Juan de Lascaris-Castellar
| ||||
| ||||
57. Wielki mistrz Zakonu Maltańskiego | ||||
Okres | od 16 czerwca 1636 do 14 sierpnia 1657 | |||
Poprzednik | Antoine de Paule | |||
Następca | Martin de Redin | |||
Dane biograficzne | ||||
Data urodzenia | 20 czerwca 1560 | |||
Data i miejsce śmierci | 14 sierpnia 1657 Valletta | |||
Fra′ Giovanni Paolo Lascaris di Ventimiglia e Castellar (ur. 20 czerwca 1560; zm. 14 sierpnia 1657) – 57. wielki mistrz zakonu joannitów od 16 czerwca 1636 do 14 sierpnia 1657. Urodził się w rodzinie hrabiów Ventimiglia w Ligurii spokrewnionych z Laskarysami, którzy panowali w Cesarstwie Nicejskim w latach 1204–1261.
Do zakonu wstąpił w 1584 roku. Przez ponad trzydzieści lat żył w klasztorze, gdzie pełnił różne funkcje. Był odpowiedzialny w zaopatrzenie zakonu najpierw w ziarno, a następnie od 1615 roku za funkcjonowanie pieców w budynkach zakonu[1]. W 1625 roku został mianowany dowódcą więzienia św. Antoniego, a w 1632 roku został wysłany jako ambasador zakonu na dwór króla Hiszpanii Filipa IV. W zakonie należał do Domu (langua) prowansalskiego[1]. Po śmierci Wielkiego mistrza Antoine'a de Paule'a, Juan de Lascaris został wybrany z grona trzech kandydatów, w którym był późniejszy jego następca, Martin de Redin.
Po objęciu dowództwa nad zakonem Lascaris rozpoczął rozbudowę wcześniej istniejących umocnień wysp, m.in. Floriana Lines rozpoczętych w 1635 na polecenie de Paule'a. W latach 1637–1640 na jego polecenie zbudowano pięć wież obronno-obserwacyjnych zwanych wieżami Lascarisa, część z nich przetrwała do dzisiaj i są zabytkami Malty. Należą do nich m.in. Wieża Ta' Lippija[2], Wieża Qawra[3]. W późniejszych latach wzniesiono kolejne wieże: w 1649 wieżę Świętej Agaty[4], w 1650 wieżę Xlendi[5], w 1652 wieżę Dwejra[6]. Dzieło Lascarisa było kontynuowane przez jego następcę, który dobudował kolejnych 13 wież tzw. wież de Redina.
W 1651 roku na polecenie Lascarisa zakon zakupił od francuskiej Compagnie des Îles de l'Amérique położoną na Morzu Karaibskim wyspy Saint Christopher, Saint Croix, Saint-Barthélemy i Saint-Martin[1]. Po śmierci Lascarisa wyspy zostały ponownie sprzedane Francji.
W 1650 roku Lascaris wydał dekret, obowiązujący wszystkich członków zakonu na Malcie oraz w jego posiadłościach zagranicznych, w którym zakazał sprzedaży książek należących do zmarłych zakonników i nakazał przekazanie ich do biblioteki zakonu[7].
Został pochowany w głównej krypcie konkatedry św. Jana[8][9].
Przypisy
- ↑ a b c Luigi Cajani: Lascaris, Giovanni Paolo. W: Dizionario Biografico degli Italiani. T. 63: Labroca-Laterza. Roma: Istituto della Enciclopedia italiana, 2004. OCLC 889134776. [dostęp 2015-01-04]. (wł.)
- ↑ Ta' Lippija Tower (ang.). National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31].
- ↑ Qawra Point Tower & Battery (ang.). National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31].
- ↑ St Agatha’s Tower, Mellieha (ang.). National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31].
- ↑ Xlendi Tower (ang.). National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31].
- ↑ Dwejra Tower (ang.). National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-15].
- ↑ The Knights of Jerusalem, Rhodes and Malta, Grand Masters of the Maltese period (ang.). vassallomalta.com. [dostęp 2014-12-131].
- ↑ Full Tomb & Lapidary List - 337 Pietrino del Ponte (ang.). The Sovereign Military and Hospitaller Order of St. John of Jerusalem of Rhodes and of Malta. [dostęp 2014-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)].
- ↑ Juan de Lascaris-Castellar (ang.). South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-12-31].
Media użyte na tej stronie
Autor: Mathieu CHAINE, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of arms of the Sovereign Military Order of Malta
Autor: Carlo F. Polizzi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ritratto di autore anonimo di Giovanni Paolo Lascaris, conservato presso il Castello di Masino, Sala dei Savoia (Italy) - XVII sec.