Jugurta
| ||
Jugurta w łańcuchach przed Sullą | ||
Król Numidii | ||
Okres | od 118 p.n.e. do 104 p.n.e. | |
Poprzednik | Micypsa | |
Następca | Gauda | |
Dane biograficzne | ||
Data i miejsce urodzenia | około 160 p.n.e. Numidia | |
Data i miejsce śmierci | 104 p.n.e. Więzienie Mamertyńskie w Rzymie | |
Ojciec | Mastanabal | |
Jugurta (ur. około 160 p.n.e., zm. 104 p.n.e.) – król Numidii w latach 118–104 p.n.e.
Życiorys
Jugurta był wnukiem Masynissy, synem Mastanabala. Za rządów jego stryja, króla Numidii Micypsy, został wysłany do Hiszpanii na czele wojsk mających wesprzeć Rzymian w wojnie numantyjskiej. Zdolności Jugurty przykuły uwagę Scypiona Afrykańskiego Młodszego, który zasugerował królowi adopcję bratanka[1]. Micypsa przed swoją śmiercią podzielił państwo na trzy części, którymi mieli władać: adoptowany Jugurta, Hiempsal i Adherbal (dwaj naturalni synowie Micypsy). Jugurta szybko pozbył się dwóch rywali – Hiempsala zamordował, a Adherbala zmusił do ucieczki. Rzymska interwencja doprowadziła do podziału Numidii. Jugurta otrzymał część zachodnią, Adherbal wschodnią wraz ze stołeczną Cyrtą[2].
Dążąc do zjednoczenia państwa w 112 p.n.e. zdobył Cyrtę i nakazał zabić Adherbala wraz z przebywającymi tam kupcami pochodzącymi z Italii, przez co popadł w zatarg z Rzymem (tak zwana wojna jugurtyńska, która toczyła się w latach 111–105 p.n.e.). Dość długo wojna przebiegała niepomyślnie dla Rzymu (przekupstwa Jugurty wśród polityków i wodzów rzymskich). W jej trakcie Jugurta pojawił się w Rzymie i bronił swych racji przed Senatem, jednak po zabójstwie przebywającego tam pretendenta do tronu Numidii Massywy nakazano mu opuścić Italię[3]. Dopiero szereg zwycięstw nad wojskami Numidii odniósł Kwintus Cecyliusz Metellus Numidyjski, a Gajusz Mariusz pokonał Jugurtę ostatecznie w bitwie pod Cyrtą.
Gdy prowadzono go w pochodzie tryumfalnym, oszalał. W więzieniu zdarto mu z ciała tunikę, a szamotanina o jego złote kolczyki odznaczała się taką chciwością, że oderwano mu płatek ucha. Następnie wepchnięto go, nagiego, do jamy w ziemi. Rozglądał się wkoło całkiem zdezorientowany, wreszcie rzekł, szeroko się uśmiechając: „Na Herkulesa, ta rzymska łaźnia jest zimna!”
Jugurta został stracony w Rzymie, w Więzieniu Mamertyńskim.
Zobacz też
- (1248) Jugurtha
Przypisy
Bibliografia
- Maciej Maciejowski: Wojna jugurtyńska 111-105 p.n.e., seria: Bitwy/Taktyka #18, Wydawnictwo Inforteditions, Zabrze 2008.
- Philip Matyszak: Wrogowie Rzymu: od Hannibala do Attyli, króla Hunów. Urszula Ruzik−Kulińska (tłum.). Warszawa: Bellona, 2007, s. 60−68. ISBN 978-83-11-10678-9. OCLC 169812829. (pol.)
- John D. Fage, Roland Olivier: The Cambridge History of Africa. Tom 2. Cambridge University Press, 1979, s. 185-186.
- ISNI: 0000 0001 0060 6422
- VIAF: 8185245, 309564360, 190599280, 235159474179427661378, 21151776777918011445
- ULAN: 500355375
- LCCN: nr91030863
- GND: 118864297
- BnF: 135116058
- SUDOC: 073366862
- NKC: jn20000700837
- NTA: 18348679X
- PLWABN: 9810688431405606
- J9U: 987007295972505171
- WorldCat: viaf-8185245, lccn-nr91030863, viaf-309564360
Media użyte na tej stronie
Jugurtha's capture. Drawing from :
[D.n Gabriel de Borbon, Infante de España], La conjuracion de Catilina y la Guerra de Jugurta por Cayo Salustio Crispo, Madrid, Joachin Ibarra, impresor de Camara del Rei Nuestro Señor, M.DCC.LXXII.
The picture is in front of page 97