczował przez kontuzję nogi[23]. Pojedynek o półfinał Del Potro poddał przy stanie 0:4 Radkowi Štěpánkowi.
Ostatni w sezonie turniej tenisista argentyński rozegrał podczas ATP World Tour Finals. Mecze grupowe zakończył zwycięstwami z Fernandem Verdasco i Rogerem Federerem oraz porażką z Andym Murrayem. W półfinale był lepszy od Robina Söderlinga, jednak w finale nie sprostał Nikołajowi Dawydience przegrywając 3:6, 4:6.
Sezon 2009 zakończył na 5. miejscu w rankingu ATP.
Sezon 2010 – pierwsza operacja nadgarstka
Po raz pierwszy w sezonie 2010 Del Potro zagrał na Australian Open osiągając 4 rundę. W meczu 2 rundy z Jamesem Blake stoczył pięciosetową rywalizację zakończoną wynikiem 6:4, 6:7(3), 5:7, 6:3, 10:8, natomiast odpadł po porażce 7:5, 4:6, 5:7, 7:5, 3:6 z Marinem Čiliciem. Po tych zawodach nie zagrał aż do końca września w Bangkoku przez kontuzję prawego nadgarstka[24]. Dnia 4 maja przeszedł zabieg w Minnesocie, a w Buenos Aires przechodził rehabilitację[25]. W stolicy Tajlandii zagrał w 1 rundzie z Olivierem Rochusem przegrywając w dwóch setach, a następnie wystąpił w Tokio ulegając Feliciano Lópezowi. Po tej porażce Argentyńczyk zrezygnował ze startów do końca sezonu, który zakończył na 258. miejscu w rankingu ATP. Jako przyczynę swojej rezygnacji z udziału w pozostałej części sezonu podał potrzebę czasu na trening[26].
Sezon 2011 – powrót do TOP 20 rankingu ATP
.jpg)
Tenisista argentyński powrócił do rywalizacji w styczniu na turniej w Sydney przegrywając w 2 rundzie. Ten sam wynik uzyskał na Australian Open. W lutym awansował do dwóch półfinałów, w San Jose i Memphis, gdzie odpadał z późniejszymi triumfatorami imprez Fernandem Verdasco i Andym Roddickiem. Pod koniec tegoż miesiąca Del Potro został mistrzem zawodów w Delray Beach nie tracąc po drodze seta. W finale pokonał 6:4, 6:4 Janko Tipsarevicia dzięki czemu w notowaniu ATP z 28 lutego awansował ze 166. na 89. miejsce[27].
W marcu został półfinalistą turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells, gdzie nie sprostał Rafaelowi Nadalowi oraz doszedł do 4 rundy w Miami odpadając z Mardym Fishem.
Sezon na kortach ziemnych zaczął od startu w Estoril, wygrywając drugi tytuł w sezonie, w finale będąc lepszym od Fernanda Verdasco[28]. Podczas zawodów w Madrycie Argentyńczyk poddał walkowerem mecz 3 rundy z Rafaelem Nadalem przez uraz biodra[29]. Wrócił na korty wraz z rozpoczęciem French Open, wyeliminowany w 3 rundzie przez Novaka Đokovicia.
Na nawierzchni trawiastej Del Potro zagrał w dwóch turniejach, w Londynie i Wimbledonie odpadając w 3 i 4 rundzie. Po zakończeniu Wimbledonu ponownie klasyfikowany był w czołowej dwudziestce rankingu, na miejscu nr 19.
Podczas US Open Series Argentyńczyk został ćwierćfinalistą w Los Angeles oraz przegrywał w 2 rundach w Montrealu i Cincinnati. Na US Open uległ w 3 rundzie Gillesowi Simonowi.
Jesienią przyczynił się do awansu reprezentacji narodowej do finału Pucharu Davisa, po triumfie Argentyny 3:2 z Serbią. Najpierw wygrał z Janko Tipsareviciem, a potem z Novakiem Đokoviciem przez krecz Serba w drugim secie z powodu kontuzji pleców czym zapewnił swojemu krajowi udział w finale przeciwko Hiszpanii[30].
W turniejach rozgrywanych pod koniec października został finalistą w Wiedniu w finale zakończonym porażką z Jo-Wilfriedem Tsongą[31]. W swoim kolejnym starcie, w Walencji osiągnął półfinał, w którym przegrał z Marcelem Granollersem.
Po raz ostatni w sezonie zagrał w finale Pucharu Davisa w Sewilli na kortach ziemnych z Hiszpanią, która została mistrzem edycji 2011 po triumfie 3:1. Del Potro został pokonany pięciu setach przez Davida Ferrera i w czterech setach uległ Rafaelowi Nadalowi[32].
Rok 2011 zakończył jako 11. tenisista na świecie. Zgrał w sumie w 66 meczach odnosząc 48 zwycięstw. Otrzymał również nagrodę ATP kategorii ATP Comeback Player of the Year (powrót roku)[33].
Sezon 2012 – miejsce w TOP 10 na koniec sezonu i olimpijski brąz
W sezonie 2012 Del Potro zagrał w sumie 82 pojedynki i odniósł w nich 65 wygranych oraz był 7. tenisistą na koniec sezonu. Osiągnął 5 finałów, z których 4 wygrał.
W imprezach wielkoszlemowych został ćwierćfinalistą Australian Open, French Open i US Open, a na Wimbledonie dotarł do 4 rundy. Podczas Australian Open i French Open przegrywał z Rogerem Federerem, na paryskim turnieju wynikiem 6:3, 7:6(4), 2:6, 0:6, 3:6. Na Wimbledonie Del Potro uległ Davidowi Ferrerowi, a w Nowym Jorku Novakowi Đokoviciowi. W 4 rundzie US Open wyeliminował Andy’ego Roddicka dla którego był to ostatni mecz w karierze[34]. Bilans Argentyńczyka w Wielkim Szlemie wyniósł 15 zwycięstw przy 4 porażkach.
Startując w turniejach ATP World Tour Masters 1000 został półfinalistą w Madrycie na niebieskiej cegle, gdzie odpadł z Rogerem Federerem. Kolejny półfinał argentyński zawodnik uzyskał w Cincinnati pokonany przez Novaka Đokovicia. Awansował także do ćwierćfinału w Indian Wells, gdzie nie sprostał Federerowi.
Tytuły Del Potro zdobył w zawodach kategorii ATP World Tour 250 i ATP World Tour 500. Najpierw w lutym został finalistą w Rotterdamie, gdzie decydujący mecz wygrał Federer. Kolejny start Argentyńczyka miał miejsce w Marsylii, w której w finale wygrał z Michaëlem Llodrą. Na początku marca doszedł do półfinału w Dubaju, wyeliminowany przez Federera. Dwa miesiące później obronił mistrzostwo w Estoril po finale z Richardem Gasquetem, nie tracąc w turnieju seta. W październiku zwyciężył w Wiedniu i Bazylei. W pierwszym meczu imprezy w Austrii zagrał ponad 3 godz. mecz z Danielem Brandsem zakończonym wynikiem 6:7(5), 7:6(4), 7:6(6), a w finale był lepszym od Grega Žemlji[35]. Tytuł w Bazylei Del Potro wygrał 6:4, 6:7(5), 7:6(3) po finale z Rogerem Federerem[36].
Na koniec roku zakwalifikował się do ATP World Tour Finals, po raz pierwszy od 2009 roku. Mecze grupowe zakończył z dwoma zwycięstwami (w tym nad Federerem) i jedną porażką, a pojedynek o udział w finale przegrał z Novakiem Đokoviciem.
Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie wygrywając brązowy medal. W półfinale został wyeliminowany przez Rogera Federera (w sumie przegrał w roku 2012 ze Szwajcarem 6 meczów i w 2 triumfował) po 4 godz. i 30 min. w spotkaniu zakończonym wynikiem 3:6, 7:6(5), 19:17 dla Szwajcara[37]. Rozgrywka o brązowy medal między Del Potro a Novakiem Đokoviciem zakończyła się rezultatem 7:5, 6:4 na korzyść Argentyńczyka.
Del Potro grał również w sezonie w Pucharze Davisa. Najpierw wystąpił w ćwierćfinale przeciwko Chorwacji zwyciężając z Ivo Karloviciem i Marinem Čiliciem. Półfinałową rundę z Czechami Argentyńczycy przegrali 2:3, a Del Potro rozegrał jeden zwycięski mecz z Radkiem Štěpánkiem.
Sezon 2013 – awans na 5. miejsce na koniec roku
Juan Martín del Potro nie reprezentował Argentyny w Pucharze Davisa w sezonie 2013. Media podały do informacji, że przyczyną absencji Del Potra w zespole narodowym był konflikt z Davidem Nalbandianem[38].
Rok rozpoczął od udziału w Australian Open, odpadając w 3 rundzie po pięciu setach z Jérémym Chardy. W połowie lutego Del Potro bez straty seta zwyciężył w Rotterdamie, a w finale pokonał Juliena Benneteau. W kolejnych dwóch imprezach awansował do ćwierćfinału w Marsylii i półfinału w Dubaju.
W marcu został finalistą turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells, eliminując m.in. w ćwierćfinale nr 3. w rankingu Andy’ego Murraya i w półfinale lidera klasyfikacji ATP Novaka Đokovicia. Mecz o tytuł zakończył się porażką Argentyńczyka z Rafaelem Nadalem.
Na kortach ziemnych zagrał w dwóch imprezach, w Monte Carlo i Rzymie ponosząc porażki w 3 rundzie. Po turnieju w stolicy Włoch doznał infekcji wirusowej, przez co wycofał się z French Open[39].
Po miesięcznej nieobecności Del Potro wystąpił w Londynie awansując do ćwierćfinału, a następnie na Wimbledonie dotarł do półfinału. Argentyńczyk wygrał m.in. w ćwierćfinale z Davidem Ferrerem (nr 4. ATP), dzięki czemu ustanowił swój najlepszy wynik w turnieju[40]. Pojedynek, trwający 4 godz. i 43 min., o udział w finale przegrał z Novakiem Đokoviciem 5:7, 6:4, 6:7(2), 7:6(6), 3:6[41].
Po Wimbledonie tenisista argentyński zagrał w Waszyngtonie, odnosząc końcowy triumf, a finał zakończył zwycięstwem w trzech setach z Johnem Isnerem. W połowie sierpnia dotarł do półfinału w Cincinnati. Tenisistą, który wyeliminował Del Potra był Isner, który w zwyciężył 6:7(5), 7:6(9), 6:3 w drugim secie broniąc piłki meczowej[42]. Na US Open Argentyńczyk zakończył udział w 2 rundzie, ulegając Lleytonowi Hewittowi.
W październiku wystąpił w 3 turniejach. Najpierw został mistrzem w Tokio, gdzie w finale pokonał Milosa Raonicia. Następnie doszedł do finału w Szanghaju, po drodze eliminując lidera rankingu Rafaela Nadala, a ponosząc porażkę z Novakiem Đokoviciem. Kolejny start Del Potra miał miejsce w Bazylei, w której sięgnął po zwycięstwo, w finale będąc lepszym od Rogera Federera. Z Federerem zmierzył się w ćwierćfinale listopadowej imprezy w Paryżu, jednak tym razem to Szwajcar wygrał rywalizację.
Ostatni w sezonie start Argentyńczyka miał miejsce w Londynie w ramach ATP World Tour Finals. W meczach grupowych pokonany został przez Đokovicia i Federera i mimo triumfu nad Richardem Gasquetem nie przeszedł do rundy półfinałowej.
Sezon 2013 ukończył na 5. miejscu w zestawieniu ATP. Został wyróżniony nagrodą sportowca roku przez dziennik Clarín wyprzedzając m.in. Lionela Messi’go (poprzednio wygrał plebiscyt w 2009)[43].
Sezony 2014 i 2015 – operacje lewego nadgarstka
Rok 2014 rozpoczął od wygrania turnieju w Sydney po finale z Bernardem Tomiciem. Następnie przegrał w 2 rundzie Australian Open w Robertem Bautistą-Agutem. W lutym zagrał w dwóch imprezach, w Rotterdamie osiągając ćwierćfinał i w Dubaju odpadając w 1 rundzie. Podczas zawodów w Dubaju przerwał mecz po przegranym pierwszym secie z Somdevem Devvarmanem przez silny ból lewego nadgarstka[44]. Z problemem tym zmagał się od Australian Open i pod koniec marca przeszedł zabieg operacyjny w Rochester[45][46].
Wrócił na korty w sezonie 2015 na turniej w Sydney, startując z 338. miejsca w rankingu ATP. Zawody zakończył na ćwierćfinale pokonany przez Michaiła Kukuszkina. Pod koniec stycznia ponownie poddał się operacji nadgarstka i nie startował przez 2 miesiące, do imprezy w Miami, gdzie nie sprostał w 1 rundzie Vaskowi Pospisilowi[47]. Był to ostatni występ Argentyńczyka w sezonie 2015. W czerwcu po raz trzeci zoperowano mu lewy nadgarstek, a sam Del Potro zapowiedział wznowienie kariery w sezonie 2016[48]. W lipcu zakończył współpracę trwającą od 2008 roku ze szkoleniowcem Franco Davínem i trenerem od przygotowania fizycznego Martiniano Orazim[49].
Sezon 2016 – awans do TOP 50, srebrny medal olimpijski, zwycięstwo w Pucharze Davisa
Pierwszy turniej z udziałem Argentyńczyka miał miejsce w połowie lutego w Delray Beach, do którego przystępował jako 1042. tenisista świata[50]. Osiągnął tam półfinał przegrywając z Samem Querreyem. W marcu zagrał w zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells i Miami odpadając w 2 rundach.
Po trzech latach wystąpił w imprezie rozgrywanej na podłożu ziemnym, w kwietniu w Monachium, gdzie awansował do ćwierćfinału[51]. Potem wystartował w Madrycie, ponosząc porażkę w 2 rundzie. W maju poinformował, że nie wystąpi we French Open przez kontynuowanie dalszej rehabilitacji nadgarstka, natomiast zapowiedział starty w sezonie na nawierzchni trawiastej i planowany powrót do reprezentacji w Pucharze Davisa[52].
Na początku czerwca Del Potro zagrał w Stuttgarcie na kortach trawiastych docierając do półfinału, w którym został wyeliminowany przez Rogera Federera. Następnie zagrał w Londynie przegrywając w pierwszym meczu, a potem na Wimbledonie osiągając 3 rundę. W 2 rundzie tego turnieju pokonał Stanislasa Wawrinkę (nr 5. ATP) w czterech setach.
W lipcu zagrał w ćwierćfinałowej rywalizacji Pucharu Davisa z Włochami, startując po raz pierwszy w turnieju od 2012 roku[53]. Zdobył punkt w meczu deblowym partnerując Guido Pelli przeciwko Fabio Fognini’emu i Paolo Lorenzi’emu, dzięki czemu Argentyńczycy wyszli na prowadzenie po dwóch dniach 2:1 (końcowy rezultat to 3:1).
W sierpniu Del Potro wygrał srebrny medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro. Wyeliminował m.in. w pierwszym meczu lidera światowego rankingu Novaka Đokovicia i w półfinale Rafaela Nadala (nr 5. ATP) po ponad 3 godz. meczu zakończonym wynikiem 5:7, 6:4, 7:6(5) dla Argentyńczyka[54]. W finale zmierzył się z Andym Murrayem ponosząc porażkę 5:7, 6:4, 2:6, 5:7. Del Potro wystąpił również w konkurencji gry podwójnej docierając z Máximo Gonzálezem do 2 rundy.
Następny start Argentyńczyka miał miejsce na US Open, gdzie uzyskał ćwierćfinał, odpadając po czterosetowej grze ze Stanislasem Wawrinką. Po zakończeniu rozgrywek ponownie klasyfikowany był w czołowej setce rankingu, na 64. miejscu.
W połowie września Del Potro pomógł Argentynie awansować do finału Pucharu Davisa, w otwierającym rundę meczu pokonując po 5 godz. i 7 min. Andy’ego Murraya 6:4, 5:7, 6:7(5), 6:3, 6:4[55]. Zagrał także w przegranym pojedynku deblowym z Leonardem Mayerem przeciwko Andy’emu Myrraywoi i Jamiemu Myrrayowi. Po zakończeniu rundy półfinałowej (Argentyna zwyciężyła 3:2) zapowiedział, że jego głównym celem na resztę sezonu jest występ w finale Pucharu Davisa i zdobycie trofeum[56].
Jedyny tytuł w sezonie (i pierwszy od stycznia 2014) Del Potro zdobył w połowie października w Sztokholmie kończąc turniej bez straty seta. Tydzień po tym sukcesie został ćwierćfinalistą w Bazylei.
W dniach 25–27 listopada Argentyna zmierzyła się w składzie z Del Potrem w finale Pucharu Davisa w hali Arena Zagreb z Chorwacją. Mistrzami edycji zostali Argentyńczycy, którzy odnieśli premierowy triumf w zawodach[57][58]. Del Potro zagrał zwycięskie gry z Ivo Karloviciem (wynik 6:4, 6:7(6), 6:3, 7:5) i Marinem Čiliciem (wynik 6:7(4), 2:6, 7:5, 6:4, 6:3) oraz poniósł porażkę w grze podwójnej wspólnie z Leonardem Mayerem z parą Marin Čilić–Ivan Dodig (wynik 6:7(2), 6:7(4), 3:6).
Na koniec roku zajmował 38. miejsce w zestawieniu ATP. Rozegrał 44 singlowe pojedynki odnosząc 32 triumfy oraz otrzymał po raz drugi nagrodę ATP w kategorii ATP Comeback Player of the Year (powrót roku)[59].
Sezon 2017 – półfinał US Open
Del Potro zrezygnował na początku z udziału w Australian Open, a rozpoczął sezon 2017 pod koniec lutego w Delray Beach, opóźniając starty w cyklu ATP World Tour przez dłuższe przygotowania wspólnie z Danielem Orsaniciem[60]. Zawody w Delray Beach zakończył dochodząc do półfinału, w którym poniósł porażkę w trzech setach z Milosem Raonicciem.
W połowie maja osiągnął ćwierćfinał rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Rzymie, eliminując m.in. w trzeciej rundzie Keia Nishikoriego (nr 9. ATP). Odpadł po przegranej z Novakiem Đokoviciem. Na French Open Argentyńczyk po zwycięstwach nad Guidem Pellą i Nicolásem Almagrem uległ Andy’emu Murrayowi, z kolei na Wimbledonie zakończył swój udział w drugiej rundzie. Po pokonaniu Thanasiego Kokkinakisa poniósł porażkę z Ernestsem Gulbisem.
W sierpniu tenisista argentyński dotarł do trzeciej rundy w Waszyngtonie i Cincinnati oraz do drugiej rundy w Montrealu.
Do momentu rozpoczęcia US Open Del Potro wygrał 18 meczów w sezonie i doznał 11 porażek. Od rozpoczęcia zawodów w Nowym Jorku do zakończenia startów w 2017 odniósł 20 zwycięstw i przegrał 5 pojedynków. Na US Open awansował do półfinału eliminując m.in. Dominika Thiema w czwartej rundzie, odrabiając stratę dwóch setów i broniąc dwóch piłek meczowych w czwartym secie. Mecz zakończył się triumfem Argentyńczyka 1:6, 2:6, 6:1, 7:6(1), 6:4, który zmagał się z wirusem i gorączką[61]. W ćwierćfinale Del Potro zmierzył się z Rogerem Federerem, z którym zwyciężył 7:5, 3:6, 7:6(8), 6:4[62]. W meczu o udział w finale argentyński tenisista uległ Rafaelowi Nadalowi, który został mistrzem turnieju.
W październiku Del Potro zagrał w dwóch imprezach w Azji, odpadając w drugiej rundzie w Pekinie i dochodząc do półfinału zawodów ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju. W Szanghaju był lepszy w trzeciej rundzie od Alexandra Zvereva (nr 4. ATP), natomiast został pokonany przez Roger Federera. Następnie Argentyńczyk wystartował w Sztokholmie, wygrywając po raz drugi te zawody. W półfinale po trzysetowym pojedynku wyeliminował Fernanda Verdasco, a w finale Grigora Dimitrowa[63]. Podczas turnieju w Bazylei Del Potro awansował do finału po wygranej m.in. nad Marinem Čiliciem (nr 4. ATP), a uległ Rogerowi Federerowi[64].
W listopadzie Del Potro wystąpił na turnieju w Paryżu, mając szanse na uzyskanie kwalifikacji do ATP Finals w przypadku zwycięstwa w stolicy Francji[65]. Udział w imprezie Argentyńczyk zakończył na ćwierćfinale ponosząc porażkę z Johnem Isnerem.
Przez cały 2017 nie reprezentował Argentyny w Pucharze Davisa, a rok zakończył na 11. miejscu w rankingu ATP.
Sezon 2018 – finał US Open i tytuł ATP World Tour Masters 1000
Po raz pierwszy od roku 2012 Del Potro zagrał we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. Z Australian Open odpadł w trzeciej rundzie (porażka z Tomášem Berdychem), a na French Open awansował do półfinału, po wyeliminowaniu m.in. w ćwierćfinale Marina Čilicia (nr 4. ATP). Mecz półfinałowy z Rafaelem Nadalem zakończył się trzysetową porażką Argentyńczyka. Nadal po raz kolejny pokonał Del Potra w ćwierćfinale Wimbledonu, jednak dokonał tego w pięciu setach. Podczas US Open tenisista argentyński dotarł drugi raz w karierze do finału Wielkiego Szlema, pokonując m.in. w półfinale Rafaela Nadala, który skreczował przed rozpoczęciem trzeciego seta przez uraz prawego kolana (Del Potro prowadził 7:6(3), 6:2)[66]. O tytuł Argentyńczyk zagrał z Novakiem Đokoviciem, ulegając mu 3:6, 6:7(4), 3:6[67].
W marcu Del Potro został pierwszy raz w karierze mistrzem turnieju kategorii ATP World Tour Masters 1000, w Indian Wells. Finał grany z liderem rankingu, Rogerem Federerem, wygrał 6:4, 6:7(8), 7:6(2), w trzecim secie broniąc trzech piłek meczowych[68]. Ostatnim Argentyńczykiem z tytułem w singlowych zawodach Masters 1000 był w 2007 roku David Nalbandian. Po turnieju w Indian Wells Del Potro zagrał w Miami osiągając półfinał, w którym nie sprostał Johnowi Isnerowi. Zakończyła się również seria 15 kolejnych zwycięstw Argentyńczyka w sezonie[69].
Oprócz tytułu w Indian Wells Del Potro triumfował w Acapulco, eliminując trzech tenisistów z czołowej dziesiątki rankingu. Ćwierćfinał wygrał z Dominicem Thiemem (nr 6. ATP), następnie Alexandrem Zverevem, a w ostatnim meczu z Kevinem Andersonem[70]. Ponadto Argentyńczyk przegrał trzy finały, w Auckland, Los Cabos i Pekinie.
W październiku, w trakcie meczu trzeciej rundy w Szanghaju Del Potro skreczował po pierwszym secie przeciwko Bornie Ćoriciowi z powodu urazu prawego kolana[71]. Odniesiona kontuzja wykluczyła go ze startów w ostatniej części sezonu, w tym z ATP Finals[72].
Sezon zakończył z 47 wygranymi meczami z 60 rozegranych i 5. miejscem w klasyfikacji ATP.
Sezony 2019 i 2020 – operacje prawego kolana
Argentyńczyk zrezygnował z udziału w Australian Open przez odniesioną w październiku 2018 kontuzję kolana[73]. Pierwszy turniej w sezonie zagrał w drugiej połowie lutego w Delray Beach, awansując do ćwierćfinału. Potem ponownie nie grał przez ciągle nie wyleczone prawe kolano, do rozpoczynającego się na początku maja turnieju w Madrycie[74]. Z zawodów odpadł po pierwszym meczu. Następnie wystartował w Rzymie, gdzie doszedł do ćwierćfinału. Del Potro nie wykorzystał w przeciwko Novakowi Đokoviciowi dwóch piłek meczowych i ostatecznie przegrał 6:4, 6:7(6), 4:6[75]. Na French Open tenisista argentyński zakończył udział w czwartej rundzie, pokonany przez Karena Chaczanowa.
Ostatni w sezonie turniej zagrał w czerwcu w Londynie (Queen’s), eliminując najpierw Denisa Shapovalova, by następnie oddać walkowerem awans do kolejnej rundy Feliciano Lópezowi przez ból w prawym kolanie[76]. Dnia 22 czerwca przeszedł zabieg prawej rzepki i poinformował o zaprzestaniu startów do końca sezonu, który zakończył na 122. pozycji[77]. 27 stycznia 2020 ponownie zoperowano Argentyńczykowi prawe kolano, a sam Del Potro przyznał, że pierwsza operacja nie usunęła całkowicie bólu z kontuzjowanego kolana[78].
Styl gry
Del Potro jest tenisistą praworęcznym wykonującym oburęczny bekhend. Charakteryzuje się mocnym serwisem, który regularnie przekracza prędkość 200 km/h. Forhend Del Potra uchodzi za jego największy atut[79]. Posyła piłki nisko nad siatką, z dużą siłą, zmuszając rywali do gry obronnej[80].
W początkowych latach swojej kariery Del Potro dysponował jednym z najlepszych bekhendów w męskim tenisie[80]. Grany oburącz cechował się dużą mocą i dokładnością. Jednak operacje lewego nadgarstka zmieniły styl tego uderzenia. Del Potro zaczął częściej posługiwać się slajsem bekhendowym by mniej obciążać nadgarstek. Tenisista sam przyznał, że jest to jego najsłabszy element gry[81].
Z racji swojego forhendu i serwisu Del Potro uchodzi za tenisistę atakującego zza linii końcowej, który sporadycznie gra pod siatką[80]. Porusza się wyjątkowo dobrze jak na swój blisko 2-metrowy wzrost[80].
Statystyki
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (22–12)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 2008 | Stuttgart | Ceglana |  Richard Gasquet | 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 20 lipca 2008 | Kitzbühel | Ceglana |  Jürgen Melzer | 6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 10 sierpnia 2008 | Los Angeles | Twarda |  Andy Roddick | 6:1, 7:6(2) |
| Zwycięzca | 4. | 17 sierpnia 2008 | Waszyngton | Twarda |  Viktor Troicki | 6:3, 6:3 |
| Finalista | 1. | 5 października 2008 | Tokio | Twarda |  Tomáš Berdych | 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 17 stycznia 2009 | Auckland | Twarda | Sam Querrey | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 9 sierpnia 2009 | Waszyngton | Twarda | Andy Roddick | 3:6, 7:5, 7:6(6) |
| Finalista | 2. | 16 sierpnia 2009 | Montreal | Twarda |  Andy Murray | 7:6(4), 6:7(3), 1:6 |
| Zwycięzca | 7. | 14 września 2009 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Roger Federer | 3:6, 7:6(5), 4:6, 7:6(4), 6:2 |
| Finalista | 3. | 29 listopada 2009 | Londyn | Twarda (hala) |  Nikołaj Dawydienko | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 8. | 27 lutego 2011 | Delray Beach | Twarda | Janko Tipsarević | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 9. | 1 maja 2011 | Estoril | Ceglana |  Fernando Verdasco | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 4. | 30 października 2011 | Wiedeń | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga | 7:6(5), 3:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 19 lutego 2012 | Rotterdam | Twarda (hala) | Roger Federer | 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 10. | 26 lutego 2012 | Marsylia | Twarda (hala) | Michaël Llodra | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 11. | 6 maja 2012 | Estoril | Ceglana | Richard Gasquet | 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 12. | 21 października 2012 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Grega Žemlja | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 28 października 2012 | Bazylea | Twarda (hala) | Roger Federer | 6:4, 6:7(5), 7:6(3) |
| Zwycięzca | 14. | 17 lutego 2013 | Rotterdam | Twarda (hala) | Julien Benneteau | 7:6(2), 6:3 |
| Finalista | 6. | 17 marca 2013 | Indian Wells | Twarda | Rafael Nadal | 6:4, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | John Isner | 3:6, 6:1, 6:2 |
| Zwycięzca | 16. | 6 października 2013 | Tokio | Twarda |  Milos Raonic | 7:6(5), 7:5 |
| Finalista | 7. | 13 października 2013 | Szanghaj | Twarda | Novak Đoković | 1:6, 6:3, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 17. | 27 października 2013 | Bazylea | Twarda (hala) | Roger Federer | 7:6(3), 2:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 18. | 11 stycznia 2014 | Sydney | Twarda |  Bernard Tomic | 6:3, 6:1 |
| Finalista | 8. | 14 sierpnia 2016 | Rio de Janeiro | Twarda | Andy Murray | 5:7, 6:4, 2:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 19. | 23 października 2016 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jack Sock | 7:5, 6:1 |
| Zwycięzca | 20. | 22 października 2017 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Grigor Dimitrow | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 9. | 29 października 2017 | Bazylea | Twarda (hala) | Roger Federer | 7:6(5), 4:6, 3:6 |
| Finalista | 10. | 13 stycznia 2018 | Auckland | Twarda | Roberto Bautista-Agut | 1:6, 6:4, 5:7 |
| Zwycięzca | 21. | 3 marca 2018 | Acapulco | Twarda |  Kevin Anderson | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 22. | 18 marca 2018 | Indian Wells | Twarda | Roger Federer | 6:4, 6:7(8), 7:6(2) |
| Finalista | 11. | 4 sierpnia 2018 | Los Cabos | Twarda |  Fabio Fognini | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 12. | 7 października 2018 | Pekin | Twarda |  Nikoloz Basilaszwili | 4:6, 4:6 |
Gra podwójna (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 30 lipca 2007 | Indianapolis | Twarda | Travis Parrott | Tejmuraz Gabaszwili Ivo Karlović | 3:6, 6:2, 10–6 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Wygrane turnieje | Bilans w karierze |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | ||||||||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 2R | 2R | QF | 4R | 2R | QF | 3R | 2R | – | – | – | 3R | – | – | – | – | 0 / 9 | 19–9 |
| French Open | – | 1R | 1R | 2R | SF | – | 3R | QF | – | – | – | – | 3R | SF | 4R | – | – | 0 / 8 | 19–8 | |
| Wimbledon | – | – | 2R | 2R | 2R | – | 4R | 4R | SF | – | – | 3R | 2R | QF | – | NH | – | 0 / 9 | 21–9 | |
| US Open | – | 1R | 3R | QF | W | – | 3R | QF | 2R | – | – | QF | SF | F | – | – | – | 1 / 10 | 35–9 | |
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–2 | 4–4 | 7–4 | 17–3 | 3–1 | 8–4 | 15–4 | 8–3 | 1–1 | 0–0 | 6–2 | 8–3 | 17–4 | 3–1 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | N/D | 97–36 |
| ATP Finals | ||||||||||||||||||||
| ATP Finals | – | – | – | RR | F | – | – | SF | RR | – | – | – | – | – | – | – | – | 0 / 4 | 7–7 | |
| Igrzyska olimpijskie | ||||||||||||||||||||
| Letnie igrzyska olimpijskie | Nie rozgrywane | – | Nie rozgrywane |  | Nie rozgrywane |  | Nie rozgrywane | – | NH | 0 / 2 | 10–2 | |||||||||
| ATP Tour Masters 1000 | ||||||||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 2R | – | QF | – | SF | QF | F | – | – | 2R | 3R | W | – | NH | – | – | 1 / 8 | 25–7 |
| Miami | – | – | 4R | 2R | SF | – | 4R | 4R | 2R | – | 1R | 2R | 3R | SF | – | NH | – | – | 0 / 10 | 19–10 |
| Monte Carlo | – | – | – | – | 2R | – | – | – | 3R | – | – | – | – | – | – | NH | – | 0 / 2 | 1–2 | |
| Madryt | – | 1R | 3R | QF | SF | – | 3R | SF | – | – | – | 2R | – | 3R | 2R | NH | – | 0 / 9 | 17–9 | |
| Rzym | – | – | – | 1R | QF | – | – | 3R | 3R | – | – | – | QF | 3R | QF | – | – | 0 / 7 | 11–7 | |
| Kanada | – | – | 1R | – | F | – | 2R | 2R | 3R | – | – | – | 2R | – | – | NH | – | 0 / 6 | 8–6 | |
| Cincinnati | – | – | 3R | – | – | – | 2R | SF | SF | – | – | – | 3R | QF | – | – | – | 0 / 6 | 13–6 | |
| Szanghaj | Nie ATP Masters Series | 2R | – | – | – | F | – | – | 1R | SF | 3R | – | NH | 0 / 5 | 9–5 | |||||
| Paryż | – | – | 2R | 3R | QF | – | – | 3R | QF | – | – | – | QF | – | – | – | – | 0 / 6 | 9–6 | |
| Hamburg | – | – | – | – | Nie ATP Tour Masters 1000 | 0 / 0 | 0–0 | |||||||||||||
| Finały w turniejach ATP Tour | 0 | 0 | 0 | 5 | 5 | 0 | 3 | 5 | 6 | 1 | 0 | 2 | 2 | 5 | 0 | 0 | 0 | 0 | N/D | 34 |
| Wygrane turnieje ATP Tour | 0 | 0 | 0 | 4 | 3 | 0 | 2 | 4 | 4 | 1 | 0 | 1 | 1 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | N/D | 22 |
| Miejsce w rankingu na koniec roku | 157 | 92 | 44 | 9 | 5 | 258 | 11 | 7 | 5 | 137 | 590 | 38 | 11 | 5 | 122 | 157 | 756 | N/D | N/D | |
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
NH, turniej nie odbył się
Przypisy
- ↑ a b Juan Martin del Potro | Bio | ATP Tour | Tennis, „ATP Tour” [dostęp 2020-09-09] (ang.).
- ↑ a b Greg Bishop, Del Potro Is the Latest Star From a Town Known for Them, Tandil, „The New York Times”, 7 września 2009, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-06-04] (ang.).
- ↑ Tennis – Juan Martin del Potro to work with Roger Federer´s agent, www.tennisworldusa.org, 12 listopada 2013 [dostęp 2017-06-04] (ang.).
- ↑ a b c d Juan Martin del Potro | Player Activity | ATP Tour | Tennis, ATP Tour [dostęp 2020-09-09].
- ↑ a b Juan Martin del Potro | Rankings History | ATP Tour | Tennis, „ATP Tour” [dostęp 2020-09-09] (ang.).
- ↑ Tennis: Belgium upsets Australia in Davis Cup – Sports – International Herald Tribune, „The New York Times”, 12 lutego 2007, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-06-03] (ang.).
- ↑ Davis Cup Results – USATODAY.com, usatoday30.usatoday.com [dostęp 2017-06-03].
- ↑ Juan Martin Del Potro, ESPN.co.uk [dostęp 2018-03-06] (ang.).
- ↑ James Callow, Del Potro grinds Gasquet into clay, „The Guardian”, 13 lipca 2008, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-06-02] (ang.).
- ↑ Del Potro hammers Roddick in LA, 10 sierpnia 2008 [dostęp 2018-03-06] (ang.).
- ↑ Mark Viera, With Legg Mason Victory, Del Potro Continues Ascent, „The Washington Post”, 18 sierpnia 2008, ISSN 0190-8286 [dostęp 2017-06-02] (ang.).
- ↑ Rob Smyth, Andy Murray v Juan Martin Del Potro – as it happened!, „The Guardian”, 3 września 2008, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-06-02] (ang.).
- ↑ Berdych cruises to victory over Del Potro in Tokyo, „The New York Times”, 5 października 2008, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-06-02] (ang.).
- ↑ Steve Bierley, Tennis: Spain surge to Davis Cup success as Argentina’s risks backfire, the Guardian, 23 listopada 2008 [dostęp 2018-03-06] (ang.).
- ↑ Associated Press, Del Potro dumps Querrey to win Heineken Open, ESPN.com, 17 stycznia 2009 [dostęp 2017-06-01].
- ↑ By Mark Hodgkinson, Rafa Nadal crashes out of Miami Masters after defeat to Juan Martin del Potro, „Telegraph.co.uk”, 3 kwietnia 2009 [dostęp 2017-06-01] (ang.).
- ↑ BBC Sport – Tennis – French Open day 11 as it happened, news.bbc.co.uk, 3 czerwca 2009 [dostęp 2017-06-01] (ang.).
- ↑ Roger Federer beats Juan Martin del Potro to make French Open final, „The Guardian”, 5 czerwca 2009, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-06-01] (ang.).
- ↑ BBC SPORT | Tennis | Del Potro takes Washington title, news.bbc.co.uk, 9 sierpnia 2009 [dostęp 2017-06-01] (ang.).
- ↑ The Associated Press, Roddick ousted; Murray beats Tsonga in Montreal – USATODAY.com, usatoday30.usatoday.com, 15 sierpnia 2009 [dostęp 2017-06-01].
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, US Open: Nowy mistrz del Potro płacze po wielkim finale z Federerem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 15 września 2009 [dostęp 2017-06-01] (pol.).
- ↑ Piers Newbery, BBC Sport – Tennis – Del Potro dethrones Federer in US, news.bbc.co.uk, 15 września 2009 [dostęp 2017-06-01] (ang.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Paryż: Murray wyeliminowany, González marnuje siedem meczboli – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 13 listopada 2009 [dostęp 2017-06-01] (pol.).
- ↑ ESPN, Del Potro to make Bangkok comeback, „ESPN.co.uk”, 22 września 2010 [dostęp 2017-05-30] (ang.).
- ↑ Tennis-X.com, Juan Martin Del Potro to Undergo Wrist Surgery, Season Might Be Over, www.tennis-x.com, 4 maja 2010 [dostęp 2017-05-30] (ang.).
- ↑ TENNIS.com, Del Potro won’t play any more events this season, „Tennis.com”, 22 października 2010 [dostęp 2017-05-30].
- ↑ The Associated Press, Del Potro wins in Delray Beach; first title since '09 U.S. Open – USATODAY.com, „USATODAY.COM”, 27 lutego 2011 [dostęp 2017-05-30] (ang.).
- ↑ Del Potro beats Verdasco for Estoril Open title, „The Columbian”, 1 maja 2011 [dostęp 2017-05-30] (ang.).
- ↑ The Associated Press, Juan Martin del Potro out of Madrid Open with hip injury – USATODAY.com, „USATODAY.COM”, 5 maja 2011 [dostęp 2017-05-30] (ang.).
- ↑ Davis Cup: Novak Djokovic retires as Argentina beat Serbia to reach final, „BBC Sport”, 18 września 2011 [dostęp 2017-05-30] (ang.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Wiedeń: Drugi triumf Tsongi w sezonie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 30 października 2011 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Puchar Davisa: Hiszpania odzyskuje tytuł przy największej publice świata – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 4 grudnia 2011 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Del Potro Honoured As 2016 Comeback Player Of The Year | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-06] (ang.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, US Open: Del Potro zakończył karierę Roddicka i o półfinał zagra z Djokoviciem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 6 września 2012 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Wiedeń: Trzygodzinna batalia Del Potro na otwarcie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 października 2012 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Bazylea: Kolejne rekordy poczekają, Del Potro zdetronizował Federera – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 28 października 2012 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, IO: Medal dla Federera, w półfinale lepszego od Del Potro – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 3 sierpnia 2012 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Magia Pucharu Davisa w jednym punkcie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 17 września 2013 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro nie wystąpi w Roland Garros – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 22 maja 2013 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Wimbledon: Szansa na rewanż za igrzyska, Djoković i Del Potro w półfinale – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 3 lipca 2013 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Wimbledon: Niesamowity maraton na korcie centralnym, Djoković w finale! – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 5 lipca 2013 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Cincinnati: Berdych nie zatrzymał Nadala, Isner obronił meczbola z Del Potro – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 sierpnia 2013 [dostęp 2017-05-30] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Del Potro najlepszym sportowcem Argentyny, zepchnął w cień Messiego – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 grudnia 2013 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Dubaj: Znakomite otwarcie Berdycha, Stepanek na drodze Maestro, łzy del Potro (wideo) – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 25 lutego 2014 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro znów ma poważne kłopoty z nadgarstkiem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 28 stycznia 2014 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro już po operacji, „To niesamowite, że on był w stanie grać w tenisa” (foto) – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 25 marca 2014 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro przeszedł kolejny zabieg w klinice Mayo – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 21 stycznia 2015 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro jest już po operacji nadgarstka (foto) – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 19 czerwca 2015 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro rozstał się z trenerem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 25 lipca 2015 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Delray Beach: Zwycięski powrót Juana Martina del Potro, waleczny Noah Rubin – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 17 lutego 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP Monachium: Juan Martin del Potro zwycięski na mączce po trzech latach – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 28 kwietnia 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Juan Martin del Potro nie zagra w Roland Garros. Argentyńczyk planuje powrót do kadry – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 12 maja 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Puchar Davisa: Wykonać drugi krok w stronę szczęścia – rusza walka o półfinał Grupy Światowej – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 15 lipca 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Rio 2016. Juan Martin del Potro wyeliminował Rafaela Nadala i zagra o złoto z Andym Murrayem! – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 13 sierpnia 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Puchar Davisa: Heroiczna batalia Murraya z Del Potro, Argentyna o krok od piątego finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 16 września 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, Triumf w Pucharze Davisa celem Juana Martina del Potro. Argentyńczyk zapowiedział pełną gotowość na finał – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 24 września 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Davis Cup: Argentina beat Croatia after Juan Martin del Potro & Federico Delbonis win, „BBC Sport”, 27 listopada 2016 [dostęp 2017-05-31] (ang.).
- ↑ Gustavo Goitia, How Argentina finally broke its Davis Cup drought, „ESPN.com”, 28 listopada 2016 [dostęp 2017-05-31].
- ↑ Grupa Wirtualna Polska, ATP przyznało nagrody za sezon 2016. Del Potro, Federer, Pouille i Fritz wśród wyróżnionych – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 listopada 2016 [dostęp 2017-05-31] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Juan Martin del Potro niepewny swojej formy przed pierwszym startem w sezonie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 21 lutego 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, US Open: chory, ale walczący do końca. Juan Martin del Potro obronił dwa meczbole i pokonał Dominika Thiema – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 5 września 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Juan Martin del Potro: Przez cały pojedynek z Federerem grałem bardzo inteligentnie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 8 września 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Sztokholm: Juan Martin del Potro obronił mistrzostwo. 20. triumf Argentyńczyka – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 22 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Bazylea: Roger Federer odzyskał tytuł w domowym turnieju. Szwajcar wygrał piękny finał z Juanem Martinem del Potro – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 29 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Miejsca dwa, chętnych – 12. Hala Bercy areną ostatecznej rozgrywki o awans do Finałów ATP World Tour – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 31 października 2017 [dostęp 2017-11-11] (pol.).
- ↑ Kevin Mitchell Flushing Meadows, Rafael Nadal forced to retire from US Open semi-final with knee injury, „The Guardian”, 7 września 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Bryan Armen Graham at Flushing Meadows, Novak Djokovic wins US Open men’s singles final against Del Potro – as it happened, „The Guardian”, 9 września 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Agencies, Juan Martín del Potro beats Roger Federer at Indian Wells for first Masters title, „The Guardian”, 18 marca 2018, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Miami Open: John Isner ends Juan Martin del Potro’s winning run in semi-final, „BBC Sport”, 31 marca 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Del Potro, Tsurenko claim Mexico Open titles, ESPN.com, 4 marca 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ ATP Shanghai: Juan Martin del Potro retires. Kei Nishikori tops Sam Querrey, Tennis World USA [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ ATP Finals: Injured Juan Martin del Potro replaced by Kei Nishikori, „BBC Sport”, 3 listopada 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Del Potro still recovering, to miss Australian Open, ESPN.com, 31 grudnia 2018 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Del Potro Prepares For Madrid Return | ATP Tour | Tennis, ATP Tour [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Italian Open: Novak Djokovic & Rafael Nadal reach semis, Roger Federer withdraws, „BBC Sport”, 18 maja 2019 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Queen’s Club: Del Potro withdraws, Evening Standard, 19 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ World No. 12 del Potro undergoes kneecap surgery, „Reuters”, 23 czerwca 2019 [dostęp 2020-05-02] (ang.).
- ↑ Juan Martin del Potro To Undergo Right Knee Surgery On Monday | ATP Tour | Tennis, ATP Tour [dostęp 2020-05-02].
- ↑ Bartosz Gębicz, Murray i del Potro w finale singla mężczyzn w Rio. Nadal walczy o brąz, „PrzegladSportowy.pl”, 14 sierpnia 2016 [dostęp 2017-06-04] (pol.).
- ↑ a b c d Juan Martin Del Potro Biography And Game Analysis, „Online Tennis Instruction – Learn How To Play Your Best Tennis, Free Tennis Tips” [dostęp 2021-02-24] (ang.).
- ↑ Kamakshi Tandon, Del Potro: 'I need to improve my backhand as soon as I can’, „Tennis.com”, 19 lutego 2016 [dostęp 2017-06-04].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-21] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
Autor: Christopher Johnson, Licencja: CC BY-SA 2.0
Murray, having fun, wins Olympic tennis at Wimbledon
Autor: Yann Caradec, Licencja: CC BY-SA 2.0
Juan Martín del Potro against Roger Federer in the 2009 French Open semifinals
Autor: Brianna, Licencja: CC BY-SA 2.0
Juan Martín del Potro at the 2007 Australian Open
Autor: Charlie Cowins from Belmont, NC, USA, Licencja: CC BY 2.0
delpo launch
Autor: Twilight Films, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cropped image of Davis Cup 2016 Winners from theatrical release poster of the Documentary film "Red Clay Heroes", directed by Milos Twilight, produced by Twilight Films.
Autor: Carine06 from UK, Licencja: CC BY-SA 2.0
The Boodles, Stoke Park 2011.
Autor: Christian Mesiano, Licencja: CC BY-SA 2.0
Juan Martin del Potro at the 2008 US Open
Autor: Jay Calderón, Licencja: CC BY-SA 4.0
Del Potro en Indian Wells 2018