Jules Massenet

Jules Massenet
Imię i nazwisko	Jules Émile Frédéric Massenet
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1842 Saint-Étienne
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 1912 Paryż
Instrumenty	fortepian, organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista
Odznaczenia

Jules Émile Frédéric Massenet (ur. 12 maja 1842 w Saint-Étienne, zm. 13 sierpnia 1912 w Paryżu)^[1] – francuski kompozytor i pianista.

Życiorys

Jego ojciec był przemysłowcem, matka pianistką i pierwszą nauczycielką muzyki. W 1848 został przyjęty do paryskiego Konserwatorium; studiował tam grę fortepianową u A. Laurenta, grę na organach u F. Benoista oraz kompozycję u A. Thomasa, którą ukończył w 1859 zdobywając główną nagrodę w konkursie absolwentów Konserwatorium. W trakcie studiów okazjonalnie grał zarobkowo na perkusji w orkiestrach Théâtre Lyrique i Opéra de Paris. W 1863 otrzymał stypendium Prix de Rome za swą kantatę David Rizzio^[1].

Podczas pobytu w Rzymie Massenet poznał Franciszka Liszta, u którego przez kolejne trzy lata pobierał nauki, doskonaląc swe umiejętności pianistyczne. W 1866 powrócił do Paryża, gdzie zaczął odnosić sukcesy dzięki swym operom takim jak La grand'Tante, Don César de Bazan, Marie-Magdeleine i Le Roi de Lahore. W 1878 został profesorem Konserwatorium Paryskiego; wykładał kontrapunkt, fugę i kompozycję^[2].

Kawaler (1876), oficer (1887) i komandor (1899) Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)^[3].

Twórczość

Wpływ na muzykę Masseneta mieli Giuseppe Verdi i Richard Wagner, zaś wpływy muzyki Masseneta można odnaleźć w twórczości włoskich werystów, Ruggero Leoncavalla i Pietro Mascagniego.

Massene skomponował 25 oper, które stanowią trzon jego dorobku artystycznego. Najbardziej znaną jest Manon (1884), z librettem H. Meilhaca i Ph. Gille’a wg powieści ojca Prévosta Historia Manon Lescaut i Kawalera de Grieux^[2]. Komponował także kantaty, oratoria, suity i pieśni.

Ważniejsze opery

(podano rok premiery)

• Król z Lahore, 1877
• Herodiada (Hérodiade), 1881
• Manon, 1884
• Le Cid, 1885
• Esclarmonde, 1889
• Werther, 1893
• Thaïs, 1894
• Portret Manon (Le Portrait de Manon), 1894
• Sapho, 1897
• Kuglarz Madonny (Le Jongleur de Notre Dame), 1902
• Don Quichotte, 1910

Przypisy

Bibliografia

• Aleksandra Konieczna: Massenet Jules. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000, s. 124-127. ISBN 83-224-0656-8. (pol.)
• Józef Kański: Przewodnik operowy, Warszawa: PWM, 1978

Linki zewnętrzne

• Jules Massenet w AllMusic (ang.)
• Jules Massenet – nuty w bibliotece Polona