Judith Leyster

Autoportret (ok. 1635)

Judith Leyster (ur. przed 28 lipca 1609^[1] w Haarlemie, zm. przed 18 lutego 1660^[2] w Heemstede) – holenderska malarka okresu baroku

Życiorys

Była uczennicą Fransa Halsa w Haarlemie. W 1633 jako pierwsza kobieta uzyskała tytuł mistrzowski w haarlemskiej gildii św. Łukasza. W 1636 wyszła za mąż za malarza scen rodzajowych Jana Miensego Molenaera (ok. 1610-1668). Prowadzili wspólną pracownię, korzystając z tych samych modeli i rekwizytów. Malowała sceny rodzajowe, portrety i kwiaty. Duży wpływ na jej malarstwo wywarli caravaggioniści utrechccy (Hendrick Terbrugghen, Gerrit van Honthorst) oraz Frans Hals

Autoportret (ok. 1635) – Waszyngton, National Gallery of Art,
Chłopiec i dziewczynka z kotem i węgorzem (ok. 1635) – Londyn, National Gallery,
Mały flecista (ok. 1635) – Sztokholm, Nationalmuseum,
Mężczyzna dający kobiecie pieniądze (1631) – Haga, Mauritshuis,
Odrzucona propozycja (1631) – Haga, Mauritshuis,
Ostatnia kropla (1629) – Filadelfia, Museum of Art,
Serenada (1629) – Amsterdam, Rijksmuseum,
Wesoła kompania (1630) – Paryż, Luwr,
Wesoły bibosz – Berlin, Gemaeldegalerie,
Wesoły pijak (1629) – Haarlem, Halsmuseum.

Maciej Monkiewicz, Leyster Judith, [w:] Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba, Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydaw. Artystyczne i Filmowe; Wydaw. Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-221-0686-6.