Juho Heiskanen
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 18 grudnia 1889 |
---|---|
Data śmierci | 11 grudnia 1950 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne |
|
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Juho Henrik Heiskanen (ur. 18 grudnia 1889 w Pielisensuu, zm. 11 grudnia 1950) – fiński wojskowy (generał), dowódca różnych jednostek wojskowych w okresie przedwojennym, dowódca IV Korpusu Armijnego, a następnie zastępca inspektora generalnego fińskich sił zbrojnych i jednocześnie szef prac fortyfikacyjnych przy najwyższym dowództwie podczas wojny zimowej 1939–1940, komendant garnizonu Viipuri, a następnie oficer do zadań specjalnych przy inspektorze generalnym wyszkolenia wojskowego podczas wojny kontynuacyjnej 1941–1944.
Życiorys
W 1911 r. ukończył szkołę średnią. Do 1914 r. studiował prawo na uniwersytecie w Helsinkach. W lutym 1915 r. przyjechał do Niemiec, gdzie wstąpił ochotniczo do 27 Królewskiego Pruskiego Batalionu Jegrów, w którym służyło wielu Finów. Po powrocie do Finlandii został w październiku 1916 r. aresztowany w Jyväskylä przez carską żandarmerię i osadzony w więzieniu w Piotrogradzie. Podczas rewolucji październikowej 1918 r. został uwolniony, po czym przyjechał do Finlandii. Uczestniczył w fińskiej wojnie domowej jako dowódca batalionu piechoty. Od 1924 r. dowodził Pułkiem Tampere, od 1927 r. 3 Dywizją Piechoty, zaś od 1928 r. Brygadą Jegrów. W latach 1930–1931 szkolił się w Akademii Wojskowej w Sztokholmie. W 1934 r. został dowódcą 2 Dywizji Piechoty, zaś w 1934 r. 3 Dywizji Piechoty. Po ataku ZSRR na Finlandię 30 listopada 1939 r., objął dowództwo IV Korpusu Armijnego w składzie Armii Przesmyku Karelskiego. Z powodu błędów w dowodzeniu został odwołany przez głównodowodzącego fińskimi siłami zbrojnymi marsz. Carla Gustafa Mannerheima z zajmowanej funkcji. Następnie był zastępcą inspektora generalnego fińskich sił zbrojnych i jednocześnie szefem prac fortyfikacyjnych przy najwyższym dowództwie. Podczas wojny kontynuacyjnej w latach 1941–1944 był krótko komendantem garnizonu Viipuri, a następnie oficerem do zadań specjalnych przy inspektorze generalnym wyszkolenia wojskowego. Po zakończeniu wojny odszedł z armii.
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży Finlandii[1]
- Order Krzyża Wolności II Klasy[1]
- Medal Pamiątkowy Wojny Zimowej z Mieczami[1]
- Krzyż Żelazny II Klasy[1]
- Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie[1]
Przypisy
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
Baretka: Medal Pamiątkowy Wojny Zimowej 1939-40 z okuciem mieczy – Finlandia.
Seal of the Finnish Defence Forces
military rank Collar Insignia of Kenraali (General) of the Finnish Army and Air Force.
Juho Henrik Heiskanen
Baretka: Order Krzyża Wolności (Finlandia) – 2. Klasa – wariant wojenny.
Baretka: "Krzyż Honoru za Wojnę 1914/1918" (Niemcy, III Rzesza) – dla Frontowców (z mieczami).