Julia Görges
_(42929488802).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 listopada 1988 |
| Wzrost | 180 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | lipiec 2005 |
| Zakończenie kariery | 21 października 2020 |
| Trener | Michael Geserer |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 7 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 9 (20 sierpnia 2018) |
| Australian Open | 4R (2012, 2013, 2015) |
| Roland Garros | 4R (2015) |
| Wimbledon | SF (2018) |
| US Open | 4R (2017, 2019) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 12 (22 sierpnia 2016) |
| Australian Open | SF (2015, 2016) |
| Roland Garros | 3R (2011, 2016) |
| Wimbledon | SF (2016) |
| US Open | QF (2012) |
| Strona internetowa | |
Julia Görges (ur. 2 listopada 1988 w Bad Oldesloe) – niemiecka tenisistka, finalistka French Open 2014 w grze mieszanej, zwyciężczyni WTA Elite Trophy 2017 w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa
Görges to tenisistka praworęczna z oburęcznym backhandem, od 2005 roku w gronie profesjonalistek.
W zawodach cyklu ITF odniosła 6 zwycięstw singlowych i tyle samo deblowych.
Jej pierwszym tytułem na poziomie WTA Tour było zwycięstwo w 2010 roku w Bad Gastein. Rok później na kortach ziemnych wygrała turniej rangi WTA Premier w Stuttgarcie oraz doszła do półfinału w Madrycie; w obu zawodach pokonała ówczesną liderkę rankingu Caroline Wozniacki.
W 2014 roku osiągnęła finał miksta podczas French Open, grając w parze z Nenadem Zimonjiciem. W 2015 roku w rozgrywkach deblowych dotarła do półfinału Australian Open i wygrała zawody w New Haven.
Kontynuując karierę deblową, w 2016 roku awansowała do półfinałów wielkoszlemowych w Australian Open i na Wimbledonie, a w Indian Wells – do finału.
Pod koniec 2017 roku wygrała w rozgrywkach gry pojedynczej w Moskwie, a następnie w zawodach WTA Elite Trophy.
Sezon 2018 Görges rozpoczęła od zdobycia tytułu w Auckland. Następnie doszła do półfinału w Petersburgu, ćwierćfinału w Dosze, finału w Charleston oraz przedostatniej rundy na Wimbledonie i w New Haven. W październiku zwyciężyła również w Luksemburgu.
W 2019 roku obroniła tytuł zdobyty przed rokiem w Auckland, a także awansowała do finału zawodów w Birmingham.
W październiku 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].
Życie prywatne
Trenowana jest przez Saschę Nensela, byłego szkoleniowca Nicolasa Kiefera. Ojcem tenisistki jest Klaus Görges, a matką Inga Görges. Oboje rodzice pracują w biurze ubezpieczeń. Ma starszą siostrą Maike. Zaczęła grać w tenisa jako sześciolatka. Za wzór tenisowy uważa Martinę Hingis. Lubi nawierzchnię twardą.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | Q2 | 1R | 2R | 3R | 4R | 4R | 2R | 4R | 2R | 2R | 2R | 1R | 3R | 0 / 12 | 18 – 12 | ||||||||
| French Open | A | A | A | Q3 | 1R | 2R | 3R | 3R | 1R | 2R | 4R | 2R | 1R | 3R | 1R | 2R | 0 / 12 | 13 – 12 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 3R | 3R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | SF | 3R | NH | 0 / 12 | 12 – 12 | ||||||||
| US Open | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | 3R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 4R | 2R | 4R | A | 0 / 13 | 11 – 13 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | 1118 | 425 | 131 | 102 | 78 | 40 | 21 | 18 | 73 | 75 | 50 | 54 | 14 | 14 | 28 | – | 0 / 49 | 54 – 49 | ||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 3R | 2R | 2R | 2R | SF | SF | 1R | A | A | 2R | 0 / 9 | 14 – 9 | |||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | 2R | 3R | 1R | A | 1R | 1R | 3R | A | A | A | A | 0 / 6 | 5 – 6 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | A | Q1 | A | QF | 1R | 1R | QF | QF | 1R | SF | 3R | A | A | NH | 0 / 8 | 15 – 8 | |||||||||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 3R | 2R | QF | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | A | 1R | A | 0 / 10 | 9 – 10 | |||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 569 | 366 | 266 | 68 | 36 | 40 | 21 | 27 | 40 | 24 | 16 | 82 | 299 | 126 | – | 0 / 33 | 43 – 33 | |||||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | A | A | A | A | A | A | 0 / 1 | 2 – 1 | |||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | F | A | A | A | A | A | NH | 0 / 1 | 4 – 1 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 1R | A | QF | 2R | A | A | A | A | A | A | NH | 0 / 3 | 3 – 3 | |||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | A | A | A | A | NH | 0 / 4 | 1 – 4 | |||||||||
| 0 / 9 | 10 – 9 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| WTA Elite Trophy | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 17 (7–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 25 lipca 2010 | Bad Gastein | Ceglana |  Timea Bacsinszky | 6:1, 6:4 |
| Finalistka | 1. | 24 października 2010 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Roberta Vinci | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 24 kwietnia 2011 | Stuttgart | Ceglana (hala) |  Caroline Wozniacki | 7:6(3), 6:3 |
| Finalistka | 2. | 25 lutego 2012 | Dubaj | Twarda |  Agnieszka Radwańska | 5:7, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 14 października 2012 | Linz | Twarda (hala) |  Wiktoryja Azaranka | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 4. | 9 stycznia 2016 | Auckland | Twarda |  Sloane Stephens | 5:7, 2:6 |
| Finalistka | 5. | 25 czerwca 2017 | Santa Ponça | Trawiasta |  Anastasija Sevastova | 4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalistka | 6. | 23 lipca 2017 | Bukareszt | Ceglana |  Irina-Camelia Begu | 3:6, 5:7 |
| Finalistka | 7. | 6 sierpnia 2017 | Waszyngton | Twarda |  Jekatierina Makarowa | 6:3, 6:7(2), 0:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 21 października 2017 | Moskwa | Twarda (hala) | Darja Kasatkina | 6:1, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 4. | 5 listopada 2017 | Zhuhai | Twarda (hala) | Coco Vandeweghe | 7:5, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 5. | 7 stycznia 2018 | Auckland | Twarda | Caroline Wozniacki | 6:4, 7:6(4) |
| Finalistka | 8. | 8 kwietnia 2018 | Charleston | Ceglana |  Kiki Bertens | 2:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 6. | 20 października 2018 | Luksemburg | Twarda (hala) | Belinda Bencic | 6:4, 7:5 |
| Zwyciężczyni | 7. | 6 stycznia 2019 | Auckland | Twarda |  Bianca Andreescu | 2:6, 7:5, 6:1 |
| Finalistka | 9. | 23 czerwca 2019 | Birmingham | Trawiasta |  Ashleigh Barty | 3:6, 5:7 |
| Finalistka | 10. | 20 października 2019 | Luksemburg | Twarda (hala) | Jeļena Ostapenko | 4:6, 1:6 |
Gra podwójna 17 (5–12)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 20 lipca 2009 | Portorož | Twarda |  Vladimíra Uhlířová |  Camille Pin Klára Zakopalová | 6:4, 6:2 |
| Finalistka | 1. | 27 lipca 2009 | Stambuł | Twarda | Patty Schnyder | Lucie Hradecká Renata Voráčová | 6:2, 3:6, 10–12 |
| Finalistka | 2. | 12 czerwca 2010 | Palermo | Ceglana | Jill Craybas | Alberta Brianti Sara Errani | 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 2 sierpnia 2010 | Kopenhaga | Twarda |  Anna-Lena Grönefeld | Witalija Djaczenko Tacciana Puczak | 6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 26 września 2010 | Seul | Twarda |  Polona Hercog |  Natalie Grandin Vladimíra Uhlířová | 6:3, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 17 lipca 2011 | Bad Gastein | Ceglana | Jarmila Gajdošová | Eva Birnerová Lucie Hradecká | 6:4, 2:6, 10–12 |
| Finalistka | 4. | 16 października 2011 | Linz | Twarda (hala) | Anna-Lena Grönefeld |  Marina Erakovic Jelena Wiesnina | 5:7, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 7 stycznia 2012 | Auckland | Twarda | Flavia Pennetta | Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká | 7:6(2), 2:6, 7–10 |
| Finalistka | 6. | 29 kwietnia 2012 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Anna-Lena Grönefeld | Iveta Benešová Barbora Záhlavová-Strýcová | 4:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 4. | 29 kwietnia 2012 | Bad Gastein | Ceglana | Jill Craybas | Anna-Lena Grönefeld Petra Martić | 6:7(4), 6:4, 11–9 |
| Finalistka | 7. | 14 października 2012 | Linz | Twarda (hala) | Barbora Záhlavová-Strýcová | Anna-Lena Grönefeld Květa Peschke | 4:6, 5:7 |
| Finalistka | 9. | 5 stycznia 2013 | Auckland | Twarda |  Jarosława Szwiedowa |  Cara Black Anastasija Rodionowa | 6:2, 2:6, 5–10 |
| Finalistka | 10. | 29 lipca 2013 | Stanford | Twarda | Darija Jurak | Raquel Kops-Jones Abigail Spears | 2:6, 6:7(4) |
| Finalistka | 11. | 14 września 2014 | Québec | Dywanowa (hala) | Andrea Hlaváčková | Lucie Hradecká Mirjana Lučić-Baroni | 3:6, 6:7(8) |
| Zwyciężczyni | 5. | 29 sierpnia 2015 | New Haven | Twarda | Lucie Hradecká |  Chuang Chia-jung Liang Chen | 6:3, 6:1 |
| Finalistka | 12. | 20 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Karolína Plíšková | Bethanie Mattek-Sands Coco Vandeweghe | 6:4, 4:6, 6–10 |
Gra mieszana 1 (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 5 czerwca 2014 | French Open | Ceglana |  Nenad Zimonjić | Anna-Lena Grönefeld Jean-Julien Rojer | 6:4, 2:6, 7–10 |
Występy w Turnieju WTA Elite Trophy
W grze pojedynczej
| Rok | Rezultat | Przeciwniczka | Wynik |
| 2017 | Zwycięstwo | Coco Vandeweghe | 7:5, 6:1 |
| 2018 | Półfinał | Ashleigh Barty | 6:4, 3:6, 2:6 |
| 2019 | zrezygnowała ze startu mimo kwalifikacji | ||
Przypisy
- ↑ Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020 (ang.). wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
