Juan Pablo Montoya

Juan Pablo Montoya Roldán
Ilustracja
Juan Pablo Montoya (2021)
Państwo

 Kolumbia

Data i miejsce urodzenia

20 września 1975
Bogota

Sezon 2014
Seria

IndyCar Series

Zespół

Team Penske

Samochód

Chevrolet Impala

Nr startowy

2

Partnerzy

3. Hélio Castroneves
12. Will Power

Sukcesy

1998: Gold medal icon.svg Formuła 3000
1999: Gold medal icon.svg CART
2000: Gold medal icon.svg Indianapolis 500
2002: Bronze medal icon.svg Formuła 1
2003: Bronze medal icon.svg Formuła 1
2015: Gold medal icon.svg Indianapolis 500

Strona internetowa

Juan Pablo Montoya Roldán (ur. 20 września 1975 w Bogocie) – kolumbijski kierowca wyścigowy startujący w amerykańskiej serii NASCAR Sprint Cup, a w przeszłości w Formule 1, CART (tytuł mistrzowski) i Formule 3000 (tytuł mistrzowski). Zwycięzca wyścigu Indianapolis 500 z 2000 i 2015 roku.

Ojciec Montoyi – Pablo, pracował jako architekt i ścigał się w wyścigach gokartów. Był też pierwszym kartingowym nauczycielem swojego syna. Juan Pablo jest żonaty z Connie (z domu Freydell).

Juan Pablo Montoya podczas Grand Prix Kanady (2006)

Życiorys

Początki kariery

Karierę w kartingu rozpoczął w 1981 roku, w wieku sześciu lat, a w wieku lat dziewięciu zwyciężył w dziecięcych Narodowych Mistrzostwach Kartingowych. W 1986 wygrał mistrzostwa narodowe dla juniorów. Przez następne trzy lata zdobył wiele tytułów i wygrał wiele lokalnych i krajowych imprez. Występy w kartingu zakończył zdobyciem tytułu mistrza świata juniorów w latach 1990 i 1991.

Montoya przeniósł się do serii Copa Formula Renault w roku 1992. Tego samego roku wystąpił także w amerykańskiej serii zarządzanej przez Skipa Barbera. W roku 1993 przeniósł się do mistrzostw Swift GTI, wygrał tam siedem z ośmiu wyścigów. Następny rok był bardzo pracowity dla dziewiętnastoletniego Kolumbijczyka, wystąpił w trzech odrębnych seriach: Sudam 125 Karting (zdobył tytuł mistrzowski), USA Barber Saab (3. miejsce) i w Formule N w Meksyku (tytuł mistrzowski).

Przez następne trzy lata Montoya występował w różnych seriach, konsekwentnie robiąc duże kroki naprzód. W 1995 roku ścigał się w brytyjskiej Formule Vauxhall, w 1996 startował w Brytyjskiej Formule 3, a w 1997 wystartował w Formule 3000.

Formuła 3000 i testy w F1

W 1997 roku został zatrudniony w zespole RSM Marko startującym w Formule 3000. W dziesięciu wyścigach sezonu odniósł trzy zwycięstwa, zdobył trzy pole position i zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. Jego występy przyciągnęły uwagę zespołu Williams startującego w Formule 1. Został zaproszony wraz z trzema innymi kierowcami na testy, w których okazał się najszybszym z nich, co zaowocowało kontraktem kierowcy testowego Formuły 1.

W 1998 roku obok testów dla Williamsa kontynuował starty w F3000, tym razem w zespole Super Nova Racing. W dwunastu wyścigach zdobył siedem razy pole position, odniósł cztery zwycięstwa i zdobył tytuł mistrzowski.

CART

W 1999 roku Williams wysłał Montoyę do Ameryki aby wystąpił w serii CART, dokonując swoistej zamiany kierowców z zespołem Chipa Ganassiego – w zamian za Montoyę Williams dostał dwukrotnego mistrza CART Alessandro Zanardiego. Kolumbijczyk bardzo szybko zaaklimatyzował się w nowych warunkach i już w trzecim wyścigu sezonu odniósł swoje pierwsze zwycięstwo. W całym sezonie (składającym się z 20 wyścigów) odniósł 7 zwycięstw i jako drugi kierowca w historii po Nigelu Mansellu zdobył mistrzostwo serii CART w swoim debiutanckim sezonie i jednocześnie stał się najmłodszym mistrzem tej serii (miał wtedy 24 lata, o kilka miesięcy pobił dotychczasowy rekord Jacques’a Villeneuve’a).

W 2000 roku jego zespół podpisał kontrakt z Toyotą na dostarczanie jednostek napędowych, następstwem tego były słabsze występy w drugim sezonie. W końcowej klasyfikacji zajął dziewiątą pozycję, wygrywając trzy wyścigi w sezonie. W tym roku wygrał też prestiżowy wyścig Indianapolis 500 i został drugim w historii kierowcą, po Grahamie Hillu, który odniósł zwycięstwo w swoim pierwszym podejściu.

Formuła 1

Williams (2001–2004)

Juan Pablo Montoya w bolidzie Williams FW26 podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych (2004)

4 marca 2001 zadebiutował w Formule 1, podczas Grand Prix Australii w barwach zespołu Williams. W tym sezonie Montoya zdobył trzy pole position, stanął kilkakrotnie na podium i zwyciężył raz w Grand Prix Włoch.

W sezonie 2002 był najlepszym kierowcą, nie licząc zawodników Ferrari, którzy zdominowali sezon wygrywając 15 z 17 wyścigów. Montoya nie wygrał żadnego wyścigu, ale zajął ostatecznie trzecią pozycję w klasyfikacji końcowej. Wtedy obowiązywał system kwalifikacji, w którym każdy z zawodników miał do dyspozycji dwanaście okrążeń, Juanowi ten system bardziej odpowiadał od późniejszych, zdobył siedem pole positon w tamtym sezonie.

Sezon 2003 był najbardziej udanym w jego karierze, zdołał wygrać dwa Grand Prix: Grand Prix Monako i Grand Prix Niemiec. Był także jednym z trzech pretendentów do zdobycia tytułu mistrzowskiego. Nie zdołał jednak poprawić swojego osiągnięcia z poprzedniego sezonu i w klasyfikacji generalnej znalazł się za Michaelem Schumacherem i Kimim Räikkönenem. Jego szanse na tytuł mistrzowski zostały przekreślone po kolizji z Rubensem Barrichello podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych i ukaraniu przez stewardów. Po tym wydarzeniu Juan odmawiał komentarzy dla mediów przez kilka następnych dni.

Sezon 2004 był bardzo ciężkim dla Juana, samochód Williamsa z nowym przednim nosem, często nazywany kłami okazał się zawodny. Początek był obiecujący, jednak do końca sezonu Montoya zdobył tylko 58 punktów co pozwoliło mu na zajęcie piątej pozycji w ostatecznej klasyfikacji. Szczęśliwe dla Kolumbijczyka było ostatnie Grand Prix Brazylii na torze Interlagos, zwyciężył tam wyprzedzając na mecie swojego przyszłego partnera ze stajni McLarena, Kimiego Räikkönena. Było to jego czwarte zwycięstwo w karierze kierowcy Formuły 1.

McLaren (2005–2006)

Od sezonu 2005 przeszedł do stajni McLaren. W tym roku za sprawą bolidu McLarena MP4-20 wygrał trzy wyścigi (co jest najlepszym rezultatem w jego dotychczasowej karierze), lecz nie włączył się do walki o mistrzostwo głównie z powodu długiego czasu aklimatyzacji w McLarenie i kontuzji barku, która wyeliminowała go z 2 wyścigów. Mimo wysokiej formy pozostał w cieniu swojego partnera z zespołu Kimiego Räikkönena (7 wygranych w 2005), który walczył z Fernando Alonso o tytuł mistrzowski (ostatecznie Kimi został wicemistrzem).

W sezonie 2006 Juan jedynie dwukrotnie stanął na podium (raz był 2. i raz 3.). W połowie sezonu zdecydował się na odejście z Formuły 1 i na przejście do amerykańskiej serii NASCAR. W lipcu 2006 r. poinformował o podpisaniu umowy z zespołem Chip Ganassi Racing. Kilka dni później McLaren poinformował o rozwiązaniu z nim kontraktu i zastąpieniu Juana Pedro de la Rosą.

W latach 2001–2006 wystartował w 94 Grand Prix Formuły 1, odnosząc 7 zwycięstw, 30 razy stanął na podium, 13 razy zdobył pole position, ustanowił 12 razy najszybsze okrążenie, zdobył w swoich startach 307 punktów.

NASCAR

Przygodę z serią NASCAR rozpoczął w klasie Busch Series (drugiej co do ważności) w 2006 roku. Pod koniec tego samego roku debiutował w głównej klasie, NEXTEL Cup. Od 2007 roku startuje w pełnym cyklu NEXTEL Cup (od 2008 roku zwanym Sprint Cup). Pierwsze zwycięstwo odniósł już w 2007 roku (na torze w Sonomie). Wygrał również jeden wyścig w serii Busch – na torze w mieście Meksyk w 2007 roku. W tym sezonie wygrał też 24h Daytona, sukces ten powtórzył w 2008 roku.

W latach 2009–2013 startował w zespole Earnhardt Ganassi Racing.

Wyniki

Formuła 1

RokZespółSamochódSilnikWyniki w poszczególnych eliminacjachPkt.Msc.
2001AustraliaMalezjaBrazyliaSan MarinoHiszpaniaAustriaMonakoKanadaUnia EuropejskaFrancjaWielka BrytaniaNiemcyWęgryBelgiaWłochyStany ZjednoczoneJaponia316
BMW.Williams F1 TeamWilliams FW23BMW P80 3.0 V10NUNUNUNU2NUNUNU2NU4NU8NU1NU2
2002AustraliaMalezjaBrazyliaSan MarinoHiszpaniaAustriaMonakoKanadaUnia EuropejskaWielka BrytaniaFrancjaNiemcyWęgryBelgiaWłochyStany ZjednoczoneJaponia503
BMW.Williams F1 TeamWilliams FW24BMW P82 3.0 V10225423NUNUNU342113NU44
2003AustraliaMalezjaBrazyliaSan MarinoHiszpaniaAustriaMonakoKanadaUnia EuropejskaWielka BrytaniaFrancjaNiemcyWęgryBelgiaWłochyStany Zjednoczone823
BMW.Williams F1 TeamWilliams FW25BMW P83 3.0 V10212NU74NU132221326NU
2004AustraliaMalezjaBahrajnSan MarinoHiszpaniaMonakoUnia EuropejskaKanadaStany ZjednoczoneFrancjaWielka BrytaniaNiemcyWęgryBelgiaWłochyJaponiaBrazylia585
BMW.Williams F1 TeamWilliams FW26BMW P84 3.0 V1052133NU48DKDK8554NU5571
2005AustraliaMalezjaBahrajnSan MarinoHiszpaniaMonakoUnia EuropejskaKanadaStany ZjednoczoneFrancjaWielka BrytaniaNiemcyWęgryTurcjaWłochyBelgiaBrazyliaJaponia604
West McLaren MercedesMcLaren MP4-20Mercedes FO110R 3.0 V1064757DKNWNU12NU3114†1NUNU
2006BahrajnMalezjaAustraliaSan MarinoUnia EuropejskaHiszpaniaMonakoWielka BrytaniaKanadaStany ZjednoczoneFrancjaNiemcyWęgryTurcjaWłochyJaponiaBrazylia268
Team McLaren MercedesMcLaren MP4-21Mercedes FO108S 2.4 V854NU3NUNU26NUNU

Indianapolis 500

RokNadwozieSilnikStartWynikUwagi
2000G-ForceOldsmobile21
2014DallaraChevrolet105
2015DallaraChevrolet151
2016DallaraChevrolet1733
2017DallaraChevrolet186
2021DallaraChevrolet249

Podsumowanie startów

SezonSeriaZespółStartyPPZwyc.PunktyPozycja
1996Brytyjska Formuła 3Fortec Motorsport16121375.
1997Formuła 3000RSM Marko103337,52.
1998Formuła 3000Super Nova1274651.
1999CARTChip Ganassi Racing20772121.
2000CARTChip Ganassi Racing20731269.
Indy Racing League1015425.
2001Formuła 1Williams F11731316.
2002Formuła 1Williams F11770503.
2003Formuła 1Williams F11612823.
2004Formuła 1Williams F11801585.
2005Formuła 1McLaren1623604.
2006Formuła 1McLaren1000268.
NASCAR Nextel Cup SeriesChip Ganassi Racing1006169.
2007NASCAR Nextel Cup SeriesChip Ganassi Racing3601348720.
NASCAR Busch Series1501152522.
2008NASCAR Sprint Cup SeriesChip Ganassi Racing3600332925.
NASCAR Nationwide Series20023086.
2009NASCAR Sprint Cup SeriesEarnhardt Ganassi Racing362062528.
2010NASCAR Sprint Cup SeriesEarnhardt Ganassi Racing3631411817.

Rekordy

RekordLiczba
Rekord toru Autódromo José Carlos Pace1:11.473 (2004)[1]
Rekord toru Istanbul Park1:24.770 (2005)[2]
Rekord toru Sepang International Circuit1:34.223 (2004)[3]

Odznaczenia

Przypisy

  1. FORMULA 1 GRANDE PRÊMIO PETROBRAS DO BRASIL 2015. formula1.com. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-21)]. (ang.).
  2. 2010 FORMULA 1 TURKISH GRAND PRIX. formula1.com. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-22)]. (ang.).
  3. 2016 FORMULA 1 PETRONAS MALAYSIA GRAND PRIX. formula1.com. [dostęp 2016-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-24)]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Gold medal icon.svg
An icon that represents a gold medal
Bronze medal icon.svg
An icon that represents a bronze medal
Flag of Malaysia.svg
Flag of Malaysia – Jalur Gemilang (Stripes of Glory)
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Order of Boyacá - Silver Cross (Colombia) - ribbon bar.png
Autor: McOleo, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar of the Order of Boyacá - Silver Cross (Colombia)
Juan Pablo Montoya Canada 2006 (crop).PNG
Autor: TMWolf
Cropped by Diniz, Licencja: CC BY-SA 2.0
Juan Pablo Montoya driving for McLaren at the 2006 Canadian Grand Prix.
J p montoya usgp 2004.jpg
Autor: Rick Dikeman, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Juan Pablo Montoya on Williams-BMW, United States GP 2004