Juan Valdivieso

Juan Valdivieso
Pełne imię i nazwisko	Juan Humberto Valdivieso Padilla
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1910 Lima
Data i miejsce śmierci	2 maja 2007 Lima
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1921–1941 Alianza Lima
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1930–1938  Peru 10 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Deportivo Municipal Defensor Lima Sport Boys Association 1954–1955 Peru

Juan Humberto Valdivieso Padilla (ur. 6 maja 1910 w Limie, zm. 2 maja 2007 tamże) – piłkarz peruwiański grający na pozycji bramkarza, uczestnik pierwszych finałów mistrzostw świata, igrzysk olimpijskich i mistrzostw Ameryki Południowej.

Przez wiele lat związany był z klubem Alianza Lima, w barwach którego sięgnął po pięć tytułów mistrzowskich (1927, 1928, 1931, 1932, 1933), a także miał udział w powrocie do ekstraklasy w 1939. Karierę piłkarską rozpoczynał jako napastnik, strzelając siedem bramek w spotkaniu ze Sportivo Unio (8:1) ustanowił rekord skuteczności strzeleckiej swojego klubu w oficjalnym meczu.

W czasie kariery sportowej przy wzroście 174 cm ważył ok. 70 kg. Nosił przydomki „Mago” i „Rodillo Negro”, cieszył się sławą skutecznego obrońcy rzutów karnych. W 1930 znalazł się w składzie reprezentacji narodowej na mistrzostwa świata w Urugwaju; był najmłodszym bramkarzem turnieju (a także jednym z najmłodszych bramkarzy w późniejszej historii mistrzostw świata). Wystąpił w pierwszym meczu Peru przeciwko Rumunom, przepuszczając łącznie trzy bramki (wynik meczu 3:1 dla Rumunii), w tym najszybszą bramkę całych mistrzostw, strzeloną przez Constantina Stianciu w 2. minucie. W drugim meczu, przeciwko gospodarzom turnieju Urugwajczykom, Valdivieso został zastąpiony w bramce przez Guillermo Jorge Pardóna, który także nie zapobiegł porażce 0:1 (Urugwajczycy sięgnęli później po tytuł mistrzowski). Na tych dwóch meczach Peru zakończyło swój premierowy start w finałach mistrzostw świata.

Valdivieso wystąpił również w dwóch turniejach Copa América. W 1935, w edycji nadzwyczajnej turnieju, bronił we wszystkich trzech spotkaniach – przeciwko Urugwajowi (0:1), Argentynie (1:4) i Chile (1:0) – a Peru zajęło 3. miejsce. Dwa lata później Valdivieso grał jedynie w pierwszym meczu przeciwko Brazylijczykom (2:3); zabrakło go w pozostałych spotkaniach turnieju, który reprezentacja peruwiańska ukończyła na miejscu 6. Nie było również Valdivieso na Copa América w 1939, gdy Peru odniosło końcowy triumf.

W 1936 był w składzie ekipy olimpijskiej w Berlinie. Turniej ten reprezentacja Peru zakończyła w kontrowersyjnych okolicznościach; pokonana w ćwierćfinale Austria (4:2) złożyła protest, który uwzględnili organizatorzy, nakazując ponowne rozegranie meczu. Nie zgadzając się z tą decyzją, do powtórnego meczu Peruwiańczycy nie przystąpili.

Po zakończeniu kariery zawodniczej Valdivieso pracował jako trener, prowadził kilka peruwiańskich klubów, był również selekcjonerem reprezentacji narodowej w latach 60. Zmarł w maju 2007 w wieku 97 lat.

Bibliografia

• Andrzej Gowarzewski, Encyklopedia piłkarskich mistrzostw świata, Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1990
• Tomasz Wołek, Andrzej Markowski, Copa America. Historia mistrzostw Ameryki Południowej 1910-1995, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (13. część cyklu „Encyklopedia piłkarska Fuji”)