Jules Antoine Lissajous

Ten artykuł od 2022-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jules Antoine Lissajous

Jules Antoine Lissajous (wym. fr. [ʒyl ɑ̃tˈwan lisaˈʒu]; ur. 4 marca 1822, zm. 24 czerwca 1880) – francuski matematyk i fizyk. Na jego cześć nazwano krzywe Lissajous, których badaniem się zajmował.

Kariera naukowa

Studia rozpoczął w roku 1841 na École Normale Supérieure. W latach 1847 – 1874 pełnił funkcję profesora matematyki na Lycée Saint-Louis. Stopień naukowy doktora uzyskał w 1850 roku za dysertację na temat wyznaczenia pozycji węzłów fali wibrujących prętów przy użyciu wzorów piaskowych Chladniego.

W 1874 roku został rektorem Akademii Chambéry, a w 1874 roku rektorem Akademii Besançon.

Badania naukowe

Lissajous był zainteresowany falami i opracował optyczną metodę badania ich wibracji. Chciał obserwować fale akustyczne tworzone przez wibracje, które wyrażane są w postaci dźwięku. Początkowo badał fale akustyczne poprzez obserwację fal pojawiających się na powierzchni wody po przyłożeniu do niej akustycznego kamertonu. Efekty tych badań zostały opublikowane w 1850 roku w "Sur la position des noeuds dans les lames qui vibrent transversalement". W 1855 roku opisał sposób badania wibracji akustycznych przy użyciu przyrządu Lissajous. W 1856 roku opublikował Sur un cas particulier de stéréoscopie fourni par l'étude optique des mouvements vibratoires, a w 1857 roku swoją główną publikację Mémoire sur l'étude optique des mouvements vibratoires. W kolejnym roku Sur les vibrations transversales des lames élastique.

Przyrząd Lissajous

Jednym z jego wynalazków jest przyrząd Lissajous tworzący krzywe jego imienia. Przyrząd ten składał się z dwóch protopadle zawieszonych kamertonów, na których zamocowane były lustra. Kamertony wprowadzano w wibracje (przeważnie o innej wysokości dźwięku, tworząc w ten sposób określony harmoniczny interwał). Strumień światła odbity kolejno od luster, padał na ścianę tworząc krzywą Lissajous.

Linki zewnętrzne

• John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Jules Antoine Lissajous w MacTutor History of Mathematics archive (ang.)