Judyta Bawarska

Ten artykuł od 2011-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Judyta Bawarska

Cesarzowa rzymska, królowa Franków
Judyta Bawarska, wizerunek z "Welfenchronik" z 1520 r.
(c) Odejea, CC BY-SA 3.0
Królowa Franków
Okres	od 819 do 840
Jako żona	Ludwik I Pobożny
Poprzedniczka	Ermengarda z Hesbaye
Następczyni	Ermengarda z Tours
Cesarzowa rzymska
Okres	od 819 do 840
Jako żona	Ludwik I Pobożny
Poprzedniczka	Ermengarda z Hesbaye
Następczyni	Ermengarda z Tours
Dane biograficzne
Data urodzenia	805
Data śmierci	23 kwietnia 843
Miejsce spoczynku	kościół św. Marcina w Tours
Ojciec	Welf I
Matka	Jadwiga
Mąż	Ludwik I Pobożny
Dzieci	Gisela Karol II Łysy

Judyta Bawarska (ur. 805, zm. 19 lub 23 kwietnia 843) – córka hrabiego Welfa I i Jadwigi, kobiety z możnego saskiego rodu.

W 819 r. w Akwizgranie poślubiła cesarza Ludwika I Pobożnego (czerwiec 778 - 20 czerwca 840), syna cesarza Karola Wielkiego i jego drugiej żony, Hildegardy Sabaudzkiej, córki hrabiego Gerolda z Vinzgouw. Ludwik i Judyta mieli razem syna i córkę:

• Gisela (820 - 5 lipca 874), żona księcia Eberharda z Friuli, miała dzieci
• Karol II Łysy (13 czerwca 823 - 5/6 października 877), król Franków Zachodnich, cesarz

Judyta dążyła do zapewnienia Karolowi jakiejś dzielnicy, co jednak wywołało konflikt z synami Ludwika z jego pierwszego małżeństwa z Ermengardą. W 829 r. jeden z nich, Lotar I, oskarżył macochę o cudzołożny związek z Bernardem z Septymanii, który miał również być ojcem Karola. W 830 r. kolejny z braci, Pepin I Akwitański, obległ ojca i macochę w Compiegne. Para cesarska dostała się do niewoli, a Judytę osadzono w klasztorze św. Krzyża w Poitiers. Władzę przejął najstarszy z rodzeństwa, Lotar I, co nie spodobało się jego młodszym braciom, Pepinowi i Ludwikowi, którzy uwolnili ojca z klasztoru. Po kilkuletniej wojnie Lotar został wyparty do Italii, wcześniej raz jeszcze w latach 833-834 zdobywając władzę (Judyta znalazła się wtedy na wygnaniu w Tortonie). Sprawa apanażu dla Karola rozstrzygnęła się w 838 r., po śmierci Pepina. Ludwik, pomijając prawa swojego wnuka, Pepina II, oddał Akwitanię Karolowi.

Od czasów Judyty zaczyna się kariera rodu Welfów we frankijskim państwie. Obaj jej bracia uzyskali wysokie godności w cesarstwie. Jej siostra Emma poślubiła pasierba Judyty, Ludwika. Judyta zmarła w 843 r., trzy lata po swoim mężu. Została pochowana w kościele św. Marcina w Tours.

W 826 r. w Moguncji uczestniczyła w chrzcie Haralda Klaka.