Jules Laroche

Jules Laroche
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1877
Paryż

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1961
Dinard

dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Republiki Francuskiej
Okres

od 1924
do 1926

Ambasador Republiki Francuskiej w Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 26 czerwca 1926
do 29 maja 1935

Poprzednik

Hector André de Panafieu

Następca

Leon Noël

Ambasador Republiki Francuskiej w Królestwie Belgii
Okres

od 12 marca 1935
do październik 1937

Poprzednik

Paul Claudel

Następca

Paul Bargeton

Odznaczenia
Order Orła Białego (1921-1990) Odznaka Honorowa PCK I stopnia
Jules Laroche, Józef Piłsudski, Louis Barthou, Józef Beck, Jan Szembek podczas wizyty Barthou w Polsce, kwiecień 1934

Jules Laroche (ur. 4 listopada 1877 w Paryżu, zm. 13 lipca 1961 w Dinard) – francuski dyplomata, dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji w latach 1924–1926, ambasador w Polsce od 26 czerwca 1926 do 29 maja 1935[1]. Następca Hectora André de Panafieu.

Członek Komisji do Spraw Polskich na konferencji pokojowej w Paryżu[2].

Laroche jest autorem pamiętników La Pologne de Pilsudski: souvenirs d'une ambassade 1926–1935 (pol. Polska lat 1926–1935: wspomnienia ambasadora francuskiego) wydanych w Paryżu w 1953, w których opisywał politykę zagraniczną II Rzeczypospolitej pod kierownictwem Józefa Piłsudskiego, widzianą oczami zagranicznego dyplomaty[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Sebastian Drabik: Stosunki polsko-francuskie w roku 1936 – próba krótkiego zarysu w oparciu o „Diariusz” i „Teki” Jana Szembeka oraz wspomnienia „Dyplomata w Paryżu 1936–1939” Juliusza Łukasiewicza, ambasadora RP w Paryżu w latach 1936–1939 (pol.). [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)].
  2. ↑ Piotr S. Wandycz, France and Her Eastern Allies, 1919-1925: French-Czechoslovak-Polish Relations from the Paris Peace Conference in Locarno, Minneapolis 1962, p. 35.
  3. ↑ Sygnatura publikacji na stronie Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie. [dostęp 2010-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 grudnia 2013)].
  4. ↑ Polski Czerwony Krzyż. Sprawozdanie za 1935. Warszawa: 1936, s. 11.
Przedstawiciele dyplomatyczni Francji w Polsce
I Rzeczpospolita
Księstwo Warszawskie
Królestwo Polskie
II Rzeczpospolita
Polska Ludowa
  • Christian Fouchet (1944)
  • Roger Garreau (1945)
  • Jean Baelen (1947)
  • Étienne Dennery (1950)
  • Pierre de Leusse (1954)
  • Éric de Carbonnel (1956)
  • Étienne Burin des Roziers (1958)
  • Pierre Charpentier (1962)
  • Arnauld Wapler (1966)
  • Augustin Jordan (1970)
  • Louis Dauge (1973)
  • Serge Boidevaix (1977)
  • Jacques Dupuy (1980)
  • Jean-Bernard Raimond (1982)
  • Jean-François Noiville (1985)
  • Claude Harel (1986)
Rzeczpospolita Polska
  • Claude Harel (do 1990)
  • Alain Bry (1990–1994)
  • Daniel Contenay (1994–1997)
  • Benoît d’Aboville (1997–2002)
  • Patrick Gautrat (2002–2004)
  • Pierre Ménat (2004–2007)
  • François Barry Delongchamps (2007–2012)
  • Pierre Buhler (2012–2016)
  • Pierre Lévy (2016–2019)
  • Frédéric Billet (od 2019)

Media użyte na tej stronie

Piłsudski Barthou.jpg
Józef Piłsudski i Louis Barthou. Oryginalny podpis pod zdjęciem: Józef Piłsudski w rozmowie z francuskim ministrem spraw zagranicznych Ludwikiem Barthou w czasie audjencji tegoż w Belwederze w r. 1934.
POL Honorowa Odznaka PCK I klasy BAR.png
Baretka Honorowej Odznaki PCK I klasy
Jules Laroche.JPG
Jules Laroche - French ambassador in Poland in 1926-1935