Jules Dubois

Jules Dubois
Ilustracja
Jules Dubios (1894)
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1862
Pontoise

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1928
Levallois-Perret

Zawód, zajęcie

kolarz, baloniarz

Jules Dubois (ur. 5 maja 1862 w Pontoise, zm. 1 grudnia 1928 w Levallois-Perret) – francuski kolarz i baloniarz.

Życiorys

Karierę sportową rozpoczął w wieku 19 lat odnosząc sukcesy w biegach, ale w 1883 roku zaczął jeździć na bicyklu. Na początku lat 90. XIX wieku brał udział w wyścigach w Stanach Zjednoczonych. Zwyciężył w wyścigach kolarskich: Mistrzostwa Francji (100 km) w Grenoble (1885), Mistrzostwa Północy na 100 km w Paryżu (1885), Mistrzostwa Europy (5 km) w Berlinie (1887), Mistrzostwa Świata (50 mil) w Leicester (1888)[1]. W 1894 roku założył w Paryżu firmę Cycles Rouxel et Dubois. Oprócz sklepu w Paryżu posiadała ona fabrykę w Suresnes[2]. Firma działała do 1897 roku, gdy została sprzedana kierowcy samochodowemu Archdéacon[3]. W 1900 roku zostaje agentem firmy Decauville, potem Herald. Zaczął startować w wyścigach samochodowych. Wtedy też odbył pierwszy odbył lot balonem, ale gwałtowne lądowanie zniechęciło go na kilka lat. Kolejne loty miały miejsce dopiero w 1908 roku, gdy zaczął startować w zawodach balonowych, równocześnie startując amatorsko w wyścigach kolarskich[4]. W 1924 roku wygrał Critérium des Vieilles Gloires organizowane przez firmę Peugeot i gazetę L’Echo des Sportes[5]. W 1928 roku zmarł kilka tygodni po upadku z roweru, podczas którego złamał kostkę[6].

Baloniarstwo

Latać balonem nauczył się w 1908 roku[7]. Startował w zawodach Grand Prix de L’Aero-Club de France, zajmując w 1909 (6. miejsce)[8], 1910 – 5. miejsce[9], 1912 – 5. miejsce[10]. W listopadzie 1910 odbył lot z Saint-Cloud do Warszawy na balonie o pojemności 1200 m³. Był to czwarty lot balonem z lądowaniem na terenie Rosji[11]. W kwietniu 1913 roku podczas Grand Prix de distance en sphérique po locie z Biarritz w okolice Madrytu na odległość 400 km przeleciał nad Pirenejami[12]. W 1922 roku startując w Grand-Prix Aeroklubu Francji na balonie Fifi o pojemności 900 m³ ustanowił rekord czasu lotu trwającego 23 godziny i 28 minut. Otrzymał za ten wyczyn nagrodę Ministra Wojny i kosz ufundowany przez M.E. Dubonnet[13]. W zawodach o Puchar Gordona Bennetta startował trzykrotnie, zajmując miejsca: 7. (1921), 10. (1922) i 12. (1923).

Przypisy

  1. ↑ E. Auteur du texte Gendry, Sport vélocipédique. Les champions français / par E. Gendry (G. de Moncontour), 1891, s. 63–76 [dostęp 2020-07-14] (fr.).
  2. ↑ ROUXEL ET DUBOIS, encyclo du vélo, 26 lutego 2018 [dostęp 2020-07-09] (fr.).
  3. ↑ Nouvelle Sensationnelle dans le Monde du Cycle, „Véloce-sport: organe de la vélocipédie française”, Gallica, 11 marca 1897 [dostęp 2020-07-09] (fr.).
  4. ↑ Jules Dubois, „L’Aérophile”, Gallica, 1 lutego 1911, s. 49 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  5. ↑ Jules Dubois, 62 ans, gagne le Critérium des Vieilles Gloires, „La Pédale: revue hebdomadaire de la bicyclette et de ses accessoires: sport, industrie, tourisme”, Gallica, 18 czerwca 1924, s. 14 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  6. ↑ Jules Dubois, „L’Aérophile”, Gallica, 1 grudnia 1928 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  7. ↑ Avis important, „L’Aérophile”, Gallica, 15 stycznia 1908 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  8. ↑ Le 5me Grand Prix de l’Aéro-Club de France et le Concours d’atterrissage, „L’Aérophile”, Gallica, 1909, s. 473–474 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  9. ↑ 6' Grand Prix de l’[[Aéro-Club de France]], „L’Aérophile”, Gallica, 15 sierpnia 1910 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  10. ↑ Le 8 „GRAND PRIX DE FRANCE, „L’Aérophile”, Gallica, 1 października 1912, s. 450–451 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  11. ↑ UN SUPERRE RAID AÉRIEN, „L’Aérophile”, Gallica, 15 stycznia 1910, s. 548 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  12. ↑ Jules Dubois traverse les Pyrénées, „L’Aérophile”, Gallica, 1913, s. 238 [dostęp 2020-07-18] (fr.).
  13. ↑ GRAND-PRIX AÉRO-CLUB DE FRANCE., „L’Aérophile”, Gallica, 15 czerwca 1922, s. 189 [dostęp 2020-07-14] (fr.).


Media użyte na tej stronie

Jules Dubois en 1894.jpg
Jules Dubois en 1894.