Jufuku-ji

Jufuku-ji 壽福寺

Główny budynek klasztoru
Państwo	Japonia
Miejscowość	Kamakura
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	rinzai
Prowincja	Prefektura Kanagawa
Typ zakonu	męski
Założyciel klasztoru	Myōan Eisai
Fundator	Masako Hōjō
Materiał budowlany	drewno, cegła, kamień
Data budowy	1200
Położenie na mapie Japonii Jufuku-ji 壽福寺
35°19′28″N 139°32′57″E/35,324311 139,549047

Jufuku-ji (jap. 壽福寺, pełna nazwa to Kikokuzan Kongō Jufuku Zenji 亀谷山金剛寿福禅寺) – klasztor szkoły zen rinzai w Kamakurze, pierwszy klasztor zen w tym mieście.

Historia klasztoru

Klasztor został ufundowany w 1200 roku przez Masako Hōjō (1157–1225), wdowę po siogunie Yoritomo Minamoto (1147–1199), dla uczczenia jego i jej ojca pamięci. Opatem założycielem był mistrz zen Eisai Myōan. W systemie gozan klasztor zajmował trzecią pozycję wśród pięciu klasztorów Kamakury. Mistrz Eisai przeniósł się do Kamakury z Kioto, w którym jego działalność i nowe idee zen, które wprowadził do Japonii, spotkały się z atakami, a on z ostracyzmem^[1].

Następnym opatem klasztoru został uczeń Eisaia – Gyōyū Taikō (1163–1241), pochodzący z Kamakury. Wdowa Masako została jego uczennicą, przyjęła ordynację mnisią i została mniszką. Przyjacielem Gyōyū był Sanetomo Minamoto, trzeci siogun z tego rodu^[2]. Uczniem Gyōyū był przez jakiś czas Kakushin Shinchi (1207–1298). Gyōyū zmarł w Jufuku-ji^[2].

Praktyka w klasztorze była przez jakiś czas synkretyczna, skoro Ben’en Enni (1201–1280) w 1228 roku otrzymał przekaz nauk ezoterycznych od ówczesnego opata Jufuku-ji – A’nina. W 1257 roku sam Enni został opatem tego klasztoru^[3].

W drugiej połowie XII wieku klasztor został rozwinięty do pełnej świątyni zen. Jego opatem był w tym okresie chiński mistrz chan Daxiu Zhengnian (Shōnen Daikyū, 1214–1289)^[4].

W 1265 roku oskarżono chińskiego mistrza chan Lanxi Daolonga o szpiegostwo na rzecz mongolskich władz Chin. Po jego odwołaniach pozwolono mu przez jakiś czas przebywać w Jufuku-ji.

Ostatnia klasyfikacja klasztorów systemu gozan powstała w czasie panowania sioguna Yoshimitsu Ashikagi (1358-1408) i składała się dwu równoległych części: pięciu klasztorów Kioto i pięciu klasztorów Kamakury. Jufuku-ji zajmował w części Kamakury trzecią pozycję, jednak wówczas "pierwszym klasztorem w kraju" był, będący na czele listy, klasztor Nanzen^[5].

W tej chwili jest to dość mały klasztor należący do linii Kenchō-ji, ale w czasach rozkwitu w jego skład wchodziło 14 świątyń. Obiektem kultu jest Shaka Nyorai (Budda Siakjamuni).

Za głównym budynkiem klasztoru znajdują się skalne groby (jap. yagura), w których pochowano wszystkich głównych mnichów klasztoru. Znajdują się tu także groby: poety haiku Kiyoshiego Takahamy (1874–1959), pisarza Jirō Osaragi (1897–1973), brytyjskiej hrabiny Iso Mutsu (1867–1930).

Adres klasztoru

• 17-7 Ogigayatsu 1-chome, Kamakura, Kanagawa 248-0011

Przypisy

Bibliografia/źródła

• Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.

Galeria

• 

  Droga do klasztoru

• 

  Brama

• 

  Widok z bramy wewnętrznej na główny budynek

• 

  Cmentarz (yagura)

• 

  Cmentarz

• 

  Grób Masako

• 

  Grób Sanetomo Minamoto (bez jego prochów)